مک لارن جدید؛ پرنده ای در خیابان! (+عکس)
موبنا – بهترین و پیشرفته‌ترین خودروی ساخته شده در شرکت مک‌لارن موسوم به «اسپیدتِیل» سرانجام در معرض دید عموم قرار گرفت تا به عنوان یکی سریع‌ترین خودروهای جهان وارد خیابان شود. این اتومبیل که برای آن ظرفیت سه سرنشین در نظر گرفته شده است موتور پرقدرت هیبریدی با توان ۱۰۳۶ اسب بخار (۷۷۳ کیلووات) را شامل می‌شود تا بتواند حداکثر سرعت خود را به ۴۰۳ کیلومتر بر ساعت برساند.
شرکت مک‌لارن نخستین بار در سال ۱۹۹۸ میلادی اتومبیل F1 را با قدرت و سرعت خیره‌کننده معرفی کرد. این محصول به عنوان یک خودروی فوق‌العاده در خانواده جی‌تی برای جاده‌ها طراحی شده بود و موفق شد با میانگین سرعت ۳۹۱ کیلومتر بر ساعت رکورد پرسرعت‌ترین اتومبیل زمان خود را بشکند. برخی افراد تصور می‌کردند رکورد سرعت این اتومبیل هرگز شکسته نخواهد شد. اما مدتی بعد بوگاتی وِیرون و کوئنیگسِگ رکوردهای جدیدی را به نام خود ثبت کردند.
پس از این اتفاق برای ساخت جانشین مناسب این اتومبیل پرسرعت تلاش فراوانی صورت نگرفت. ولی هم اکنون اسپیدتِیل به عنوان جایگزین F1 عرضه شده است. این اتومبیل همچنان از ساختار اجداد خود برای در اختیار داشتن سه صندلی پیروی می‌کند تا بر این اساس راننده در قسمت مرکزی جلو بنشیند و به تمام جاده و نقاط پیرامون اشراف کامل داشته باشد و در این میان دو سرنشین دیگر هم پشت سر او قرار بگیرند.
این نوع طراحی یک تقارن متفاوت را در فضای داخلی اتومبیل ایجاد می‌کند و قابلیت‌های متفاوت را در اختیار راننده قرار می‌دهد. با این طراحی راننده می‌توانند در فضایی شبیه به کابین خلبان سفینه‌های فضایی خود را بیابد تا در هر دو طرف خود ابزارهای کنترلی دیجیتالی و نمایشگرهای لمسی را مورد استفاده قرار دهد و از این طریق بتواند به دوربین‌های امنیتی و کنترلی اسپیدتِیل را به جای آیینه‌های کناری به کار گیرد. با این توضیحات باید توجه داشت که در قسمت داخلی این اتومبیل فضایی برای تعبیه کنسول میانی وجود ندارد و بنابراین تمام کلیدها و ابزارهای کنترلی از جمله کلیدهای بالا/پایین کردن شیشه‌ها یا باز کردن درها به قسمت سقف منتقل شده‌اند. باید توجه داشت هیچ اتومبیل دیگری در جهان وجود ندارد که پس از نشستن پشت فرمان آن تصور کنید که در کابین خلبان قرار گرفته‌اید و این تنها اتومبیل مدرن در خیابان‌های جهان محسوب می‌شود که از این طراحی برخوردار شده است. حتی «لامبورگینی اگوئیستا» نیز چنین طراحی متفاوتی را در اختیار شما نمی‌گذارد.
طراحی این اتومبیل به گونه‌ای است که بیشترین حجم نور طبیعی را وارد اتاق می‌کند و زمانی که هوا تاریک می‌شود، شیشه‌های الکتروکرومیک با لمس یک دکمه کاملا تاریک و دودی می‌شوند تا روشنایی فضای داخلی از طریق چراغ‌های تعبیه شده در سقف و بدنه تامین شود.
مک‌لارن تصمیم گرفته است که در مرحله کنونی جزییات زیادی در مورد موتور این اتومبیل منحصر به‌فرد منتشر نکند و در مورد دیگر بخش‌های آن توضیح دهد. با این وجود گفته می‌شود موتور اسپیدتِیل به صورت هیبریدی بنزین/برق نیروی مورد نیاز خود را تامین می‌کند تا در مجموع بتواند توانی معادل ۱۰۳۶ اسب بخار تولید کند. البته باید توجه داشته باشید در مورد تعداد سیلندرها و نحوه قرار گیری آنها در موتور هیچ اطلاعاتی منتشر نشده است و کارشناسان هنوز نمی‌دانند این موتور از نوع توربو است یا به صورت توئین توان مورد نیاز اتومبیل را تامین می‌کند. آنچه که هم اکنون مشخص شده این است که وزن خودرو در مجموع ۱۴۳۰ کیلوگرم محاسبه می‌شود اسپیدتِیل می‌تواند ظرف ۱.۲ ثانیه سرعت خود را از صفر به ۳۰۰ کیلومتر بر ساعت برساند. بر این اساس می‌توان گفت شتاب این خودرو نسبت به «مک‌لارن پی۱» چهار ثانیه سریع‌تر عامل می‌کند و قادر است حداکثر سرعت خود رابه ۴۰۳ کیلومتر بر ساعت برساند.
