امین تارخ: برخی بازیگران در فقر و فلاکت مردند

امین تارخ بازیگر سینما،تلویزیون و تئاتر به روزنامه ایران گفت: در کشور ما اگر به دو مجموعه بازاریان و هنرمندان نگاه کنید می‌بینید که بازاریان باوجود نداشتن ادعای فرهنگی اگر در میان شان کسی دچار مشکل شود همه زیر بغلش را می‌گیرند تا او را از روی زمین بلند کنند اما در جامعه هنری اگر کسی به مشکلی برخورد کند نه تنها دستش را نمی‌گیرند بلکه ضربه‌ای هم به ساق پایش می‌زنند تا از زمین بلند نشود.

*ما بازیگران بسیاری داریم که در فقر و فلاکت مردند. یا به مرحله‌ای رسیدند که دیگر کسی سراغ‌شان را نمی‌گیرد. به باور من بازیگران ما باید علاوه بر توجه به علم بازیگری، صاحب عقل معاش هم باشند یعنی وضعیت اسفبار مالی‌مان را فقط به گردن حرفه بازیگری نیندازیم. بازیگر در هر سطحی باید این هوشمندی را داشته باشد که اگر حرفه بازیگری پاسخگوی نیازهای معیشتی‌اش نشد در کنارش کار دیگری فراهم کند و به اصطلاح همه تخم‌مرغ‌هایش را در یک سبد نگذارد.

*البته این مسأله فقط درخصوص بازیگران ایرانی نیست. مگر لورل و هاردی در جوب نمردند ولی به جای آن چارلی چاپلین در قصر باشکوهش از دنیا رفت. من نمی‌خواهم قربانی آن ندانم‌کاری‌های حرفه‌ام بشوم.

*در طول سال 1366، 16 فیلمنامه‌ پیشنهادی را به خاطر محتوا یا کارگردان رد کردم.اتفاقاً خوب است که شفاف بگویم تا همه بدانند؛ من همان سال برای خرید سیگارم ناچار بودم از یکی از دوستانم پول قرض کنم، حتی نتوانستم لباس عید برای فرزندانم بخرم…همان موقع بود که این فکر به سراغم آمد که چرا بازیگران هالیوود می‌توانند در کنار کارشان رستوران‌ها و فروشگاه‌های زنجیره‌ای داشته باشند و ما نتوانیم؟ حتی بسیاری از آن آکتورها صاحب کار و سرمایه‌ای هستند که هیچ ربطی به کار بازیگری ندارد. بازیگران ما هم بد نیست قدری آینده‌نگر باشند. من فقط سعی کردم آینده‌نگر باشم. وقتی جیک‌جیک مستونمون هست پس باید فکر زمستونمون هم باشیم.

*از این روست که بسیاری از دوستان عزیز من در کارهایی حضور پیدا می‌کنند که شاید از ته‌قلب تمایلی به حضور در آن کار را ندارند اما به دلایلی مجبورند و ناچار. این واقعیت را باید پذیرفت که بازیگری نمی‌تواند تا آخر عمر تأمین کننده همه نیازهای بازیگران باشد.