هوش مصنوعی؛ دوستی مفید یا دشمنی ویرانگر؟

موبنا -هنگامی که بحث آینده هوش مصنوعی مطرح می شود، ممکن است نبرد نهایی بین انسان و ماشین در ذهن ما شکل بگیرد. اما هوش مصنوعی در حال حاضر و در سطحی بسیار مفید و نه نابودگر در زندگی ما حضور دارد. تنها کافی است تا به دستگاه های دستیار شخصی و اپلیکیشن هایی مانند آلکسا، کورتانا و سیری، پیش بینی های جستجوی وب، پیشنهادهای فیلم در وب سایت هایی مانند نتفلیکس و خودروهای خودران فکر کنید.

اصطلاح «هوش مصنوعی» در سال 1956 شکل گرفت. این اصطلاح توانایی یک ماشین در انجام رفتاری هوشمند مانند تصمیم گیری یا تشخیص گفتار را توصیف می کند.

طی حدود دو دهه گذشته، گام های بزرگی در زمینه هوش مصنوعی برداشته شده است – از غلبه رایانه دیپ بلو IBM بر گری کاسپاروف، قهرمان شطرنج جهان تا ربات های اجتماعی مانند جیبو و چت‌بات های آنلاین. امروزه، سیستم های رایانه ای پیشرفته می توانند ببینند، بشنود، یاد بگیرند، نتیجه گیری کنند و مسائل را حل کنند. رباتیک و هوش مصنوعی آموزش و پروش، بهداشت و درمان و کسب و کار را متحول کرده اند.

اما پرسش همچنان باقی است: هوش مصنوعی آینده دوست ما خواهد بود یا به دشمنی مهارناپذیر تبدیل می شود؟

برخی نام های بزرگ و شناخته در دنیای فناوری و علوم اجتماعی از جمله ایلان ماسک مدیرعامل تسلا، بیل گیتس و استیون هاوکینگ نسبت به خطرات هوش مصنوعی هشدار داده اند. اما بیشتر پژوهشگران هوش مصنوعی سناریوهای آخرالزمانی را رد می کنند و معتقدند در شرایطی که ماشین ها می توانند از هوشی برابر با انسان برخوردار شده و یا حتی از ما باهوش‌تر شوند، اما الگوریتم هایی هستند که نمی توانند به واقع فراتر از آن چیزی که برنامه ریزی شده اند، فکر کنند.

به گفته پژوهشگران، تله هایی در زمینه ارائه مسئولیت های بیش از اندازه به رایانه ها وجود دارند. این سیستم های پیشرفته می توانند به طور ناقص برنامه ریزی شوند، از چگونگی واکنش به متغیرهای غیرمنتظره آگاهی ندارند، درباره دستورالعمل های ارائه شده دچار درک نادرست می شوند و نسبت به حملات سایبری آسیب پذیر هستند. اما پژوهشگران معتقدند انسان ها می توانند به طور ایمن توسعه هوش مصنوعی را کنترل و تنظیم کنند.

 منبع: عصرایران| نویسنده:محمد مهدی حیدرپور