نگرانی از موج رهاشدگی سالمندان
موبنا – در خصوص سالمندان «رها شده» اظهار کرد: در تعریف رهاشدگی سالمندان می‌توان بخشی را به سالمندان حاضر در مراکز و سراهای سالمندی اختصاص داد و بخش دیگر را نیز به معنای رهاشدگی سالمند در سطح شهر و خیابان‌ها دانست که تعداد این گروه در کشور بسیار کم است.
وی تصریح کرد: در سال 1365 تنها 0.12 درصد سالمندان در سراهای سالمندی حضور داشتند در حالی که این رقم در سال 75 به 0.16 درصد در سال 85 و 90 به 0.21 درصد رسیده است که این ارقام خود گویای روند صعودی واگذاری سالمندان به مراکز سالمندی در سالهای اخیر است.
28 درصد سالمندان کشور در دهک اول درآمدی قرار دارند
براتی در ادامه این گفت‌و گو ضمن اشاره به آنکه در حال حاضر حدود یک سوم جمعیت سالمندان کشور از نظر معیشتی در فقر و محرومیت به سر می‌برند، اظهار کرد: در حال حاضر حدود 28 درصد سالمندان از نظر معیشتی در وضعیت بدی قرار داشته و واقعا نیازمند حمایت‌های دولت هستند زیرا این افراد در دهک اول قرار داشته و متاسفانه از سال 1390 به بعد تعداد سالمندان در این دهک همواره رو به افزایش بوده است.
وی ادامه داد: زمانی که هزینه‌های زندگی اجتماعی بالا رفته و وضعیت معیشتی افراد مساعد نباشد و از طرف دیگر سالمندی در خانواده حضور داشته باشد، هزینه‌های زندگی به شکل چشمگیری افزایش پیدا خواهد کرد و در تمام دنیا تجربه نشان می‌دهد که در چنین شرایطی افراد، سالمند خود را رها می‌کنند و این خطری است که در حال حاضر به دلیل وضعیت نامساعد معیشتی خانواده ها احساس می شود. در آینده تعداد سالمندان رها شده در جامعه افزایش خواهد یافت.
رئیس دبیرخانه شورای ملی سالمندان بهزیستی همچنین ضمن بیان آنکه بسیاری پس از شنیدن این نظرات ممکن است ادعا کنند که فرزندان وظیفه نگهداری والدینشان را دارند و نیاز نیست که دولت برای نگهداری به آنها پولی پرداخت کند گفت: این مسئله هرچند در جامعه ما از نظر فرهنگی با مشکلات و تابوهایی همراه است اما باید پذیرفت که شرایط اقتصادی در آینده پاسخگوی نیاز سالمندان نبوده و چنانچه به آن رسیدگی نشود ما شاهد موجی از رهاسازی‌ها خواهیم بود.
براتی ادامه داد: امیدواریم بتوانیم با اقدامات کارشناسی و برنامه‌های مدون جلوی افزایش روند سپردن سالمندان به مراکز سالمندی را گرفته و رشد آنها را متوقف کنیم.
وی در ارتباط با هزینه‌های سالمندی نیز اظهار کرد: بر اساس بررسی‌های مرکز آمار ایران، هزینه‌های کل سالمندان طی سالهای اخیر همواره رو به افزایش بوده به طوریکه در سال 75 هزینه کل سالیانه یک سالمند 890 هزار تومان، در سال 80 یک میلیون و 950 هزار تومان، در سال 85 چهار میلیون و 300 هزار تومان و در سال 90 طبق آخرین سرشماری این رقم به 9 میلیون و 800 هزار تومان رسیده است که این آمار روند بسیار رو به رشدی را از هزینه‌های سالمندی در کشور نشان می‌دهد.
رئیس دبیرخانه شورای ملی سالمندان بهزیستی در ادامه به تحلیل مرکز آمار ایران از وضعیت هزینه سالمندی در کشور اشاره کرد و گفت: طبق تحلیل مرکز آمار، درآمد سالمندان روستایی در سالهای اخیر کاهش یافته و هزینه‌های غیرخوراکی و غیردخانی آنها نیز کاهش یافته است اما در شهرها، درآمد نسبت به روستاها در وضعیت مساعدتری قرار دارد اما هزینه‌های غیرخوراکی و غیردخانی نیز افزایش چشمگیری یافته است که دلیل آن هزینه‌های «مسکن» سالمندان در شهر است.
براتی سده در پایان گفت: علت این امر آنست که در شهرها خانواده‌هایی که دارای سالمند سرپرست هستند و یا با سالمند خود زندگی می‌کنند هزینه‌های مسکن‌شان به شکل چشمگیری افزایش یافته که درچنین شرایطی دولت برای این مساله نیز باید راهکاری را ارائه کند.
منبع: ايسنا
