این مجموعه به‌عنوان زیربنای اصلی برای تمرینات در سال‌های اخیر رنگ‌ورویی پریده داشته و هیچ‌وقت حالت استاندارد به خود ندیده است. در این شرایط همزمان با زیر ذره‌بین رفتن چمن بی‌کیفیت کمپ، اخبار جدیدی درباره این یادگاری فدراسیون‌های قبلی به گوش می‌رسد.
ماه من تا ماه گردون
برای این‌که بدانیم در کمپ تیم‌ملی چه می‌گذرد، ابتدا لازم است از ماهیت این سازه سر دربیاوریم. در واقع کمپ تیم‌های ملی فوتبال ایران شامل ٣ باب زمین است؛ زمین شماره یک یا زمین اصلی و زمین شماره ٢ که هر کدام به ابعاد ١٩٠ در ٧٠ متر مربع بوده و چمن طبیعی هستند. علاوه بر این در این مجموعه یک باب زمین چمن مصنوعی به ابعاد ٤٣ در ٢٥ متر مربع وجود دارد. هر چند زمین چمن مصنوعی از کیفیت بالایی برخوردار است، اما زمین اصلی و شماره ٢ به شدت در وضع نامطلوبی قرار دارند. از خشکی تا زردی زمین در گوشه‌های مختلف گرفته تا چاله‌هایی که در اطراف و میانه میدان ایجاد شده و سطح زمین به خاک و گل‌ولای رسیده است؛ هرگز نمی‌توان تصور کرد در این زمین امکان دادن پاس سالم وجود داشته باشد. این روزها تکنولوژی«تابش نور مصنوعی» برای افت نکردن میزان مطلوبیت و سبزی چمن ورزشگاه‌های مختلف دنیا در دستور کار قرار دارد. در کمپ ما از این خبرها نیست و کماکان رنگ زرد از سبزی چمن کمپ اصلی تیم پیش است! شاید در روز مسابقات با ورزشگاه آزادی (یکی از معدود ورزشگاه‌های واقعا استاندارد موجود) اندکی آبروداری کنیم؛ اما چگونه با این کمپ نامرغوب، تمرین خوبی انجام دهیم تا روز مسابقه؛ واقعا انتظارات را برآورده كنيم؟ این زمین برای بازسازی و ترمیم به مدت زمان زیادی نیاز دارد و البته قرار شده اقدامات عاجلی صورت گیرد.
شهرداری وارد می‌شود
پس از اعلام حبیب کاشانی، مدیر تیم امید و عضو شورای شهر درباره تعهد شهرداری به بازسازی کمپ، کورسوی امیدی ایجاد شده است. گویا قرار شده شهرداری از اسفند ماه زمین شماره ٢ کمپ را مورد بازسازی قرار دهد تا اوایل تابستان این پروژه را به اتمام برساند. البته برای بازسازی زمین اصلی کمپ و زمین مدنظر کی‌روش، هنوز توافقی با شهرداری یا نهادهای دیگر حاصل نشده است و مشخص نیست بازسازی زمین چمن اصلی را کدام ارگان به عهده خواهد گرفت. با این اوصاف تمرینات تیم‌ملی برای ٢ دیدار باقی‌مانده مرحله اول مقدماتی جام جهانی ٢٠١٨ روسیه (دیدار با هند و عمان در تهران) در همین زمین اسفناک برگزار می‌شود. پیش از این فدراسیون فوتبال حتی از وزارت ورزش برای بازسازی کمپ کمک خواسته بود که این وزارت اعلام کرد هزینه برای انجام این کار در اولویت نیست. به هرحال طبق آنچه در ساختار کمپ وجود دارد، هزینه بازسازی چندان کم نخواهد بود.
مقایسه مساعدت‌ها
شهرداری برای کمک کامل در تردید روزگار می‌گذراند؛ اما در سایر کشورها، این نهاد نقش مهمی و بی‌منتی در طرح‌های تکمیلی ملی دارد. مثلا کمپ کلروفونتن در فرانسه و کاورچیانو در ایتالیا (ملقب به مهد بازیکن و مربی‌سازی در ایتالیا) با کمک مستقیم و قابل توجه شهرداری پاریس و رم ایجاد شد و سروسامان گرفت و در بسیاری دیگر از کشورهای صاحب فوتبال دنیا هم تیم‌ملی از آن جایی که نهاد مردمی و ملی است به‌راحتی و بی‌هیچ مانعی از طرف نهادهای دولتی مورد حمایت واقع می‌شود. در این شرایط، انگار باید به همین میزان توجه راضی باشیم. شهرداری قصد کمک دارد و این اتفاق خوب حمایتی، می‌تواند فوتبال ملی ما را امیدوارتر از گذشته و متکی و دلگرم به نهادهای قدرتمند رو به جلو ببرد.
179/
