کلاس توجیهی متفاوت در اسرائیل!

گاردین در گزارشی با اشاره به این موضوع نوشته است: این ضیافت سالانه که از سوی «آیپک» (کمیته روابط عمومی آمریکا و اسراییل) تدارک دیده شده قرار است میزبان 60 نماینده کنگره باشد که در هتل‌های 5 ستاره اقامت خواهند داشت. آیپک همواره درصدد بوده تا دست‌کم 80 درصد از اعضای کنگره را در هر دوره، حداقل یک بار به سرزمین‌های اشغالی دعوت کند. بورگر نوشت: این اقدامی است که با هدف تاثیرگذاری بر نظام سیاسی آمریکا صورت می‌گیرد.

پیشتر این تور مسافرتی به مسأله بحران اسراییل و فلسطین از دیدگاه رژیم اسراییل (صهیونیستی) اختصاص داده می‌شد؛ اما طی سال‌های اخیر تمرکز آن بر سر موضوع هسته‌ای ایران و حالا برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) است. بورگر عنوان کرد: در حالی‌ که در حرفه خبرنگاری از آیپک به‌عنوان لابی یهودی – آمریکایی یاد می‌شود، اما حالا این مضمون، بالاخص بر سر توافق هسته‌ای ایران، مصداق کمتری دارد.

نظرسنجی‌ها حاکی از آن است که یهودیان مقیم آمریکا از دیپلماسی باراک اوباما و دولت وی حمایت می‌کنند. یک نظرسنجی صورت گرفته از سوی ژورنال یهودی «ال ای» فاش ساخت که 48 ‌درصد از شرکت‌کنندگان حامی توافق با ایران هستند؛ با این حال «ایپک» به‌شدت علیه این توافق فعالیت می‌کند.

وی همچنین افزود: «پیتر بینارت» یک تحلیلگر سیاسی هاآرتص می‌گوید که دودستگی در جامعه یهودیان آمریکا از این جهت است که سیاست‌های آیپک به جای آن‌که از سوی یهودیان آمریکایی مدیریت شود، از سوی تعداد معدودی از ثروتمندان یهودی القا می‌شود؛ ساختاری که زندگی یهودیان آمریکایی بر مبنای آن بنا شده است براساس دموکراسی نیست، بلکه حکومت ثروتمندان است.

به نوشته بورگر، آیپک نه‌تنها نشانگر جریان اصلی یهودیان آمریکایی نیست بلکه دریچه‌ای باریک به سوی اندیشه وفاداران به بنیامین نتانیاهو است. درحالی که در جریان اجلاس «ایپک» قرار بود شخصیت‌هایی همچون «دنیس مک دوناف» رئیس دفتر اوباما، «وندی شرمن» معاون سیاسی وزارت‌خارجه آمریکا و عضو ارشد مذاکره‌کننده هسته‌ای و «آدام زوبین» معاون وزیر خزانه‌داری صحبت کنند، اما «ایپک» مدت زمان سخنرانی آنها را محدود کرده و اجازه پاسخ به سوالات، به آنها داده نشده است.

بورگر نوشت: «ایپک» درصدد است تا با صرف هزینه‌ای معادل 40 میلیون دلار، از طریق تبلیغ در 40 ایالت آمریکا، فشارها را بر نمایندگان دموکرات آمریکایی افزایش دهد. این درحالی است که همتای موافق توافق هسته‌ای «ایپک» موسوم به «جی استریت» امیدوار است که بتواند تنها 5 ‌میلیون دلار بابت جلب حمایت توافق هسته‌ای هزینه کند. این نبرد نابرابر همچنین قرار است با تزریق دستکم یکصد‌ میلیون دلار از سوی «شلدون آدلسون»، یک صهیونیست مولتی میلیونر به آیپک روز گذشته روزنامه آمریکایی نیویورک تایمز نیز در گزارشی درباره رویکرد جمهوریخواهان به توافق هسته‌ای میان ایران و غرب انتقادات جمهوریخواهان را مجموعه‌ای از اغراق، حرفه‌های نیمه درست و خلط مبحث دانست که برای از خط خارج کردن توافق هسته‌ای صورت می‌گیرد.

