دو نوجوان ایرانی که در راهپیمایی با شکوه 22 بهمن شرکت کرده‌اند، تصویر شعار (مرگ بر آمریکا) را در دست دارند، در حالی که یکی از آنها لباسی را که روی آن به انگلیسی نوشته شده (من عاشق نیویورک – با حروف مخفف N Y – هستم) بر تن دارد.
عضو ارشد کارگروه فرهنگ و هنر در این باره به خبرنگار ایسنا، می‌گوید: وقتی عکس شهدا را روی لباس‌ها چاپ می‌کنند، برای مثال عکس شهید همت روی لباس می‌تواند یک الگو باشد. ما می‌توانیم در تولید لباس‌هایی که الگو هستند طوری تبلیغ کنیم که جوانان برای پوشیدن آن اشتیاق داشته باشند؛ نه اینکه به آنها بقبولانیم که باید فلان لباس را بپوشید.
محسن کلانتری سپهر ادامه می‌دهد: در زمان قدیم عکس هنرمندان روی لباس یا کلاسورها چاپ می‌شد و همه هم برای استفاده از آن اشتیاق نشان می‌دادند. از طرفی چون ما نتوانستیم چرخه تولید پارچه (نساجی)، طراحی، دوخت و دوز و توزیع را در جامعه جا بیندازیم برخی نوجوانان و جوانان هم بدون آگاهی لباسی را انتخاب می‌کنند و می‌پوشند. من به شما قول می‌دهم جوانی که رسانه‌های غربی از عکس آن سوء استفاده می‌کنند مفهوم انگلیسی لباسی را که تنش کرده، نمی‌داند و این با شعاری که در دست گرفته، مغایرت داشته است.
او می‌افزاید: ما نمی‌توانیم بگوییم در این زمینه تولیدکنندگان یا طراحان مقصر هستند، چرخه‌ی تولید ما باید درست شود و برای اصلاح آن نقش تبلیغاتی صداوسیما موثر است. از طرفی اگر صداوسیما هر چه تبلغ کند اما تولید نباشد، چه فایده‌ای دارد؟! باید هنگامی که تبلیغ می‌شود، جایگزین آن هم نشان داده شود. وقتی به شما می‌گویند فلان کتاب را نخوان، قطعا کتاب دیگری را جایگزین می‌کنند. لباس هم به این شکل است، اگر ما به مردم می‌گوییم فلان لباس را نپوش، باید جایگزینی هم برای آن داشته باشیم.
عضو ارشد کارگروه فرهنگ و هنر اضافه می‌کند: اگر پوشش دیگری را جایگزین لباسی که تن این برادرمان است می‌کردیم قطعا او این لباس را نمی‌پوشید، چون اعتقادش شعاری است که در دستش گرفته نه آن لباسی که پوشیده است. دشمن هم از ناآگاهی آدم‌ها سوءاستفاده می‌کند و این طور برداشت می‌کند که قطعا کسی این برگه را دست جوان داده و گفته حالا برو عکس بگیر.
کلانتری سپهر می‌گوید: در این زمینه نمی‌توانیم بگوییم چه کسی مقصر است. به عقیده من هنرمندان تئاتر و خبرنگاران بهترین تصحیح کننده نظام رفتاری، سیاسی، اجتماعی و اقتصادی و فرهنگی جامعه هستند و آنها می‌توانند در این زمینه نقش مهمی را ایفا کنند.
بنیاد ملی مد و لباس ایرانی – اسلامی در سال 91 به منظور حفظ و تقویت فرهنگ و هویت ایرانی- اسلامی ، ارج نهادن، تبیین، تثبیت و ترویج الگوهای بومی و ملی، هدایت بازار تولید و عرضه البسه و پوشاک براساس طرح ها و الگوهای داخلی و نیز در جهت ترغیب مردم به پرهیز از انتخاب و مصرف الگوهای بیگانه و غیر مأنوس با فرهنگ و هویت ایرانی تشکیل شد. با آنکه این بنیاد نوپا تلاش می‌کند فرهنگ و هویت ایرانی- اسلامی را در زمینه پوشش تقویت کند اما به نظر می‌رسد بدون کمک ارگان‌های دیگر نمی‌تواند این امر را محقق کند.
176/
