توسعه پايدار، توسعهای است که نیازهای امروز را بدون تاثیر و لطمه زدن به توانایی نسلهای آتی در تامین نیازهایشان، تامین کند؛ در حقیقت ایجاد تعادل میان توسعه و محیط زیست است. توسعه پایدار تنهابر جنبه زیستمحیطی تمرکز ندارد بلکه به جنبههای اجتماعی و اقتصادی آن هم توجه میکند. توسعه پایدار محل تلاقی جامعه، اقتصاد و محیطزیست است.
ایران اگرچه سهميیكسان با كشورهای دیگر از توسعه نداشته اما در این مسابقه جهانی برای نابودی محیطزیست خود، عقب نمانده و مشكلات عدیدهای را در زمینههای مختلف توسعه پایدار، چون فقر و نابرابری مشكلات جمعیتی، بهداشتی و تغذیهای، مشكلات زیست محیطی چون كاهش جنگلها، بیابانزایی، فرسایش خاك، آلودگی آب، آلودگی هوا، انقراض تنوع زیستی، مشكلات مربوط به مواد زائد جامد،پسابها و… برای خود بهوجود آورده است.
راهسازي يكي از شاخصهاي توسعه پايدار
يكي از شاخصهای توسعه پایدار مستلزم توسعه مطلوب زیرساختهای کشور از جمله شبکه حمل و نقل و راهسازی است. در این راستا ارزیابیهای زیست محیطی پروژههای عمرانی نقش ویژهای در ایجاد زیرساختهای جادهای کشور ایفا میکند. راهها یکی از فاکتورهای مهم ارتباطی در جوامع اند. همزمان با طراحی راهها ساخت و بهرهبرداری آنها از نقطه نظر توسعه پایدار امری پیچیده و اساسی است. پروژههای راهسازی بايد با اتخاذ يك رويكرد اكوسيستمي متناسب با منطقه مورد مطالعه و در نظر گرفتن شرايط بيوفيزيكي، طبيعي، فرهنگي و اجتماعي صورت گیرد.
برنامهريزي صحيح در بهرهبرداري از منابع طبيعي
امروزه بر اثر بهرهبرداری بیرویه و غیراصولی منابع طبیعی در طول سالیان متمادی، بسیاری از اکوسیستمهای طبیعی تخریب و بسیاری دیگر از اکوسیستمها شکننده و آسیبپذیر شدهاند. برنامهریزی و مدیریت صحیح و اصولی برای نحوه بهرهبرداری از منابع طبیعی، مهمترین هدف توسعه پایدار و تضمین کننده بقای جوامع انسانی به خصوص نسلهای آینده در زیستبومهاست. رابطه بین توسعه پایدار و بهرهگیری از منابع، بهویژه منابع انرژی از مهمترین مسائل جوامع بشری است و تحقق توسعه پایدار در گروی استفاده بهینه از منابع انرژی است.بهعنوان مثال اثرات زیستمحیطی ناشی از انتشار آلایندهها میتواند از طریق افزایش بهرهوری در سیستمهای مصرف انرژی کاهش یابد.
توسعه پايدار با رويكرد زيست محيطي خوشبختانه در ماههاي اخير آن چنان مورد توجه مسئولان قرار گرفته كه بسياري از آنها در اين خصوص سخنراني و اظهار نظر ميكنند؛ اين مسئله جاي اميدواري دارد چراكه در گذشته هيچگاه مورد توجه مسئولان نبوده است. بهگزارشchn، سید محمد بهشتی، رئيس پژوهشگاه میراث فرهنگی كشور گفت: واژه توسعه در ادبیات برنامهریزی ایران و دنیا عمرش خیلی بیشتر از توسعه پایدار است. منظور از توسعه این بوده که طوری برنامهریزی کنیم که منابع مان شرایط زندگی بهتری را برای ما فراهم کند.
