اگر ممنوع التصویر نیستم، چرا بیکارم!
زمانی که برای سریال «آسمان من» برای بار دوم با من تماس گرفتند، من از دلیل این انتخاب پرسیدم و آقای آهنج گفتند در سریال«ملکوت» زمینه این همکاری فراهم نشد و دوست دارم در این کار حضور داشته باشی. در مورد«آسمان من» هم قرار بود ابتدا نقش دیگری بازی کنم، ولی به دلیل تغییر تاریخ شروع کار، نقش پیشنهادی به من را تبسم هاشمی بازی کرد. من بعد از پذیرفتن نقش آمنه که کوتاه هم بود، بعد از7 سال برای بار دوم در کنار حسن پورشیرازی بازی کردم و بعد از سریال«نرگس» این تجربه همکاری بسیار جذاب و دوست داشتنی بود».
بازیگر سریال«قلب یخی» در ادامه درباره همکاری با محمدرضا آهنج گفت: «کار با این کارگردان یک اتفاق بی نظیر است و دعا می کنم این تجربه همکاری برای همه بازیگران فراهم شود. تمام اعضای گروه بسیار حرفه ای بودند و من خاطرات بسیار خوبی از این کار دارم. همه چیز به شکل عجیبی درست و بجا بود. از گروه تدارکات، گریم، لباس و… تا پرداخت دستمزد بازیگرها. برخلاف خیلی از کارهای دیگر که باید مدت زیادی به دنبال دستمزد و چک تهیه کننده ها بدویم، من بدون وقفه دستمزدم را گرفتم.
تقریباً برای اولین بار بود که فیلم نامه به شکل کامل نوشته شده بود و من در خانه یک نسخه داشتم و سر صحنه تازه فیلم نامه به دست بازیگر نمی رسید. از نظر من دلیل این نظم این بود که کارگردان کار می دانست که دقیقاً چه می خواهد. ذهن محمدرضا آهنج دکوپاژ شد عمل می‌کند و این باعث وجود آرامش در بین تمام افراد گروه می شود».
خسرومهر درباره سندیت تاریخی بعضی از قصه های این سریال گفت: «بعضی از داستان ها، اتفاقات و افراد در این سریال برگرفته از واقعیت و اسناد تاریخی بود. بعضی از قسمت های دیگر توسط نویسنده و برای افزایش بار دراماتیک کار نوشته می شد.
این مجموعه بازیگرهای زیادی را حتی برای صحنه های کوتاه و در حد چند قسمت جلوی دوربین آورد و این حضور مؤثر بازیگرهای مختلف نقطه قوتی برای کار محسوب می‌شود». وی در ادامه در خصوص کم کار بودن در تلویزیون و سینما توضیح داد: «من مثل خیلی از همکارها دوست ندارم دلیل این کم کاری را به چیزهای دیگری ربط دهم. صداقت همیشه برای من کار ساز بوده است. اگر حضورکم رنگی دارم، به دلیل این است که پیشنهاد کاری ندارم.
کسی برای بازی به من زنگ نمی زند. آنقدر بازیگرهای مختلفی از راه پارتی بازی وارد کار شده اند که دیگر کسی به فکر کسانی مثل من نیست. گاهی اینقدر این موضوع شدت پیدا می‌کند و هیچ کاری پیشنهاد نمی شود که شک می کنم ممنوع التصویر شده باشم! چند روز پیش برای کاری با رحمان سیفی نژاد تماس گرفته بودم و از او پرسیدم من ممنوع الکارم؟! اگر نیستم پس چرا اینقدر بیکارم؟ و او گفت که تولیدات واقعاً کم شده است.
من یکی از بی حاشیه ترین خانم های سینما و تلویزیون هستم به خاطر اینکه می دانم در کجا زندگی می کنم. اینجا تنها ایران نیست، اینجا جمهوری اسلامی ایران است و موازین خودش را دارد». وی ادامه داد: «هرکسی یک دوره کوتاه بازیگری گذرانده و دوست و رفیقی در این حوزه دارد، وارد کار بازیگری می‌شود. ما بازیگرهای پیشکسوت زیادی داریم که هیچ خبری از آنها نیست و کسی هم پیگیری نمی کند. این بیکاری ها وبی خبری ها در روحیه هنرمندان تاثیرگذار است. هنرمند وقتی سرکاری نیست و کسی هم حالش را نمی پرسد، اعتماد به نفسش را از دست می دهد و افسردگی می گیرد.
اغلب بازیگران ما دوران پیری تلخ و غم انگیزی دارند. آنقدر به آنها پیشنهاد بازی نمی دهند که روزی هم که سرکار می روند از لحاظ جسمی توانی برای ایفای نقش ندارند. من وقتی این مسائل را می بینم، سعی می کنم خودم به داد خودم برسم و به شرایطم فکر کنم». بازیگر سریال«خط شکن» در ادامه گفت: «تا به حال کسی از خودش پرسیده است چرا چکامه چمن ماه از ایران رفت؟ چرا مانی کسراییان در شبکه های خارجی کار می‌کند؟ گلشیفته در آن سوی دنیا چه شرایطی دارد؟ آیا به خاطر بیکاری نیست که این جوانان از کشور مهاجرت نکردند؟ مگر ما چند بهرام بیضایی داریم؟
دنیای بازیگری چند سوسن تسلیمی به خود می بیند؟ فکر می کنید همین شبکه های خارجی به من پیشنهاد کار ندادند؟ چرا باید به سادگی از هنرمندان خودمان دست بکشیم و آنها را نادیده بگیریم؟! من آخرین بار 6 ماه پیش جلوی دوربین رفتم، آن وقت همکار دیگری همزمان در سه پروژه حضور دارد! چرا کسی لیستی از کارهای سالانه هنرمندان تهیه نمی کند؟ چرا باید کارت عضویت خانه سینما داشته باشم و هرسال حق عضویت پرداخت کنم وقتی هیچ سودی برای من ندارد؟! ما در خانه سینما و وزارت فرهنگ و ارشاد رئیس نداریم؟! یک کاری مثل «آسمان من» موفق می‌شود چون، همه چیز و همه کس در جای درست خودش قرار گرفته است. اینها موضوعات مهمی هستند که باید کسی برایش چاره اندیشی کند».
176/
