باید یاد بگیریم برای رسیدن به حقیقت همراه یکدیگر باشیم

به گزارش جماران، حجت‌الاسلام سیدحسن خمینی در دیدار با تیم‌های برگزیده کشوری مسابقه ملی مناظره دانشجویی، به هدف انسان‌ها از مناظره پرداخت و اظهار داشت: در روایات نقل شده است که از امام صادق(ع) پرسیده می‌شود حد بیماری که انسان بتواند روزه خود را به دلیل آن افطار کند، چیست؟ ایشان چنین پاسخ می‌دهند که «انسان خود را بهتر از هرکس می‌شناسد»؛ بنابراین علت غایی سخن گفتن و مناظره همان تصور و تصدیق اولیه‌ای است که فرد بدان دست یافته است؛ اگر قصد کسی از سخن گفتن مالیدن بینی حریف بر خاک باشد تصور، تصدیق، شوق و مسیر مشخص است، اما اگر هدف او رسیدن به حقیقت باشد مسیر دیگری را می‌رود؛ همچنین اگر هدف انسان ارشاد طرف مقابل باشد راه جداگانه‌ای را می‌پیماید. وی با اشاره به پیچیدگی‌های روانی انسان‌ها گفت: نمی‌توان گفت یک نفر در همه زندگی خود مشفق یا کینه‌ورز نسبت به دیگران است، بلکه یک اتفاق یا مشکل کوچک می‌تواند شاکله وجودی انسان را دچار دگرگونی کند.
یادگار امام با تأکید بر مشخص بودن هدف بحث و گفت‌وگو، افزود: اگر فرض کنیم فردی مقابل ما نشسته و مطلبی ارتدادآمیز را بیان کرده است، باید بدانیم آیا هدف ما هدایت کردن طرف مقابل است یا این‌که می‌خواهیم در بحث، طرف مقابل را به زمین بزنیم که دیگر نتواند از جای خود بلند شود یا از طریق ضربه می‌خواهیم کاری کنیم که حساب کار دست دیگران هم بیاید؛ بنابراین چرایی صحبت کردن و گفت‌وگو با یکدیگر را باید بشناسیم، پس مشکل اصلی ما در این‌جاست، زیرا اگر مشفق کسی باشیم متفاوت از زمانی رفتار می‌کنیم که نسبت به کسی عناد داشته باشیم.  سیدحسن خمینی تصریح کرد: اگر در مناظره با یکدیگر هدفمان یافتن حقیقت باشد، با این‌که هدف پیروزی «من» باشد بسیار متفاوت است و اساسا معضل بزرگ جامعه انسانی «منیّت» است؛ اگر بخواهیم به حقیقت برسیم رگ گردن‌مان بیرون نمی‌زند، همان‌گونه که وقتی یک جمع درحال تصمیم‌گیری برای یک امر مهم هستند همه افراد عقل خود را روی هم می‌گذارند تا به بهترین تصمیم برسند؛ این‌جا دیگر کسی فریاد نمی‌زند، بلکه همه به نقطه‌ای می‌رسند که بهترین راه‌حل است، زیرا کسی دنبال «من» نیست، بلکه دنبال بهترین
تصمیم است.
وی با تأکید بر گم نکردن هدف در سخن گفتن، گفت: اصل اول مناظره یافتن حقیقت است؛ در این صورت یک طرف به دیگری به‌عنوان سوژه نگاه نمی‌کند بلکه حقیقت موضوعیت دارد تا طرفین دست در دست هم به نقطه موردنظر برسند؛ در این صورت غرض فتح و ظفر نیست بلکه یافتن
حقیقت است.

179/