کشف چربی قهوه‌ای چگونه به کاهش وزن کمک خواهد کرد؟
موبنا – باور عمومی این است که ورزش و کاهش وزن در پی یکدیگر می‌آیند، اما چیزی که هنوز مشخص نیست، ساز و کار سلولی است که این ارتباط را پایه‌ریزی می‌کند.
در پاسخ به مسئله ورزش، دانشمندان در حال حاضر شاهد یک انفجار بزرگ در سطوح هورمون چربی هستند که پیشتر تصور می‌شد که با فعالیت جسمی ارتباطی ندارند. این کشف پنجره جدیدی رو به فرآیند متابولیک بدن باز می‌کند و اهداف جدیدی را برای کاهش وزن به وجود می‌آورد.
منبع کشف جدید، انواع مختلف چربی در بدن انسان است. در حالیکه سلول‌های چربی سفید، انرژی اضافه را به شکل لیپید ذخیره می‌کنند و نقش کلیدی در چاقی، بیماری قلبی و دیابت دارند، چربی قهوه‌ای و یا بافت چربی، به عنوان چربی خوب و غنی از میتوکندری شناخته می‌شود که لیپیدها و گلوکز را برای تولید گرمای بدن می‌سوزاند و با این عمل ما را در هوای سرد، گرم نگه می‌دارد.
تا همین اواخر تصور می‌شد که تنها بچه‌ها دارای چربی قهوه‌ای هستند و از آن برای گرم نگه داشتن خود تا زمانی که به اندازه کافی بزرگ شوند، استفاده می‌کنند و سپس چربی قهوه‌ای از بین می‌رود.
اما یک کشف در سال ۲۰۰۹ نشان داد که بدن بالغ نیز حاوی مقادیر کمی از چربی قهوه‌ای است که عرصه کاملا جدیدی از تحقیقات را به دنبال چگونگی تبدیل چربی سفید به قهوه‌ای از طریق “تغییر چربی”(fat switch) به وجود آورد.
استفاده از روغن ماهی و تزریق نانوذرات فقط چند راه ممکن برای انجام این کار هستند.
تحقیقات جدید انجام شده توسط محققان دانشکده پزشکی هاروارد و مرکز پزشکی “وکسنر”( Wexner) در دانشگاه اوهایو، اولین پژوهشی است که به طور جامع در مورد فعالیت مولکول‌های کنترل چربی شناخته شده به عنوان “لیپوکین‌ها”( lipokines) در طول ورزش تحقیق می‌کند.
شرکت‌کنندگان مرد و زن در میان گروه‌های سنی مختلف، سطوح مختلف فعالیت و اندازه‌گیری سطح لیپوکین قبل، حین و بلافاصله بعد از فعالیت متوسط تحت بررسی قرار گرفتند. بعضی از افراد برای ۴۰ دقیقه دوچرخه‌سواری کردند و دیگران برای ۴۵ دقیقه روی یک تردمیل دویدند.
“کریستین استنفورد”، محقق مرکز پزشکی “وکسنر” می‌گوید: لیپوکین به بالاترین سطح کشیده شد.
لیپوکین موسوم به ” ۱۲, ۱۳-diHOME ” قبلا تنها به قرار گرفتن در معرض هوای سرد مرتبط دانسته می‌شد و منجر به این شد که محققان مشکوک شوند که از چربی قهوه‌ای به جای چربی سفید می‌آید. آنها این نظریه را با انجام تحقیق دیگری بر روی موش‌ها مورد بررسی قرار دادند.
همانطور که این حیوانات فعالیت می‌کردند، محققان دریافتند که فعالیت “۱۲، ۱۳-diHOME” افزایش می‌یابد. سپس محققان ذخیره چربی قهوه‌ای را با جراحی از بدن موش‌ها برداشتند و دوباره بررسی کردند.
این بار محققان هیچ نشانه‌ای از افزایش فعالیت لیپوکین “۱۲، ۱۳-diHOME” در طول ورزش ندیدند و این نشان می‌داد که حدس‌شان درست بوده است.
این نتیجه دانشمندان را به چند دلیل سوق داد. یکی از آنها این است که تحقیقات قبلی نشان داده‌اند که ورزش باعث کاهش فعالیت سلول‌های چربی قهوه‌ای در انسان و جوندگان می‌شود، در حالی که در هوای سرد یا در معرض سرما قرار گرفتن باعث افزایش فعالیت آن می‌شود.
“استنفورد” می‌گوید: اکثر داده‌ها نشان می‌دهد که سرما و ورزش اثر متفاوتی بر روی بافت چربی قهوه‌ای(BAT) دارند، به طوری که می‌توان گفت که “۱۲،۱۳-diHOME” آزاد شده از “BAT” پس از ورزش و قرار گرفتن در معرض سرما غیرمنتظره بود.
به همین دلیل است که علاقه‌مندی محققان در پیگیری آزمایشات روی موش‌ها افزوده شد، چرا که به نظر می‌رسد “۱۲،۱۳-diHOME” به عنوان سیگنالی برای چربی‌های قهوه‌ای برای سوزاندن اسیدهای چرب به عنوان سوخت استفاده می‌کند.
“لوری گودیر” از دانشکده پزشکی هاروارد می‌گوید: این جذاب است که به جای سوزاندن کالری در طول تمرین -که همان چیزی است که با قرار گرفتن در معرض سرما اتفاق می‌افتد- چربی قهوه‌ای به عضله می‌گوید اسیدهای چرب بیشتری را برای استفاده به عنوان سوخت استفاده کند.
وی افزود: در طول انجام فعالیت ورزشی، تمام بافت‌های متابولیک متفاوت از جمله بافت چربی، به طرز شگفت‌آوری با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند که باعث می‌شود عضلات از انرژی استفاده کنند.
تیم محققان امیدوار است که در مورد چگونگی کار “لیپوکین ۱۲،۱۳-diHOME” بیشتر شناخت پیدا کند و در نهایت این یافته‌ها می‌تواند مبنایی برای داروهای پیشرفته‌ای که اثر ورزش را برای تقویت عملکرد عضلانی و کاهش وزن شبیه‌سازی می‌کند، فراهم کند.
“گودیر” می‌گوید: دانش بیشتر ما در مورد ورزش و نحوه عملکرد آن، به درک بهتر درباره چگونگی مبارزه با بیماری‌های متابولیک کمک می‌کند.
این تحقیق در مجله Cell Metabolism منتشر شده است.
منبع: ایسنا
