جهان را در ۵۰ سال ورق بزنید
ورق زدن کتاب هیروجی کوباتا مانند این است که یک اطلس بزرگ را ورق بزنید، کتابی با بیشتر از ۴۰۰ تصویر که در ۵۵ سال گذشته جمع آوری شده‌اند و سفری را به نقاط مختلف جهان آن هم در زمان‌های متفاوت آماده می‌کنند.
کوباتا ۷۶ سال دارد و درباره کتابش می‌گوید: «من فکر می‌کنم اگر کتابم را با دقت تماشا کنید، بدون در نظر گرفتن اینکه دنیا چقدر به سمت خوب‌تر شدن یا بدتر شدن حرکت کرده باشد، می‌توانید وضعیت جهان را در ۵۵ سال گذشته ببینید.»
داستان سفرهای کوباتا از سال ۱۹۶۳ شروع شد، در آن زمان تعدادی از دوستانش در نیوزویک کار می‌کردند و از او خواستند به واشنگتن برود، در آن‌جا او سخنرانی معروف مارتین لوتر را می‌شنود و بعد از آن تصمیم می گیرد به دنبال تغییرات جهان برود و آن‌ها را ثبت کند، او به عنوان یک عکاس آسیایی از همه چیز نمونه برداری تصویری می کند. کوبوتا توضیح می‌دهد که برای او مستندهایی که ثبت می‌کرده خیلی تفاوت ندارند اما چیزی که در همه تصاویر او مهم هستند، میزان احترامی است که به هر فرد گذاشته شده است.
در این عکس زنی در حال تمرین تای‌چی است، جایی کنار دریای زرد، عکس سال ۱۹۸۱ گرفته شده است.
کوباتا پسر یک ماهیگیر ژاپنی است که در زندگی‌اش بیش از ۱۰ هزار کیلومتر سفر کرده است و در این فاصله عکس‌های زیادی از چیزهایی که حتی نمی‌توانید تصور کنید، گرفته؛ از سنگ قبرهای افراد شناخته شد تا مبارزات انتخابی در جزایر ریوکو و کره‌شمالی.
کوباتا در ۵ دهه بیشتر دنیا را گشت، این تصویر نیز سال ۱۹۸۹ در زمین‌های نمک یوتا گرفته شده است.
در این مسیر حوادث هیجان انگیزی هم برایش اتفاق می‌افتد. زمانی‌که در سال ۱۹۷۸ به برمه یعنی میانمار امروزی سفر می‌کند و در آن‌جا سنگ طلایی و مقدس برمه‌ای را می‌بیند، علاوه بر عکس‌های سیاه و سفید، عکس‌های رنگی هم می‌اندازد، البته او تا سال ۱۹۸۰ همه عکس‌ها را در دو حالت رنگی و سیاه‌وسفید می‌گرفت که خودش می‌گوید این که هر عکسی را دو بار بگیرد، سخت بود و بعد از آن فقط عکس‌های رنگی را ثبت می‌کرد.
پناهنده‌های ویتنامی در سال ۱۹۷۵ به دوربین نگاه می‌کنند
کوبوتا می‌گوید: «در زمان عکس گرفتن باید روی سوژه‌های خودتان حساس باشید، مخصوصا وقتی از مردم می‌خواهید عکس بگیرید. البته ممکن است حس تهاجم را نیز در طرف مقابل به وجود بیاورید که باید بتوانید آن را کنترل کنید.»
مجموعه زمین‌های بهاری که در سال ۱۹۸۹ در کالیفرنیا ساخته شده است. اینجا به دلیل برگزاری جشن‌ها و مراسم هنرمندان و سیاستمداران مکان شناخته شده‌ای است.
خط راه‌آهن در چین، سال ۱۹۸۱
برای این عکاس نورپردازی و ترکیبی که در ساختار تصاویر وجود دارد، بسیار مهم است و اعتقاد دارد در عکس‌برداری کسی نمی‌تواند به دیگری آموزش دهد که از چه راهی برود، چون هر فرد نگاه ویژه‌ای برای خودش دارد و همه چزهایی که باید را می‌تواند در قاب به وجود بیاورد؛ در این صورت اگر نتواند این کار را انجام دهد، پس حتما عکس خوبی نگرفته است.
پیاده‌روی خیابان وال استریت در نیویورک در یک روز برفی، سال ۱۹۸۸.
کوبوتا می‌گوید در ۱۰-۲۰ سال گذشته او به خوبی این موضوع را دیده که مردم همه دنیا در حال تبدیل شدن به یکدیگر هستند، همه آن‌ها برای مثال از شلوارهای جین استفاده می‌کنند. البته کوبوتا معتقد است این اتفاق به دلیل توسعه پیدا کردن جهان و از دست رفتن سنت‌ها، فرهنگ‌ها و آئین محلی است.
باغ‌های رنگی شوگاکوئین در ژاپن. کوباتا خودش هم اصلیتی ژاپنی دارد، عکس نیز در سال ۲۰۰۹ گرفته شده است.
سنگ طلایی و مقدس بودایی‌ها در برمه (میانمار امروزی) در سال ۱۹۷۸. رنگی که این سنگ داشت، باعث شد کوباتا از آن به بعد عکس‌های رنگی بگیرد.
یک نفر در حال شیرجه زدن در رودخانه ژیانگ چین است، در سال ۱۹۸۱.
این عکاس در این سال‌ها رفتار خشن انسان با محیط زیست را به خوبی دیده است، جنگ و آلودگی تراژدی‌های غمگینی است و پیامدهای مضر زیادی را بر جای می‌گذارد. البته کوبوتا نگاه خوش‌بینانه‌ای هم دارد و می‌گوید: اگر کسی به دنبال زیبایی باشد، حتما آن را پیدا می‌کند. اصلا همه چیز می‌تواند زیبا باشد و به شکل نگاه کردن ما بستگی دارد. گاهی لازم نیست به مکان‌های خیلی دور برویم تا زیبایی را پیدا کنیم، زیبایی در می‌توان در راه رفتن، در غذا خوردن و در همه جزئیات اطراف خودمان یافت. به همین دلیل چیزهایی که می‌توان از آن‌ها عکس‌برداری کرد، نامحدود هستند و این اتفاق خیلی بزرگی است.
در تبت این‌گونه دعا می‌کنند، روی زمین دراز می‌کشند و دست‌ها و پاهایشان را کمی بالا می‌گیرند. گوباتا ایت عکس را سال ۱۹۸۱ ثبت کرده است.
فرودگاهی در هنگ‌کنگ به قدری به شهر نزدیک بود که سخت‌ترین به زمین نشستن و از زمین بلند شدن را داشت، این عکس سال ۱۹۹۶ گرفته شده؛ البته این فرودگاه امروز تعطیل شده است.