بهشتی با اشاره به تاریخچه برنامه ریزی و توسعه اظهار داشت: توسعه در اروپا و آمریکاي شمالی پایهگذاری شده است و یک پدیده آفریقایی یا چینی یا آمریکای جنوبی یا حتی اروپای شرقی نیست. در اروپا و آمریکای شمالی اقتضای زیست بشر به این صورت بوده که برای اینکه بتوانند شرایط زیست ایجاد کنند ناگزیر بودند که زیستگاههایی علی رغم محیط طبیعی ایجاد کنند. یعنی اگر میخواستند مبتنی بر شرایط طبیعی و اکوسیستم شان شرایط زیست ایجاد کنند در آمریکای شمالی باید به الگوی زیست سرخپوستان و در اروپا به زندگی عشایری اکتفا میکردند و یکجا نشینی در این سرزمینها عملی نبود.بهگفته او سابقه شهر نشینی در این سرزمینها یک پدیده جدید است. شهر نشینی در انگلیس حدود 1000 سال در آلمان 700 تا 800 سال و در روسیه حدود 500 سال قدمت دارد. از آنجا که توسعهای که در این مناطق اتفاق افتاد بر خلاف اکوسیستم بود پس شاهد تعادل ناپایدار دراین مناطق بودیم. در مقابل سرزمینهایی هستند که شرایط طبیعی در آنجا به ترتیبی است که تعادل پایدار در آنجا وجود دارد مثل چین، هندوستان یاآمریکای مرکزی.رئيس پژوهشگاه میراث فرهنگی خاطر نشان ساخت: تمدنهای اروپایی به دلیل فشاری که به اکوسیستم وارد ميآورند به نقطه گسست میرسند و در این شرایط اکوسیستم عامل مخل خودش را از صحنه خارج میکند. برای مثال تمدن یونان و روم اوج میگیرند اما به جایی ختم میشوند و دیگر وجود ندارند اما برای مثال درچین یک سلسله حدود 800 سال حکومت میکند.
او گفت: در دورههای اخیر تمدنهای غربی متوجه شدند فشاری که به اکوسیستم وارد کردهاند باعث فروپاشی آنها شده است و به این نتیجه رسیدند که برای اینکه این فروپاشی اتفاق نیفتد باید اکوسیستم را مراعات کنند و هرچه بیشتر مراعات کنند تداومش بیشتر است.
بهشتی از این بحث نتیجه گرفت که هرجا که از توسعه پایدار صحبت میکنیم صحبت از توسعهای است که اکوسیستم را رعایت میکند.
رئيس شورای سیاستگذاری «همایش میراث فرهنگی و توسعه پایدار» در این بخش از سخنانش وارد بحث ایران شد و چنین ادامه داد: ما در اوستا اصطلاحی به نام «اُشه» داریم . معنی تحت الفظی اشه، راستی است اما اگر در معنای آن دقیق شویم اشه به این معناست که نظميبر هستی حاکم است و هرکس تابع این نظم شود تابع اشه شده است. یعنی همان چیزی که در مقیاس طبیعی به آن اکوسیستم میگوییم. درمقابل اشه واژه دروغ را داریم . البته امروز دروغ تنزل پیدا کرده به دورغ گفتن اما دروغ در اصل خودش یعنی خلاف اشه یعنی اخلال در نظم حاکم برهستی.
بهشتی در این بخش از سخنانش به متون اسلامياشاره کرد و افزود: در دوران اسلاميدر عموم منابع مکتوب هرجا صحبت از آبادانی است گفته میشود آبادانی موکول است به عدل و عمارت. امروز ماعدل را تنزل دادیم به اینکه اگر دادگاه حکمش مقرون به واقع باشد میگوییم عدل اتفاق افتاده و اگر نباشد میگوییم ظلم اتفاق افتاده است. در حالیکه در واقع امر عدل یعنی اینکه هر چیزی سرجای خودش باشد. یعنی عدل معادل اشه است یعنی زمانی عدل در هستی حاکم است که هر چیزی در جای خودش مبتنی بر نظم واقع شده باشد. مقابل عدل ظلم است و ظلم و ظلمت از یک ریشه هستند. یعنی وقتی عدل حاکم باشد ما در روشنایی واقع شدیم و وقتی ظلم میشود انگار در تاریکی واقع میشویم.
