تک‌ فرزندها چه چیزهایی را از دست می‌دهند؟

احساس شیرین هم‌خانوادگی، بزرگ شدن زیر یک سقف، از یک پدر و مادر بودن و زندگی خانوادگی کنار هم پر از احساسات شیرین و تجربیات به یادماندنی است که در طول عمر در ذهن آدمی می‌ماند اما تک‌فرزندها فاقد این احساسات و خاطرات شیرین در حافظه تاریخی خود هستند.

همچنین آنکه نقش‌های خواهر یا برادر در زیر سیستم خانواده چیزی نیست که بشود آنها را با افراد دیگری پر کرد. تاثیری که خواهران و برادران بر روی تربیت هم می‌گذارند، غیر قابل انکار است. شما با ایفای این نقش‌ها رشد می‌کنید و مفاهیم ذهنی جدیدی یاد می‌گیرید.

به هرحال والدین برای همیشه نمی‌توانند پشتیبان فرزند خود باشند و در سنین بالاتر نیز انرژی لازم را ندارند. بنابراین در روزگاری او را بالاخره تنها در این دنیا رها می‌کنند زیرا این قانون طبیعت است. در چنین شرایطی خواهران و برادران پشتوانه‌های هم برای زندگی در روزگاری هستند که ممکن است والدین دیگر حضور نداشته باشند. بدیهی است که تک فرزندها پشتوانه خانوادگی برای زندگی آینده خود ندارند.

به نقل از کتاب تک فرزندی از مجموعه کتاب‌های زندگی سازمان بهزیستی کشور، علیرضا مرندی نیز در این خصوص اظهار کرد: تک‌فرزندی مشکلات خاص خودش را دارد. ممکن است والدینی باشند که به خاطر اینکه به فرض مادر مریض است و مشکل دارد، نتواند دیگر فرزند دوم را بیاورد. یا اینکه ازدواجشان اینقدر دیر صورت گرفته است که مادر از سن 35 و 40 هم عبور کرده است و صلاحش نیست که فرزند دوم را بیاورد، اما اینها استثناء هستند.

این استاد دانشگاه در ادامه ضمن اشاره به بازدید خود در اوایل انقلاب اسلامی از کشور چین اظهار کرد: وزیر چین که قانون تک فرززندی را در آنجا اعمال می‌کرد، مدعی بود که اینقدر والدین نگران تک فرزندشان هستند که وقتی عطسه می‌کند، پدر و مادر به اضافه پدربزرگ‌ها و مادر بزرگ‌ها دنبالش راه می‌افتند و به مراکز بهداشتی درمانی می‌آیند. بعد هم اینکه شش تا قاشق هم دستشان است که بهش غذا بخورانند. بنابراین چاقی هم دارد در کشور ما زیاد می‌شود.

وی افزود: این‌ها تنها جزیی از مشکلاتی است که تک فرزندی ایجاد می‌کند؛ نگرانی‌ای که در پدر و مادرها می‌بینیم طبیعی نیست. واقعا دست و پایشان می‌لرزد برای هر مطلب مربوط به بچه و این روی شخصیت بچه هم اثر می‌گذارد. این بچه بلوغ لازم را پیدا نمی‌کند، چون والدین همه کارهای کودک را می‌کنند و گاهی شاهد آن هستیم که فرد پانزده سال دارد اما هنوز والدین لباسش را به تن می‌کنند یا همبازی ندارد، بلد نیست با هم سالان خود چطور برخورد بکند.

مرندی در پایان خاطرنشان کرد: به همه خانواده‌ها توصیه‌ام این است که تا حدی که می‌توانند و با رعایت فاصله و نکات دیگر مربوط به سلامت، تعداد فرزندان بیشتری داشته باشند مگر آنهایی که مشکلات جسمی دارند. تک فرزندی چیز مطلوبی نیست. حتی دو فرزند هم گاهی ممکن است کافی نباشد. خانواده‌ای هستند که ممکن است با رعایت همه اصول بتوانند چهار فرزند را اداره کنند.