جولان بدليجات چيني در ايران
توليدكنندگان بارها به واردات بي‌رويه كالا به كشور انتقاد كرده و از مسئولان درخواست كرده‌اند براي حمايت از توليد داخلي جلوي واردات كالا گرفته شود. اين در حالي است كه افزايش واردات در سال‌هاي گذشته منجر به تعطيلي و ركود واحدهاي توليدي در كشور شده و توليدكنندگان ديگر رمقي براي اعتراض ندارند. از طرف ديگر برخي مي‌گويند نمي‌توان دور كشور را حصار كشيد و به نام حمايت از توليد داخل ديوار تعرفه را افزايش داد و توليدكنندگان داخلي بايد آنقدر كيفيت كالاهاي خود را ارتقا دهند تا قدرت رقابت با ساير توليدات جهاني را داشته باشد. اين تنها يك روي سكه است و داستان وقتي آغاز مي‌شود كه يك حساب سر انگشتي نشان مي‌دهد بسياري از منابع ارزي كشور صرف واردات برخي كالاهاي بي‌مصرف و تجملي مي‌شود. يكي از كالاهاي وارداتي كه امروز در بازار جاي خود را باز كرده زيورآلات بدلي است كه به گفته اكثر واردكنندگان سود واردات آن بسيار زياد است. عمده زيورآلات وارداتي در ايران توليد چين و پس از آن تايلند و هند است كه واردكنندگان با مراجعه به شركت‌هاي مذكور سفارش خود را داده و سپس آن را به كشور وارد مي‌كنند. قيمت اين زيورآلات در سطح شهر متفاوت است و بسته به محل مغازه مورد نظر و كيفيت جنس و حتي برند بودن آن بايد تا چند صد هزار تومان را براي آن هزينه كرد. اين گسترش بدليجات خارجي در كشور تا جايي است که دست‌ساز‌هاي ايراني از اين بازار عقب مانده و حرفي براي گفتن ندارند. بر اساس آمار گمرك در سال گذشته پنج هزار و 516 تن مرواريد طبيعي، سنگ‌هاي گران‌بها و نيمه گران‌بها و زيورآلات و سكه به ارزش 179 ميليون و 417هزار و 110 دلار به كشور وارد شد. حال چرا بايد ارز كشور صرف واردات اينگونه كالاها شود و آيا بهتر نيست اين هزينه‌ها صرف كارآفريني و ايجاد اشتغال شود.
