پنگوئن‌های امپراتور قطب جنوب معمولا جزایر دورافتاده‌ای که سرما و شرایط سخت دشمنان آنها را زنده نمی‌گذارد برای تولید مثل انتخاب می‌کنند. هر زمستان، پنگوئن هاي امپراتور خانه هاي اقيانوسي خود را ترك مي كنند و معمولا یکصد مایل برای رسیدن به محل مناسب برای جفت گیری طی می‌کنند. محل مناسب بیشتر جایی است که میان کوه‌های یخی محصور شده باشد.
یکی از عجایب زندگی این پنگوئن ها تخم گذاری آنها است؛ پنگوئن ماده معمولا پس از تخم گذاری آن را در کمتر از دو دقیقه یعنی تا وقتی تخم یخ نزده است به پنگوئن نر می‌رساند و خود برای یافتن پدر و تخم را رها می‌کند.
از این زمان ماموریت پنگوئن نر آغاز می‌شود؛ او بایست به مدت 45 روز تخم را روی پاهایش نگه دارد تا گرم بماند و با یخ‌ها تماس پیدا نکند. در مدت 45 روز معمولا جفت نر در یک جا ثابت می‌ایستد چون در این مدت غذا نمی خورد و باید کمتر انرژی مصرف کند. مواقعی که کولاک‌ها شروع می شوند نیز نر ها دور هم جمع می شوند تا یکدیگر را گرم نگه دارند.
جفت ماده در این مدت معمولا چند کیلو ماهی شکار کرده و آن را در شکم خود نگه داشته است؛ او وقتی بعد از 45 روز باز می‌گردد پرنده نر بیش از یک سوم وزن خود را از دست داده و البته جوجه نیز سر از تخم درآورده است. پدر و جوجه با بازگشت مادر از غذای ذخیره شده در بدن او می خوردند حالا این پدر است که برای یافتن غذا آنها را ترک می‌کند.
