شهادت، اوج تعالي انسان

موبنا –
شهيدان، مقاومت و پويايي جامعه را تضمين مي‌نمايند و به جامعه ظرفيت روحي مي‌بخشند و ضعف و سستي را از بين مي‌برند. اگر خون شهيدان نبود كه شجره طيبه رسالت را سيراب نمايد نه از اسلام خبري بود و نه از مكتب توحيدبخش الهي اثري و در يك جمله مي‌توان گفت كه پرمحتواترين عنوان، در راستاي تكامل انسان، از ديدگاه متون اسلامي عنوان «شهيد» است. انتخاب آگاهانه شهادت در سايه تفكر صحيح در چنين مواردي نقش خود را ايفا مي‌كند، شهادت چنان حرارت و سوزي مي‌آفريند و چنان حركت و تكاني را به وجود مي‌آورد كه حق و طرفدارانش از باطل و پيروانش به خوبي جدا مي‌شوند. شهادت شجاعانه نقش جدا كردن و شناساندن و سرانجام رشد و نمو حق و نابودي باطل را به‌طور احسن و اكمل در جامعه ايفا مي‌كند و با اين اثر، اجتماع را از ركود و جمود و انزوا خارج مي‌سازد و با تصفيه عميق، پويايي و بالندگي و كمال جامعه را تضمين مي‌كند. مگر نه اين است كه مرگ به سراغ همه خواهد آمد و گريزي از آن نيست، پس چه بهتر آنكه با مردن معامله‌اي انجام شود و در برابر دادن سرمايه حيات و قرباني شدن، سود و نتيجه‌اي بزرگ عاید شود. خداوند در قرآن مي‌فرمايد: «اگر در راه خدا كشته شويد يا بميريد، آمرزش و رحمت خدا بهتر از هر چيزي برايتان خواهد بود.» (سوره آل‌عمران، آيه ۱۵۷). شهادت كه نتيجه سلامت روان، روحيه شجاعت و انتخاب آگاهانه است، مقاومت و پويايي جامعه را به دنبال دارد، چرا كه ريشه در قدرت، قوت، صبر، استقامت، مبارزه با كفر، انسجام، آخرت خواهي و ظرفيت بالا دارد و اين عوامل در مجموع، مقاومت جامعه را بالا برده و اجتماعي را متحرك و پويا و سازنده مي‌سازد. شهيدان، مقاومت و پويايي جامعه را تضمين مي‌نمايند و به جامعه ظرفيت روحي مي‌بخشند و ضعف و سستي را از بين مي‌برند و هر جامعه‌اي كه افراد آن اينگونه باشند، مشمول رحمت و نصرت خداوند هستند و ديگر شكست نخواهند خورد كه: «ان ينصركم‌ا… فلا غالب لكم؛ اگر خدا ياريتان كرد، ديگر كسي بر شما غلبه نمي‌كند.» شهادت در مكتب قرآن و تشيع داراي هفت ركن است: ۱ـ داشتن ايمان به خدا، پيامبر و ائمه راستين معصوم اسلام. ۲ـ گزينش آگاهانه. ۳ـ به فرمان خدا و رسول خدا (ص) بودن، (پيروي از سنت و عترت) . ۴ـ انگيزه راه خدا قرار دادن. ۵ ـ ايثارگري براي خشنودي خدا و رسيدن به رضوان و قرب او. ۶ـ براي اعتلای كلمه حق و ريشه‌كن نمودن باطل پيكار كردن. ۷ـ در معيت خدا و اوليای خدا بودن (فلسفه شهادت، علي‌اكبر رضواني، ص ۱۱۸ و ۱۱۷). در تفكر شيعي، برترين كاميابي، بزرگ‌ترين پيروزي، والاترين مقام، بالاترين امتياز، عظيم‌ترين فوز، نيكوترين نيكي، رفيع‌ترين مرتبت و عالي‌ترين رتبت و گرانمايه‌ترين درجه، رسيدن به فيض عظماي شهادت است. شهيد يعني تجسم عينيت يافته و شكل گرفته مكتب تشيع و الگو و معياري براي همه بشريت. جهاد مقدس شهيد و خون پاكي كه در اين راه به زمين ريخته مي‌شود، عامل بقاي جوامع انساني و تداوم ارزش‌هاي مقدسي است كه انسانيت و شرف و عدالت و آزادي در پرتو آنها، جان و رمق مي‌گيرند و استمرار مي‌يابند. شهيد چون شمع مي‌سوزد و با نور خويش، ظلمات و تاريكي‌هاي زندگاني بشر را روشن مي‌كند و راه رشد و سلامت و سعادت جامعه انساني را صاف و هموار مي‌سازد. بنابر گفته استاد بزرگوار شهيد مرتضي مطهري: «منطق شهيد را با منطق افراد معمولي نمي‌شود سنجيد. شهيد را نمي‌شود در منطق افراد معمولي گنجاند. منطق او بالاتر است. منطقي است آميخته با منطق عشق… ».

منبع:آرمان