این روزنامه آمریکایی در ادامه به اظهارات خصمانه مایک هوکابی، یک نامزد جمهوری‌خواه انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا پرداخت که با انتقاد از سیاست‌های باراک اوباما، در توافق هسته‌ای وی را به سوق دادن اسراییلی‌ها به سمت درهای کوره متهم کرده بود. وی در ادامه ادعاهایش گفته بود که توافق هسته‌ای به بروز یک هولوکاست دیگر منجر خواهد شد. همچنین تام کاتن سناتور جمهوری‌خواه از ایالت آرکانزاس، جان کری وزیر امورخارجه آمریکا که به پیشبرد مذاکرات هسته‌ای کمک کرده بود را با پونتیوس پیلاطس حاکم رومی یهودا در سال‌های 26 تا 36 پس از میلاد مسیح مقایسه کرده است که به دلیل محاکمه حضرت عیسی که درنهایت به تصلیب ایشان منجر شد شهرت یافته است.

علاوه بر جمهوری‌خواهان آمریکا، بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی نیز به جای مباحث متفکرانه درباره‌ توافق هسته‌ای ایران و گروه 1+5 به یک مقابله شرورانه، با باراک اوباما پرداخته‌اند، این مناظره نادرست نمایندگان کنگره آمریکا که با یک رهبر خارجی علیه فرمانده کل کشورشان همسو شده است، به عمیق‌تر شدن شکاف موجود میان دو هم پیمان قدیمی منجر شده است.

نیویورک‌تایمز ادامه داد: اگر بخواهیم ملاحظات سیاسی را کنار بگذاریم می‌بینیم که این اظهارات جمهوری‌خواهان اگر یک ریاکاری آشکار نباشد قطعا چیزی است که در تاریخ نیامده است. مذاکره با رقبا برای ایجاد جهانی با ثبات‌تر مدت‌هاست که به یک ضرورت تبدیل شده است و روسای‌جمهوری جمهوری‌خواه نیز برای این کار مشتاق بوده‌اند. منتقدان شکایت می‌کنند که این توافق هسته‌ای نه‌تنها منجر به نابودی تمام برنامه های هسته‌ای تهران نمی‌شود، بلکه علاوه بر لغو تحریم‌ها دسترسی ایران به 50 میلیارد دلار از دارایی‌های مسدود شده‌اش در بانک‌های خارجی را ممکن می‌سازد.

این روزنامه آمریکایی در ادامه نوشت: آنچه که منتقدان به آن اشاره نمی‌کنند این است که معامله‌ای که رئیس‌جمهوری اوباما طبق آن حاضر شده است امتیازاتی را در قبال محدودیت برنامه هسته‌ای ایران بدهد در گذشته مورد تأیید جورج بوش رئیس‌جمهوری پیشین آمریکا و دیگر قدرت‌های بزرگ در ‌سال 2006 بوده است. بوش به‌طور قطع مخالف دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای بوده است اما درخواست وی شامل این نمی‌شد که ایران به‌طور کامل برنامه غنی‌سازی‌اش و فعالیت‌های بازفرآوری خود را برچیند، بلکه به ایران تضمینی‌ داد که برای برنامه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز خود سوخت داشته باشد. این پیشنهاد بعدها مورد توجه قرار گرفت اما مذاکرات با تهران به جایی نرسید.

مذاکره با رقبا ضروری است و می‌تواند گزینه‌ای بهتر برای جنگ باشد، حتی زمانی که آمریکا در اوج قدرت بود، رهبران این کشور را شامل جمهوری‌خواهان می‌دانستند که هرگونه توافق موافقت‌آمیز نیازمند سازش با طرف مقابل است و نمی‌توان خواهان تسلیم کامل طرف دیگر بود. اما آنچه جمهوری‌خواهان امروز از ایران می‌خواهند همین است. نیویورک‌تایمز در پایان نوشت: توافق هسته‌ای البته دارای کاستی‌هایی است و هر تصمیمی ریسک خود را دارد. اما دیگر کشورهای عضو 1+5 شورای امنیت سازمان ملل، اغلب کارشناسان هسته‌ای آمریکا و دیپلمات‌های ارشد آمریکا اذعان کرده‌اند که این توافق بهترین است.