تمام آرزوهای میشل پلاتینی برای نشستن روی تخت پادشاهی فوتبال جهان که همان صندلی ریاست فیفا است، با رای آخرین روز پائیز کمیته اخلاق فدراسیون جهانی فوتبال برباد رفت. قاضی «هانس یواخیم اکرت» آلمانی که ریاست کمیته اخلاق فیفا را عهده‌دار است، در بیانیه دوشنبه ۳۰ آذرماه، از محرومیت هشت ساله سپ بلاتر و میشل پلاتینی از حضور در فعالیت‌های فوتبالی خبر داد و رئیس پیشین فیفا و یوفا را به ترتیب به پرداخت ۵۰ و ۸۰ هزار فرانک سوئیس جریمه کرد.
این گرداب با انتخاب بحث برانگیز روسیه و قطر به عنوان میزبانان جام جهانی فوتبال در سال‌های ۲۰۱۸ و ۲۰۲۲ و علنی شدن پشت پرده‌های فساد در فیفا آغاز شد و در نهایت باعث غرق شدن رئیس و گزینه اصلی ریاست بر این نهاد مهم بین‌المللی شد؛ نهادی که قدرتمندترین نهاد ورزشی جهان است و مدعی مقابله با فساد و دخالت دولت‌ها در فوتبال بوده و هست.
با کنار رفتن میشل پلاتینی که از سال ۲۰۰۷ ریاست یوفا را برعهده داشت، برای انتخاب ریاست فیفا که روز جمعه هفتم اسفندماه (۲۶ اسفندماه) برگزار می‌شود؛ چهره های جدیدی با هم رقابت خواهند کرد تا نهمین رئیس تاریخ فیفا انتخاب شود.
دیپلمات فرانسوی که خبرنگار فوتبالی بود
ژروم شامپاین در ۱۵ ژوئن ۱۹۵۸ در پاریس به دنیا آمد و در سال ۱۹۸۱ از انستیتو مطالعات سیاسی پاریس فارغ التحصیل شد و یک سال بعد به وزارت امور خارجه فرانسه راه یافت؛ هرچند سال‌های ۱۹۷۶ تا ۱۹۸۳ به عنوان خبرنگار فوتبال در برخی رسانه‌های فرانسه فعالیت کرد و طرفدار تیم فوتبال سنت‌آتین است.
قهرمانی فرانسه در جام جهانی ۱۹۹۸، زمینه‌ساز حضور دیپلمات دهه‌های ۸۰ و ۹۰ میلادی این کشور اروپایی به فیفا شد و تا سال ۲۰۱۰ با عناوین مختلف از جمله مدیر روابط بین‌الملل فیفا، مشاور سپ بلاتر و … در این ارگان فعالیت کرد. وی سپس به عنوان مشاور با کمیته المپیک فلسطین و فدراسیون‌های فوتبال کوزوو، ترکیه و … به عنوان مشاور همکاری کرد و منشا اتفاقات خاص و جذاب برای فیفا بوده است از جمله برگزاری مراسم ۱۰۰ سالگی تاسیس فیفا، برقراری ارتباط دوستانه بین فدراسیون‌های عضو، پشتیبانی از فدراسیون فلسطین، توجه ویژه به پیشرفت فوتبال آفریفا و توسعه رصدخانه فوتبال…
این فرانسوی سیاست‌مدار انتخابات سال ۲۰۱۵ فیفا را به چالش کشید اما به دلیل عدم حمایت مالی نتوانست در آن انتخابات شرکت کند و در میانه راه انصرافش را اعلام کرد؛ مردی که گاردین او را به عنوان بهترین جانشین سپ بلاتر معرفی کرده و یکی از اهدافش پس انتخاب شدن، گرفتن میزبانی جام جهانی ۲۰۲۲ از قطر است.
شاهزاده اردنی، شوالیه‌ای که یک بار شکست خورد
امیر علی بن حسین که متولد ۲۳ دسامبر ۱۹۷۵ است، سومین پسر ملک حسین پادشاه اردن و دومین فرزند او از ملکه علیا زن سومش است. او که از ششم ژانویه سال ۲۰۱۱، نایب رئیس فیفا برای قاره آسیا شده، نشان «لژیون دونور» را هم کسب کرده است. نشان «لژیون دونور» بالاترین نشان کشور فرانسه است که ناپلئون بناپارت در سال ۱۸۰۲ آن را بنیان گذاشت و پایین‌ترین ردهٔ آن شوالیه است.
شاهزاده اردنی که از سال ۱۹۹۹ رئیس فدراسیون فوتبال کشورش شده، حالا قصد دارد صندلی نایب رئیسی‌اش را با ریاست عوض کرد؛ آنهم درحالیکه میشل پلاتینی نیز از او حمایت و اعلام کرده برای کسب رای اعضای اتحادیه فوتبال اروپا به این چهره آسیایی کمک می‌کند.
نایب رئیس فیفا که با انتشار کامل گزارش مایکل گارسیا در درباره اتهام فساد در روند اعطای میزبانی جام‌های جهانی ۲۰۱۸ و ۲۰۲۲ به قطر و روسیه موافق بود، برای دومین بار است که برای ریاست فیفا تلاش می‌کند. وی که در انتخابات قبلی با حمایت یوفا ۷۳ رای آورد، در کمیته اجرایی یوفا نیز حضور داشته است.
