رمز تندخویی جناح مقابل دولت
تنها ظرف دو هفته اخیر، محافل مخالف دولت به صورت زنجیره‌ای چند تصمیم کلیدی دولت در عرصه اقتصادی و سیاست خارجی را به چالش کشیدند. از تصمیم دولت درباره مؤسسات مالی غیرمجاز تا اصلاح حقوق کارگران و معلمان و از مأموریت دولت در اجرای دو مصوبه مجلس برای یارانه پردرآمدها و تعدیل قیمت بنزین تا کارشکنی در روند مذاکره تیم هسته‌ای در وین.
در موج مقابله جویی که گروه مخالف با برنامه‌های دولت به راه انداخته همه واحد‌ها و شعبه‌های این جریان شرکت جسته‌اند شعب دانشجویی، تشکیلات حزبی و شاخه‌های پارلمانی این جناح هر کدام با ایراد سخنرانی‌ها یا ارائه طرح‌ها و برگزاری میتینگ‌ها، برای توقف کار دولت تلاش کردند.
البته در این میان بالاترین سهم را تریبون‌های تبلیغاتی و شبکه‌های پرشمار سایبری و رسانه‌های مکتوب و غیرمکتوب آنها داشته است تا جایی که حتی رسانه متعلق به یک سازمان اسم و رسم‌دار نظام نیز با ترتیب دادن میزگردی 4 چهره ضد مذاکرات هسته‌ای را فراخواند تا از تریبون این خبرگزاری در حرکتی برخلاف سیاست اعلام شده رهبر معظم انقلاب خواستار توقف مذاکره هسته‌ای شوند.
ناظران سیاسی حدس و گمانه‌های مختلفی در تحلیل انگیزه این حرکت سراسیمه وار مخالفان علیه دولت مطرح کرده‌اند. آنها بیش از همه روی دو عامل «انتخابات مجلس دهم» و نیز نزدیک شدن زمان مقرر برای «توافق هسته‌ای» انگشت تأکید می‌نهند. به باور این ناظران این دو رویداد یک حس واحد را در ذهن جریان تندرو ایجاد کرده است، حس هراس عمیق از یک شکست و انزوا.
این نگرانی بویژه از زمانی تشدید شد که دولت روحانی توانست یک اجماع چشمگیر میان شخصیت‌ها و نهادها و مراجع مؤثر نظام بر سر پیشبرد گفتمان اعتدال در سیاست خارجی و داخلی برقرار سازد به گونه‌‌ای که امروز کمتر فرد مؤثری از نخبگان نظام است که با اصل تعامل و اعتدال در دیپلماسی مخالفت ورزد یا آنکه اصل مورد تأکید رئیس جمهوری مبنی بر انجام رقابت عادلانه و سالم در انتخابات آینده را نفی کند.
جریان مخالف دولت امیدوار بود که در سال دوم از فعالیت دولت بتواند با تکیه بر پاره‌ای مشکلات بویژه رکود اقتصادی برجای مانده از دوره گذشته، شکاف‌هایی را درون دولت یا میان دولت و نهادهای دیگر به وجود آورد جریان تندرو حتی در روز معلم، کارگر و روز دانشجو تلاش کرد تا زمینه ای برای بی ثباتی در فضای جامعه فراهم کند اما با وجود تلاطم‌ها و فراز و نشیب‌ها، دولت یازدهم توانست علاوه بر حفظ انسجام درون دولت مانع از بروز تنش در فضای سیاسی داخل و خارج شود.
در چنین فضایی است که اغلب ناظران سیاسی معتقدند واکنش‌ها و رفتارهای شتاب زده جبهه مخالف دولت نشانه‌ای از هراس و تشویش درونی آنها است نه نمایش قدرت. به نظر می‌آید روحانی و همکارانش نیز به این واقعیت پی برده‌اند سخنان اخیر رئیس جمهوری که در آن از جنگ روانی و حاشیه‌سازی مخالفان سخن به میان آورد گویای همین واقعیت است.
برهمین اساس رئیس دولت اعتدال برای روشن ساختن افکار عمومی نسبت به اهداف و مقاصد جنگ تبلیغاتی مخالفان دائم سعی می‌کند مردم تصویری شفاف از وضع امروز و دیروز جامعه بدست آورند و آنها در این قیاس و مقایسه به خاطر آورند که گروه تندروها در فرصت چند ساله‌‌ای که در اختیار داشتند چه سرنوشتی را برای اقتصاد و سیاست خارجی کشور رقم زدند کما اینکه روحانی در دو سفر استانی اخیر خویش به صورت بارزتر این بحث مقایسه‌ای را پیش کشید.
بی‌شک هدف رئیس دولت اعتدال از بازگویی و بازنمایی وضعیت مدیریت اقتصادی و سیاسی گذشته تلافی یا انتقامجویی از حریف سابق نیست، بلکه او به صورت روشن در پی انتقال این پیام به جامعه است که اقلیت کم شماری که اکنون مقابل دولت صف بسته‌اند مجریان همان سیاست‌های خسارت بار 8 سال گذشته هستند، هیچ حرف تازه‌ای برای گفتن ندارند و اساساً هنر آنها بر مخالفت جویی و شعارپردازی استوار است.
