کل ایران بیابان شود، وثیقه بگذاریم
آیدین سیار سریع
با شجاعت ایستاد و گفت: «فقط درخواست آب دارم» ملت نمی‌زدند زیر خنده و این مسئله را جدی می‌گرفتند الان ما با این همه مشکل روبه‌رو نبودیم. فارغ از این که پیرزن مذکور بعد از انتشار آن بلوتوث ترک تحصیل کرد و دیگر از خجالت مدرسه نرفت، مشکل بی آبی و کم آبی هم جدی‌تر شد و الان به حدی رسیده که کارشناسان پیش بینی می‌کنند که تا 30،20 سال آینده «درخواست آب» به یک مطالبه ملی تبدیل خواهد شد. از جمله نگرانی‌هایی که کارشناسان ابراز کرده‌اند یکی این است که گفته‌اند «دو سوم از خاک ایران به سرعت در حال تبدیل به بیابان شدن است.» البته بد هم نیست این‌طور شود. تصور کنید
دو سوم ایران مثل کویر لوت شود. آن موقع می‌دانید چقدر وثیقه برای گرفتن وام داریم؟ اگر این کم آبی فرودگاه‌ها و دکل‌ها را هم زیاد کند که نورعلی نور است. اما همه نتایج کم آبی هم مثبت نیست. مثلا عیسی کلانتری وزیر سابق کشاورزی گفته: «ایران تا 30 سال دیگر کشور ارواح می‌شود». یعنی روزی می‌رسد که «تو روحت» دیگر نه یک ناسزای انتزاعی، بلکه واقعیتی دردناک است. ارواح ما در آسمان کشور به پرواز در می‌آیند و با دیدن زمین‌های بیابانی با خودشان
نچ نچ می‌کنند و درحالی که می‌گویند «از ماست که بر ماست» و «خانه از پای بست ویران است» هندوانه‌هایی که تولید هر کیلویشان 500 لیتر آب می‌برد را به خارج از کشور صادر می‌کنند چون اصولا وقتی روح باشی حمل و نقل هم آسان‌تر است. کارشناسان در کنار عواملی که برای کاهش سرانه آب تجدیدپذیر عنوان می‌کنند روی رشد جمعیت خیلی تاکید دارند. یعنی ما سال 1300 در کل 8 میلیون جمعیت داشتیم ولی مشکل آب نداشتیم در حالی که امروز که این همه زحمت کشیده‌ایم و با وجود همه کاستی‌ها و زمین‌های خاکی و بازیکن مصدوم و غلامحسین پیروانی جمعیت کشور را رسانده‌ایم به 78 میلیون نفر ولی مشکل آب داریم. یعنی همه آب‌ها را مصروف این جمعیت کردیم ولی آیا مشکل ما استفاده شخصی از آب است؟ اگر به جای آبیاری غرقابی در حین شست‌وشو از کلوخ استفاده کنیم، در حین مسواک زدن از بزاق دهان بهره جوییم و ظرف‌ها را به جای شست‌وشو لیس بزنیم مشکل کم آبی حل می‌شود؟ یعنی یک عمری ما همین فکرها را می‌کردیم ولی بعدا مشخص شد که این‌طوری‌ها هم نبوده و 93 درصد مصرف آب مربوط به کشاورزی و رفع مشکلات مربوط به کم آبی منوط به مدیریت صحیح در این بخش است. با این حال مسئولین نمی‌خواهند این واقعیت را قبول کنند و هنوز وزیر نیرو می‌گوید مصرف صحیح را از مدرسه باید به بچه‌ها بیاموزیم. کنار شیرهای آبخوری مدارس بایستیم و هرکس دیدیم با دست آب می‌خورد بزنیم پس کله‌اش که «مگه بهت نگفته بودم کشور در شرایط بحرانی کمبود آب قرار داره؟ چند بار بگم با لیوان بخور؟! همین شما دانش آموزها هستید که باعث میشین سفره‌های آب زیرزمینی خشک بشن! همین شما دبستانی‌ها هستید که زیرساخت‌های توسعه پایدار در کشور رو نابود کردین! تا کی می‌خواین به این رفتارتون ادامه بدین؟ کشور چقدر باید از اقدامات غیرکارشناسی شما لطمه ببینه؟ تا کی؟»
من از مسئولین عذرخواهی می‌کنم، بالاخره بچه‌اند دیگر. نمی‌فهمند.