مرد دو ملیتی، وکیلی که مورد حمایت ستاره‌هاست
جیانی اینفانیتو که متولد ۲۳ مارس ۱۹۷۰ در شهر بریچ سوئیس است؛ هرچند مدیر سوئیسی در فوتبال است ولی اصلیتی ایتالیایی دارد. دبیرکل فعلی یوفا که از سال ۱۹۹۹ وارد این نهاد شد، پیشینه حضور در کمیته انضباطی، کمیته اجرایی، کمیته حقوقی یوفا و کمیته اصلاحات فیفا را دارد.
این چهره دو ملیتی که در دانشگاه فیریبرد در رشته حقوق تحصیل کرده و به زبان‌های انگلیسی، فرانسوی، آلمانی، اسپانیایی و ایتالیایی تسلط کامل دارد، به عنوان مجری قرعه کشی مراحل مختلف لیگ قهرمانان اروپا شناخته می‌شود که پیش از حضور در یوفا، دبیرکلی مرکز تحقیقات بین‌المللی ورزش در دانشگاه نیوشاتل را به عهده داشت.
لوئیس فیگو ستاره پرتغالی پیشین جهان پس از انصراف از حضور در انتخابات فیفا و کنار گذاشته شدن میشل پلاتینی، اعلام کرد از جیانی اینفانیتو حمایت می‌کند. روبرتو کارلوس چهره مشهور فوتبال برزیل نیز از انتخاب این چهره به عنوان رئیس فیفا استقبال کرده است؛ کاندیدایی که قول داده است در صورت انتخاب به عنوان رئیس فیفا، تعداد تیم‌های شرکت کننده در جام جهانی را به ۴۰ تیم افزایش می‌دهد.
پیرمرد آفریقایی؛ هم‌بند نلسون ماندلا و کاراته‌کاری که به فوتبال می‌آید
موسیما گابریل سکسویل متولد ۵ مارس ۱۳۵۳ در شهر سوتوو آفریقای جنوبی است که تاجر، سیاست‌مدار و یک رهبر کاریزماتیک است. البته توجه ویژه به ورزش کاراته در جوانی باعث شد به او لقب «توکیو» داده شود. رئیس فدراسیون فوتبال آفریقای جنوبی به خاطر فعالیت ضد آپارتاید در سال ۱۹۷۵ به کشور روسیه تبعید شد اما توانست در آن کشور در رشته مهندسی نظامی فارغ التحصیل شود.
یک سال بعد و با بازگشت به آفریقای جنوبی، در برخورد با نیروهای امنیتی به همراه دستیارانش دستگیر شد که پس از محاکمه‌ای که ۲ سال طول کشید، به زندانی در جزیره روبن فرستاده شد و ۱۳ سال در آنجا و کنار چهره‌هایی همچون نلسون ماندلا دوران اسارت را سپری کرد.
بعد از انتخابات عمومی دموکراتیک که در سال ۱۹۹۴ برگزار شد، به عنوان چهره برتر استان گائوتنگ انتخاب شد و سال ۲۰۰۹ در گزینه‌های ریاست جمهوری آفریقای جنوبی قرار گرفت. در سال ۲۰۱۰ عضو کمیته برنامه‌ریزی جام جهانی آفریقای جنوبی بود و همزمان از جاکوب زوما رئیس جمهور این کشور، به عنوان وزیر به فعالیت‌های بشر دوستانه ادامه داد؛ مردی که دست در تجارت و استخراج الماس هم دارد.
شیخ سلمان بن ابراهیم آل خلیفه و ماجرای پول های عربی
شیخ سلمان بن ابراهیم آل خلیفه متولد دوم نوامبر ۱۹۶۵ در خانواده‌ای سلطنتی در بحرین است که پس از عضویت در کمیته انضباطی رئیس کنفدراسیون فوتبال آسیا، در سال ۲۰۱۳ به عنوان رئیس AFC انتخاب شد.
در دهه ۸۰ در تیم‌های محلی بحرین هم بازی می‌کرد، در دوران طلایی فوتبال بحرین رئیس فدراسیون این کشور بود که رسیدن به پلی‌آف جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان و کسب عنوان چهارمی جام ملت‌های ۲۰۰۷ آسیا از افتخاراتش در این فدراسیون است.
دیدبان حقوق بشر از همدستی‌اش در بازداشت ۱۵۰ ورزشگار بحرینی در سال‌های گذشته سحن گفته‌اند، اتفاقی که برایش دردسرهایی را ایجاد کرده و ممکن است موفقیتش در انتخابات آینده فیفا را تحت‌الشعا قرار دهد.
سیاه پوستی که مورد تائید آفریقایی‌ها نیست
موسی حسن بیلیتی که ششم آوریل سال ۱۹۶۷ در شهر ساکلپیا بدنیا آمد، در تیم فوتبال ماتانگا کشورش هم بازی کرده و درحال حاضر رئیس فدراسیون فوتبال لیبری را برعهده دارد. هدف اصلی او برای حضور انتخابات فیفا کسب شهرت است زیرا نمی‌توان شانس چندانی برایش قائل بود.
این چهره بلند پرواز ۴۸ ساله، یکی از چهره‌های قاره آفریقا بود که در سال ۲۰۰۲ برای رسیدن عیسی هیاتو به ریاست فیفا تلاش می‌کرد؛ آنهم با هدف تغییر فوتبال. البته کنفدراسیون فوتبال آفریقا اعلام کرد که او را در زمینه «صداقت» تائید نمی‌کند، به همین دلیل از کاندیداتوری‌اش نیز حمایت نکرده است.
176/
