داستان موزه صنایع دستی در سعدآباد
موبنا – با وجود عمر چند هزار ساله صنایع دستی در ایران و با اینکه جای خالی موزه صنایع دستی درمیان موزه‌های دیگر به شدت احساس می‌شود، هنوز هم موزه‌ی استانداردی با عنوان صنایع دستی در کشور نداریم.
پیش از این بهمن نامورمطلق – معاون صنایع دستی کشور ـ درباره راه‌اندازی دو موزه برای صنایع دستی ایرانی در هند و چین خبر داد و گفت: ما به دنبال یافتن بازارهای جدید و نمایش صنایع دستی فاخر و نفیس ایرانی هستیم. چین، هند و روسیه از جمله بازارهایی هستند که نمی‌توانیم بی‌تفاوت از کنار آن بگذریم؛ به همین دلیل در امسال (سال ۹۵ )نمایشگاه صنایع دستی را در کشور روسیه برگزار می‌کنیم و به زودی موزه‌ای برای نمایش آثار فاخر و نفیس ایرانی در چین و پس از آن درهند راه‌اندازی خواهد شد.
اهمیت وجود موزه صنایع دستی را می‌توان از صحبت‌های معاون صنایع دستی دریافت که موجب افزایش فروش، رونق صادرات در این بخش و معرفی هنر ایران در کشورهای دیگر می‌شود، این در حالی است که جای چنین موزه‌ای در کشور خالی است. شاید به همین دلیل است که هنرمندان از عدم فروش صنایع دستی گلایه دارند زیرا بخشی را برای معرفی این آثار فرهنگی نداریم تا مردم متوجه اهمیت آن در کشور یا گردشگران خارجی بعد از بازدید از آن برای خرید صنایع دستی ترغیب شوند. مهم‌ترین دلیل نبود چنین موزه‌ای هم نبود بودجه در این بخش است، مسئله‌ای که بارها از سوی مسوولان این حوزه در برگزاری نمایشگاه مطرح بوده است.
درست در روزی که مدیرسابق مجموعه سعدآباد تودیع و سرپرست جدید آن معارفه شد، رئیس سابق سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری نمایشگاه موزه‌ای صنایع دستی را افتتاح و با پرسنل مجموعه سعد آباد مقابل ساختمان نمایشگاه آخرین عکس یادگاری‌اش را گرفت.
نمایشگاهی که قرار بود قبل از رفتن بیوک موسوی از مجموعه سعد آباد افتتاح شود اما به دلایل نامعلوم کنسل و این کار سرانجام در روز پنجشنبه ۱۳ آبان ماه اتفاق افتاد.
سلطانی‌فر در مراسم افتتاح نمایشگاه موزه‌ای صنایع دستی در کاخ سعدآباد به ایسنا گفت: من دیگر پست ریاست سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری را برعهده ندارم و تنها آمده‌ام که موزه صنایع دستی را افتتاح کنم. اگر هم رئیس سازمان نباشم به عنوان وزیر ورزش و جوانان آمده‌ام تا نمایشگاه موزه صنایع دستی را افتتاح کنم.
در نمایشگاه موزه‌ای صنایع دستی بیش از ۲۰۰ قلم از آثار فاخر صنایع دستی در هر رشته در معرض نمایش گذاشته شده است. سال ۸۵ بیش از ۲۰۰۰ قطعه صنایع دستی نفیس که در رده موزه‌ای قراردارند، همزمان با تلفیق سازمان صنایع دستی با سازمان میراث فرهنگی وارد مجموعه کاخ سعدآباد شدند و برخی از این آثار در کاخ اشرف به نمایش گذاشته شدند.
بعد از واگذاری ساختمان کاخ اشرف از سوی نهاد ریاست جمهوری این ساختمان تبدیل به موزه صنایع دستی شد اما با توجه به سابقه این ساختمان در نمایش ظروف سلطنتی، صنایع دستی در سال ۸۹ برای نمایش به کاخ علیرضا و فرحناز یا همان موزه میرعماد منتقل شد.
این موزه در بخش سفال و سرامیک، شیشه گری و رودوزی‌های سنتی ایران در طبقه اول و بخش‌های صنایع هنری چوب مانند منبت معرق، خاتم، گره چینی و مشبک چوب و همچنین آثار فلزی مانند ملیله سازی و قلمزنی به همراه آثار تزئینی از نقاش‌های ایران از هنرستان‌ها در طبقه دوم به نمایش درآمد.
اما به دلیل آنکه قبلا در این ساختمان آثار میرعماد به نمایش گذاشته شده بود، تصمیم گرفته شد موزه میرعماد دوباره برپا و ساختمان دیگری به موزه صنایع دستی اختصاص داده شود.
در نهایت بخشی از این آثار که عمدتا تاریخی محسوب می‌شوند، در کاخ لیلا به نمایش درآمده و طرح موزه صنایع دستی همچنان در دست بررسی است تا یکی از ساختمان‌های در دست تعمیر سعدآباد را به موزه‌ای برای آن اختصاص دهند.
به نظر می‌رسد بعد از منحل شدن سازمان صنایع دستی و ادغام آن با میراث فرهنگی و گردشگری در دولت محمود احمدی نژاد، آثار منقول این سازمان که سال‌ها قبل از هنرمندان آن خریده یا به سازمان مربوطه اهدا شده بود نیز بعد از ساختمان؛ هنرمندان و پرسنلش وضعیت روشنی ندارند.
منبع: ایسنا
