سوال ساده کودکان صهیونیستی از پدرانشان
وقتی یک پدر پس از یک روز کاری به خانه برمی‌گردد، مشکل چندانی برای پاسخ به این سؤال فرزند خود ندارد. اما صهیونیست‌هایی که کار روزانه آن‌ها جلوگیری از ورود زندانیان تازه آزاد شده بدون سرپناه به شهر جنوبی سرزمین‌های اشغالی است، چگونه می‌توانند این پرسش ساده فرزندان خود را پاسخ دهند؟ زندانیانی که بیش از یک سال به‌طور غیرقانونی، بدون برگزاری هیچ‌گونه جلسه دادرسی در زندان‌های رژیم صهیونیستی حبس بودند.
چگونه یک صهیونیست می‌تواند به فرزندش بگوید: «به نام قانون، سر جاده ایستاده بودم و تمام افراد سیاه‌پوستی که قصد ورود به شهر داشتند را از خودروها بیرون می‌کشیدم و آن‌ها را به بیابان برمی‌گرداندم»؟ قانونی که ورود افراد رنگین‌پوست را به شهرک صهیونیست‌نشین ممنوع می‌کند.
بازرسان مدیریت شهری رژیم صهیونیستی چگونه به این سؤال پاسخ خواهند داد؟ آیا آن‌ها به فرزندان خود خواهند گفت: «پس از تخریب خانه‌های 127 فلسطینی که 80 نفر آن‌ها کودکان و خردسالان بودند، آن‌ها را در گرمای سوزان بالای 40 درجه سانتی‌گراد و بدون هیچ سرپناهی رها کردیم»؟
آیا پدران صهیونیست می‌توانند به فرزندان خود بگویند کشتن کودکان فلسطینی در این رژیم قانونی است چون آن‌ها [طبق قانون] «می‌توانند» این جنایت را مرتکب شوند؛ چون آن کودکان «فلسطینی» هستند؟
چگونه می‌توان انجام چنین اقدامات فجیع و غیرانسانی را برای کودکان توجیه کرد؟ شاید صهیونیست‌ها هنوز با اینگونه سؤالات فرزندان خود مواجه نشده باشند، اما آن روز به زودی خواهد رسید.
