آب، تهدید، فرصت

عدم استفاده صحیح، تهدید کمبود آب را دوچندان کرده است و احتمال سهل انگاری در مدیریت منابع آب، تهدیدات احتمالی پررنگ‎تری را پیش روی ما خواهد گذاشت.

هر فرد در هر جایگاهی موظف است نسبت به این معضل توجه جدی داشته باشد و برای حل آن در مدیریت آب تلاش کند لذا از تک تک شهروندان جامعه انتظار می‎رود تهدید کمبود آب را جدی بگیرند.

اما آنچه موجب رعایت نکات مصرف در سطوح پایین دستی جامعه می‎شود سیاستگذاری‎ها و برنامه‎ریزی‎های کلان کشور است. این سیاستها می‎تواند مبتنی بر مدیریت کشاورزی و تغییرکاربری محصولات، توسعه ذخایر، توجه به استحصال و … باشد.

اما سیاست خوبی که در این بین نباید از آن غفلت کرد، تبدیل تهدید به فرصت در موضوع آب است. همانطور که واقفیم کشور در شرایط اقتصادی خوبی نیست و هر اقدام و هر سیاستی که بخشی از چرخ‎های صنعتی و تجاری “درونزا”ی کشور را –حتی در سطحی پایین-به حرکت درآورد ضمن مولد بودن می‎تواند الگوسازی و حرکت‎سازی برای سایر بخش‎ها را به ارمغان بیاورد.

بخش مهمی از آنچه امروز آن را کمبود آب عنوان می‎کنیم متوجه تجهیزات آبی کشور در تمام سطوح صنعتی، کشاورزی و خانگی است. تجهیزات خراب، قدیمی و ناهماهنگ با تکنولوژی روز و فقدان بسیار از ادوات آبی به دلیل گران بودن آنها، بخشی از عوامل فزاینده‎ی این تهدید است.

اگر سیاست دولت در این بخش خاص متمرکز بر حمایت از سرمایه‎گذاری در مقوله‎ی آب و صنایع وابسته به طور دقیق -و نه شعاری- بشود و همچنین برنامه‎های مشخص و دقیقی مبتنی بر تعویض تجهیزات آبی کشور با الویت مصرف و جغرافیا تدوین گردد نه تنها جلوی رشد تهدید کم آبی را خواهیم گرفت بلکه در بخشی از صنایع کشور چرخ‎های جدیدی را به حرکت واخواهیم داشت.

برای نیل به چنین امر مهمی ضروری است مراقب بود که تولید جای خود را به واردات کالاهای جدید ندهد و شرایط سودجویی جدید و کلان برای علاقه‎مندان به کشور چشم بادامی‎ها مهیا نشود.

چنانچه با استفاده از ظرفیت‎های علمی و صنعتی کشور بر تولید داخلی عزم جدی وجود داشته باشد می‎توان شاهد اشتغالزایی مستقیم و غیر مستقیم برای بدنه‎ی جویای کار کشور شد.

نکته مهم در انتهای این یادداشت این است که تهدیدهای پیش روی ما چه در زمینه آب چه انرژی و چه آلودگی و … سرانجام به فرصتی برای عده‎ای خاص برای درآمدهای آنچنانی تبدیل خواهد شد. و اگر دولتمردان زود و جدی دست به کار بشوند می‎تواند به فرصتی برای همه اعضاء جامعه برای رشد اقتصادی و اجتماعی تبدیل شود. با تعلل، عدم دقت، عدم اتخاذ سیاست صحیح و عدم اطلاع رسانی درست گزینه‎ی اول انتخاب خواهد شد و با سرعت منطقی، به کارگیری نخبگان کشور برای سیاستگذاری درست و اطلاع‎رسانی دقیق گزینه‎ی دوم. حال اینجا دولتمردان هستند که می‎توانند گزینه‎ی صحیح را انتخاب کنند.