باید اعتراف کرد توان موتور بالای ۱۰۰۰ اسب بخار اتفاق معمول و طبیعی نیست که خودروها بتوانند به آن دسترسی پیدا کنند و زمانی که یک اتومبیل چنین عملکردی را ارایه می‌دهد، قیمت آنها هم به همین تناسب افزایش میابد. در حال حاضر برخی اتومبیل‌های هستند که موتور آنها چنین قدرت بالایی دارد و از جمله آنها می‌توان به «بوگاتی شیرون» با توان موتور ۱۵۰۰ اسب بخار، «کوئنیگسگ آگرا» با توان موتور ۱۳۶۰ اسب بخار، و «بولگارین آلینو آرکانوم» با توان باورنکردنی ۵۲۲۱ اسب بخار اشاره کرد.
بنابراین در حالی که برای اسپیدتِیل عملکرد باورنکردنی در نظر گرفته شده است، ولی رقبای موجود در بازار می‌توانند توان بیشتر از آن را هم ارایه دهند. به نظر می‌رسد اسپیدتِیل به جای آنکه با هدف رانندگی با سرعت بالا ساخته شده باشد، در قالب یک خودروی لوکس با امکانات پیشرفته در اختیار مردم قرار گیرد و برای آنها امکان رانندگی در مسافت طولانی با سرعت بالا را فراهم کند. طراحی آیرودینامیک بدنه آن هم بر این مسئله تاکید می‌کند که اسپیدتیل می‌تواند فشار هوا روی خود را به حداقل برساند تا در مواقع لازم با کمترین اصطکاک به بالاترین سرعت برسد.
بدنه این اتومبیل ۵.۲ متر طول دارد و تمام بخش‌های آن از نوع جدید تیوب‌های کربنی ساخته شده که بسیار صاف و صیقلی است. چراغ‌های جلوی اتومبیل که اندازه کوچکی دارند داخل کاپوت تعبیه شده‌اند و شکل ظاهری شبیه به کوسه را تداعی می‌کنند. قسمت دم به گونه‌ای طراحی شده است که اگر از بالا خودرو را نگاه کنید، تصور می‌کنید به کابین اصلی متصل شده است و شکل ظاهری چندتکه دارد. مک‌لارن ادعا می‌کند این نوع طراحی سریع‌ترین حالت طراحی یک شیئ در طبیعت است و هیچ خودروی دیگری تا این اندازه در طراحی آن برای افزایش سرعت، دقت نشده است.
چرخ‌های جلوی اتومبیل با یک رینگ مخصوص پوشانده شده‌اند و در شرایط عادی از این رینگ‌ها برای حرکت اتومبیل در جاده‌های برقی استفاده می‌شود و مک‌لارن از این طراحی برای افزایش سرعت اتومبیل بهره برده است. برای این اتومبیل بال عقب بزرگ در نظر گرفته نشده است تا چرخ‌های عقب در سرعت‌های بالا حداکثر اصطکاک با زمین را داشته باشند. در عوض اسپیدتیل بال‌های متحرک کوچک را شامل می‌شود که مشابه آن را در قسمت دم هواپیما مشاهده می‌کنیم. این بال‌های کوچک در صورت لزوم باز می‌شوند تا قدرت و سرعت اتومبیل را کنترل کنند و هر زمان که نیاز نباشد بال‌ها داخل بدنه بسته می‌شوند. تماشای بال‌ها هنگام باز و بسته شدن اندکی عجیب است و باید اعتراف کرد تاکنون فیبرهای کربنی انعطاف‌پذیر برای کنترل سرعت هواپیما مشاهده نشده بود.
اگر هنگام رانندگی اتومبیل در حالت «سرعت» قرار بگیرد، ارتفاع آن ۳۵ میلیمتر کاهش میابد و آیینه‌های دیجیتال در کنار درب‌ها جمع می‌شوند. زیرا اسپیدتیل در چنین شرایطی فرض را بر این گذاشته است که قرار است با سرعت بسیار بالا حرکت کند و تمام اتفاقات پشت‌سر برای راننده اهمیتی ندارد.
به طور معمول خودروهای لوکس و پیشرفته‌ای که در شرکت مک‌لارن ساخته می‌شوند کاملا سفارشی هستند و خریدار می‌تواند بخش‌های مختلف آن از جمله رنگ، امکانات داخلی، نوع ساخت بدنه و … را تغییر دهد. با این توضیحات قیمت اسپیدتیل از ۲.۲۵ میلیون دلار آغاز می‌شود و با این وجود باید توجه داشته باشید که شرکت مک‌لارن تصمیم گرفته است تها ۱۰۶ دستگاه از این خودرو را تولید کند. نخستین خودرو از ۱۸ اسپیدتیلی که در مرحله نخست عرضه می‌شوند هنوز تولید نشده است و شرکت مک‌لارن می‌گوید از هم اکنون تا سال ۲۰۲۵ میلادی آنها را به تولید می‌رساند.
