آیا حیوانات هم دروغ می‌گویند؟
نه دقیقا! اما بسیاری از حیوانات به یکدیگر حقه می‌زنند. برای مثال پروانه‌ای که خال‌های بزرگی روی بال‌هایش وجود دارد، بیش از حد معمول بزرگ و خطرناک به نظر می‌رسد. یک حشره باریک هم “وانمود می‌کند” که یک شاخه غیرخوراکی است.
این نوع حقه‌ها مانند برخی رفتارهای حیوانات برای دفاع از خود غریزی می‌باشند؛ برای نمونه گونه‌های خاصی از پرنده‌ها که روی زمین لانه می‌سازند برای حفظ جوجه‌های خود که در آشیانه هستند وانمود می‌کنند که بالشان شکسته است تا به این ترتیب حواس دشمن را به خود معطوف نمایند.
رفتار برخی میمون‌ها هم شباهت زیادی به دروغ گفتن دارد. برخی از گونه‌های خاص این حیوان حواس دیگران را پرت کرده تا غذا را از دست آن‌ها بقاپند. شامپانزه‌ها از این هم فریب‌کارترند و معمولا برای دست یافتن به غذا از مسیرهای پیچ در پیچ حرکت می‌کنند تا سایرین آن‌ها را نبینند.
این‌گونه اعمال فریبکارانه نیازمند هوش و استعداد بالایی است و احتمالا نیازمند توانایی لازم برای حدس زدن آن چیزی است که دیگر حیوانات می‌بینند و یا به آن می‌اندیشند. بر اساس یک نظریه، هوش انسان از همین توانایی در فریب دادن موجودات دیگر به وجود آمده است.
176/
