مجله آنلاین موبنا – آنتن یادشده که توسط وزارت انرژی امریکا تولید شده، نه تنها می تواند سیگنال های رادیویی را در فواصل طولانی جابجا کند، بلکه می تواند این کار را علاوه بر هوا از طریق آب نیز انجام دهد.
بنابراین از این آنتن ها می توان برای تبادل داده در زیر آب های اقیانوس ها و دریاها نیز استفاده کرد. طول این آنتن ده سانتیمتر بوده و از اثر پیزوالکتریک برای تولید امواج فرکانسی موج بلند استفاده می کند. این در حالی است که معمولا آنتن های بزرگ برای انجام چنین کاری به کار می روند.
لغت پیزوالکتریک یعنی الکتریسیته ناشی از فشار از لغت یونانی به معنای فشردن گرفته شده است. اثر پیزوالکتریک در کریستالها (بلورها)، برخی از سرامیک ها و اجسام زیستی مانند استخوان DNA و پروتئین ها روی می دهد. تولید اختلاف پتانسیل الکتریکی در برخی بلورهای نارسانا مثل (کوارتز) تحت کشش یا فشار همان اثر پیزوالکتریک است.
با اعمال نیروی خارجی، دوقطبی‌های این سرامیک‌ها و غیره تحریک می‌شوند و میدان الکتریکی ایجاد می‌شود. وارونه کردن اثر نیرو (مثلاً از کششی به فشاری) جهت میدان را معکوس می‌کند. این اثر را برادران کوری، پیر و ژاک کوری، در دههٔ ۱۸۸۰ کشف کردند. موادی که این پدیده را از خود بروز می‌دهند مواد پیزوالکتریک نامیده می‌شوند.
برقراری ارتباطات از این طریق نیاز به پهنای باند زیادی هم ندارد و کارآیی این روش 300 برابر روش استفاده از آنتن های رادیویی توصیف شده است. برد هر یک از این آنتن ها 30 متر اعلام شده است.
منبع: فارس
