من این عکسای تارو کدر بچگیامو با دنیا دنیا عکسای ژستیک وآتلیه ایه امروز عوض نمی کنم یادش بخیر ،چقدر راحت به دوربین نگاه می کردیم …چقدر ساده مکان عکاسیمونو انتخاب می کردیم…..چقدر از ته دل می خندیدیم….. البته خدارو شاکرم که این یدونه ویژگیو از بچگی حفظ کردم …..به دو دلیل مامان و بابام پدرم همیشه می گفت نیلوفر بخند ،خنده هاتو دوست دارم …منو یاد مادرم می ندازی…..البته من خیلی خاطره از خدابیامرز مادربزرگم ندارم ولی همه می گن خیلی شبیهشم…. دلیل دوم مامانمه…..هر وقت یه کوچولو اخم می کنم یا به قول امروزیا دپرس می شم ….می گه دلم می گیره، تو غمگین نباش ….من به خنده هات عادت دارم….نمی خوای دل مامان بگیره که….. خلاصه که چقدر خوبه تو لحظه لحظه ی زندگیمون یه بهونه حتی کوچیک واسه لبخند وخنده پیدا کنیم با لبخند دوستون دارم یا علی
