آقاي وزير اين بار نوبت هنرنمايي شماست

رضاميرمحرابي
نمايش فيلم قصه ها به كارگرداني رخشان بني اعتماد پس از مدت ها پشت در اكران ماندن از همان روزهاي ابتدايي نمايشش حواشي مختلفي را به وجود آورد و در آخرين نسخه از اين حواشي پاي علي جنتي، وزير ارشاد را به كميسيون فرهنگي مجلس كشاند كه پس از قانع نشدن نماينده سوال كننده، وزير بايد براي توضيحات بيشتر به صحن علني مجلس برود.

بي گمان در 2 سال اخير روي كار آمدن دولت روحاني معروف به تدبير و اميد مهم ترين دغدغه و نگراني اول كشور رفع تحريم هاي ظالمانه و به سرانجام رساندن مذكرات هسته اي بود. كه بعد از حدودا 2 سال مذاكره فشرده و طاقت فرسا توافقي حاصل شد و بذر اميدي به زمين خشك اقتصاد اين كشور پاشيده شد. مرد اول مذاكرات كسي نبود جز محمد جواد ظريف و تيم كاري اش كه در سايه حمايت هاي همه جانبه مسئولان ارشد نظام مذاكرات را با موفقيت به اتمام رساندند. حال ديگر وقت آن رسیده مردان فرهنگ دولت روحانی همانند مردان سیاست خارجی و اقتصاد دولت، کفش آهنین به پا کرده و مواضعشان را تبیین کنند و بر حمایت از مجوزهایی که خودشان صادر می کنند تا پای کارت قرمز گرفتن حتی ایستادگی کنند.

وزير ارشاد به خوبي مي داند كه در نظرگاه دلواپسان موسيقي و سينما در دو سال گذشته بيشترين محل مناقشه در امر فرهنگ بوده است و بيشترين فشارها را در اين دو سال وزير نجيب دولت تحمل كرده است. حال به نظر مي رسد باید كمي با خود و ديگران روراست بود و تكليف را يكسره كرد. آقاي وزير اگر از لغو شدن ناگهاني كنسرت ها، اگر از پايين كشيدن ناگهاني فيلم ها از اكران، اگر از لغو مجوزهاي سليقه اي به ستوه آمده اين جا و در اين نقطه ي زماني فرصت خوبي است تا همه را مطرح کرده و با تبیین مواضعش به روشنی هدف گذاری ها را روشن و تفسیر کند.

آقاي وزير بايد براي نمايندگان بگويد كه تفاوت فيلم سياسي با سينماي اجتماعي در چيست. ايشان بايد براي منتقدان با صداي رسا توضيح دهد كه سينماي اجتماعي خنثي نيست. ياد آن جلسه اي افتادم كه يك نفر از نمايندگان محترم مجلس در برنامه هفت در تلويزيون فيلمي را نقد مي كرد كه هرگز نديده است. آقاي وزير بايد از آن ها بخواهد فيلم را دقيق ببينند. اين از بديهيات است كه يك فيلم را بايد حتي چند بار ديد تا نقد اساسي و جدي بتوان بر آن نوشت.

آقاي وزير اين بار نوبت هنرنمايي شماست. وقت آن رسيده از در گفت و گو و ادب و احترام، قرص و محكم بر مواضعتان ايستادگي كنيد. باور كنيد مردم جز همين سينما رفتن و تئاتر ديدن و كنسرت رفتن(چند درصد مردم؟) هيچ سرگرمی ديگري ندارند. در بهترين حالت يك فيلم سينمايي با فروش چند ميلياردي مي تواند يك ميليون مخاطب را به سينماها بكشاند و يك كنسرت مي تواند در چند سانس اجرا 2 هزار نفر را درگير كند. يعني انقدر سينما و كنسرت تهديدي عليه امنيت ملي و فرهنگي خانواده ها محسوب مي شود كه نمايندگان محترم مجلس را برآن داشته تا همين جريان فيلم هاي به درد بخور سينما را كم كم به انزوا كشانده تا روزي رسد كه فيلم هاي پفك نمكي تمام در و پيكر اين سينما را اشغال كند و جاي براي اثر فاخر هنري نباشد. طبيعي است كه هيچ اثري بی عيب و نقص نباشد و هر كس به فراخور موقعيتش نقدهايش را مطرح كند. پس بالذات نقد و پرسش محكوم نيست ولی درد از جايي شروع مي شود كه تصميم گرفته شود جريان سينما و هنر فاخر و متفكر منزوي تر از قبل شود. ترديد نكنيد به همان اندازه سطح فكر و فرهنگ جامعه نيز نزول خواهد كرد. اين روزها آقاي وزير دغدغه هاي زيادي دارد، اوضاع نشر و كتاب و …را ديگر مجال سخن نيست.