تیموتی آرشیبالد، عکاس مستقلی است که وقتی فرزندش 5ساله بود تصمیم گرفت از عادت‌های عجیب او عکاسی کند تا با نشان دادن آنها به متخصصان رفتاری، چشم انداز بهتری از دنیای فرزندش به دست بیاورد. با این حال، این پروژه خصوصی تبدیل به یکی از بهترین پروژه های عکاسی تیموتی شد که این روزها دست به دست در شبکه های اجتماعی می چرخد.
تیموتی 43 ساله می گوید این عکس‌ها صرفا یک نوع تعامل پدر و پسری است که در تصاویر خلاصه می شود. تعاملی که در دنیای آکواریومی الیژه تنها شیوه ارتباطی به نظر می‌رسد. برای الیژه اما این عکس‌ها درست به اندازه همه اشخاص، اتفاقات و اشیای دنیا بی‌مفهوم هستند. او کودکی مبتلا به اوتیسم است که درست شبیه عکس‌هایش، همیشه در یک فضای گنگ مبهم زندگی می‌کند. دنیایی شبیه به هیپنوتیزم که به هیچ اتفاقی خارج از فضای شخصی پاسخ داده نمی شود.
تیموتی می گوید: من می دانستم پسرم تفاوت‌هایی دارد. اما تفاوت‌ها همیشه برای من جالب بوده‌اند. من با کشف و تماشای تفاوت‌ها در عکس‌هایم به نتایج خوبی رسیده‌ام. درباره الیژه هم می خواستم به دنیای ذهنی اش راه پیدا کنم. پس دوربین دست گرفتم و شروع کردم به عکاسی از لحظه های مختلف زندگی او.
در دنیای الیژه نه کلمات جایی دارند، نه لامسه، نه ارتباط چشمی. او هر از گاهی با یک شیء بی‌جان ارتباط برقرار می‌کند. ساعت‌ها آن را در دست نگه می‌دارد، روزهای متوالی به آن نگاه می‌کند و اجازه نمی‌دهد هیچ چیز دیگری دنیای خصوصی او و شیء محبوبش را از او بگیرد.
تیموتی می‌گوید: وقتی عکس می‌گرفتم، من عکاس نبودم. پدری بودم که می‌خواست بهتر پدری کند. اما احساس می‌کرد از پس این کار برنیامده است. در واقع این عکس‌ها قرار نیست الیژه را در دنیا به تصویر بکشد. من دنبال دنیای خصوصی الیژه بودم.
الیژه حالا 8سال دارد و آن طور که تیموتی می‌گوید، هنوز هیچ چیز نتوانسته او را از این درخودماندگی کمی دور کند و به دنیای بیرون پیوند دهد.
عکس‌های الیژه در حالی در دنیا مشهور شده‌اند که مادر او چندان موافق این محبوبیت نیست. «چری استالمن» نگران است که پسرش در خدمت فعالیت حرفه‌ای پدر قرار گیرد و با برانگیختن احساسات عمومی، از زندگی شخصی‌اش بهره‌برداری شود. اما الیژه از این اتفاق راضی است. او وقتی عکس‌های منتشر شده‌اش را دید، در ابتدا چندان واکنشی نشان نداد، اما بعدتر، به تصویر خودش در عکس‌ها اشاره کرد و گفت: «آخ! این عکس‌ها را یادم رفته بود!»
اوتیسم یک اختلال مادرزادی است که با رفتارهای ارتباطی غیرطبیعی مشخص می‌شود. این بچه‌ها تمایلی به ارتباط برقرار کردن با دیگران ندارند، نسبت به دنیای اطراف خود بی‌توجه هستند و خود را از تمام افراد، اتفاقات و تحولات دنیای اطراف جدا می‌کنند. کودکان اوتیسمی می‌توانند همه مهارت‌های طبیعی بچه‌ها مثل تحصیل، تکلم و یادگیری را داشته باشند اما به روش خودشان، با کمترین تعامل و به خلاصه‌ترین شکل ممکن. آنها به اشیا دلبستگی دارند و نسبت به تغییر مقاومت نشان می‌دهند.