او پس از تشریح معنای عدل به توضیح معنای عمارت در متون اسلاميپرداخت و اظهار کرد: اصطلاح بعدی عمارت بود. در محیط ایران عمارت به معنی ساختن است . ایران سرزمینی است که در آن منابع و موانع زیستی عموما بالقوه یعنی در پس یک حجابهایی هستند که خیلی وقتها حجابشان زمین است. مثلا منابع آبی در زیرزمین و با لایههای زمین پوشیده شده است. منابع معدنی غنی داریم ولی در دل زمین پوشیده شدهاند.
تهدیدهای زیستی هم داریم مثل خشکسالی، زلزله، توفان و … که همه محجوب هستند البته اینها در پس زمان محجوب هستند . میدانیم سیل و زلزله و طوفان میآید اما نمیدانیم چه زمانی اتفاق میافتد.
رئيس پژوهشگاه میراث فرهنگی آنگاه هنر زیستن در چنین سرزمینی را چنین تشریح کرد: هنر زیستن در چنین سرزمینی این است که بتوانیم گوهر منبع را از پس پرده بیرون بیاوریم. این قدرت را داشته باشیم که حجابها را یکی یکی کنار بزنیم و ازقوه به فعل در آوریم. و این زمانی اتفاق میافتد که نگاه ما به محیط همه جانبه و در یک زمان ذومقیاس و ذومراتب باشد. با این کیفیت دیدن و تامل کردن بوده که ما میتوانستیم ظرفیتهای زیستی سرزمینمان را به جا آوریم و از قوه به فعل در آوریم و این یعنی باید اکو سیستم را نه فقط در مقیاس طبیعی بلکه درمقیاس انسانی و معنایی هم رعایت کنیم . در این شرایط اشه اهمیت زیادی پیدامیکند. در محیط بالقوه ای مثل ایران اگر خلاف اشه عمل شود اشه بیکار نمينشنید و عامل مخل را بیرون میکند.
بهشتی دربخش پایانی سخنانش با اشاره به اینکه تا قبل از مدرن شدن ایران، سرزمین ایران در متون تاریخی به عنوان بهترینِ سرزمینها معرفی شده است گفت:از نامه «تنسر» متعلق به اردشیر بابکان که متن آن در دسترس است تا متون دوره قاجار و قبل از مدرن شدن ایران همیشه سرزمین ایران را بهترین سرزمین معرفی میکنند که سره سرزمینهای عالم و سرزمین میانه وتعادل است. اینها دروغ نبوده آنها به حقیقت در این سرزمین زندگی میکردند. از زمانی که این سرزمین وارد دوره مدرن میشود تلقی ما از سرزمینمان این است که سرزمین ما غلط است و ما باید غلطهای سرزمینمان را بگیریم . مخصوصا از زمانی که نفت میفروشیم و پولدار میشویم تمام منابعمان را صرف میکنیمکه غلطهای سرزمین مان را بگیریم و غلط گیریهای ما همه از جنس دروغ و ظلم میشود.
اگربخواهیم از توسعه پایدار صحبت کنیم شرطش این است که نظم را در این سرزمین بهجا بیاوریم و این منظومه جا به جایش را بتوانیم تشخیص بدهیم و این هم فقط از طریق شواهد و قرائن تاریخی آن بهدست میآید.
نخستین همایش دو روزه میراث فرهنگی و توسعه پایدار توسط پژوهشگاه میراث فرهنگی وگردشگری و با همکاری سازمان مدیریت و برنامه ریزی، سازمان میراث فرهنگی، صنایعدستی و گردشگری و با حمایت سازمانها و ارگانهایی چون کمیسیون ملی یونسکو ایران، ایکوم، کمیته ملی موزههای ایران، موزه ملی ایران، دانشگاه تربیت مدرس، دانشگاه ارومیه، دانشگاه فردوسی مشهد، دانشگاه زنجان، گنجینه ملی آب ایران، وزارت راه و شهرسازی، شرکت عمران وبهسازی شهری ایران، سازمان آب و برق استان خوزستان و بانک مسکن28 و 29 بهمن برگزار شد.
این همایش دارای پنلهای مدیریت آب، راه و شهرسازی، صلح و وفاق ملی، آمایش سرزمین، گردشگری و هویت است.
179/