بررسی بازی Sniper Elite 4؛ سفری نه چندان خوشایند به قلب ایتالیا

موبنا – اما استودیو دایس پس از بردن سری بتلفید به دوران جنگ جهانی اول همه چیز را عوض کرد و استانداردهای این آثار را به سطحی دست نیافتنی رساند. مسلما پس از عرضه بتلفیلد ۱ نمی شود یک بازی اکشن پیش پا افتاده را به راحتی تحمل کرد.

پس توسعه دهندگان باید تمامی سعی شان را بکنند که بازی های خود را به این سطح نزدیک کنند. چرا که اگر چنین رویه ای را در پیش نگیرند، نمی توانند به راحتی نظر هر گیمری را به آثار خود جلب کنند و در بهترین شرایط بازی های شان برای مدتی سر و صدا به پا می کنند و پس از آن به فراموشی سپرده می شوند.

از جمله توسعه دهندگانی که مدتیست دست روی داستان های جنگ جهانی دوم گذاشته، ربلیون است. استودیو مذکور با سری اسنایپر الیت وارد این حوزه شد و همیشه سعی داشته تا اثری سرگرم کننده و جذاب برای گیمرها توسعه دهد.

اما تلاش های مداوم ربلیون باعث نشده که آثارش به نقطه اوج برسند و از محبوبیتی بی حد و اندازه برخوردار شوند. اسنایپر الیت ها اکثرا آثاری با گیم پلی و داستانی متوسط بودند که تنها می توانستند برای چندین ساعت متوالی گیمر را تا اندازه ای به خود سرگرم کنند و پس از آن به حال خود رها می شدند.

پس از تمام فراز و نشیب هایی که این فرانچایز پشت سر گذاشت، ربلیون وعده داد که قسمت چهارم متفاوت ترین و بهترین قسمت سری خواهد بود و گیمر ها آزادی عمل بیشتری در گیم پلی بازی خواهند داشت. حال در این مقاله می خواهیم به بررسی تمامی جزئیات اسنایپر الیت ۴ بپردازیم و ببینیم که آیا ربلیون توانسته به تمامی وعده های خود جامه عمل بپوشاند یا خیر؟

بهتر است برای شروع به سراغ گیم پلی اسنایپر الیت ۴ برویم که مسلما مهم ترین بخش آن و هر بازی ویدیویی دیگری است. اگر برای اولین بار است که نام فرانچایز اسنایپر الیت را می شنوید و چیزی درباره آن نمی دانید، بهترین راه برای آشنا شدن با گیم پلی این سری، خواندن توضیحاتیست که در ادامه به آن اشاره می کنیم.

اسنایپر الیت ها بر خلاف نام شان، گیمر را به استفاده از یک سلاح دوربین دار پر قدرت و تیر اندازی از فواصل دور محدود نمی کنند. در اصل اسنایپر الیت ها بازی های سند باکسی هستند که گیمر در محیط های بزرگ مراحلش، قادر به انجام کارهای بسیاری است.

آزادی عمل، محیط های پر جزئیات و از همه مهمتر اکس-ری کیل ها از مهمترین ویژگی هایی هستند که در تمامی نسخه های منتشر شده از این فرانچایز به چشم می خورند. حالا که صحبت از آزادی عمل شد باید گفت که می توانید در اسنایپر الیت ها، مراحل بازی را هر طور که می خواهید به پایان برسانید.

می توانید اسلحه به دست شوید و به قلب دشمن بزنید یا با پنهان شدن در سایه ها، از پشت به نازی ها حمله کنید و یک به یک آن ها را از پا در آورید. با وجود اینکه آزادی عمل تقریبا در تمامی قسمت های سری حضور داشته، اما پیاده سازی این سیستم هیچگاه از کیفیت قابل قبولی برخوردار نبوده است.

گیم پلی اسنایپر الیت ها، هیچگاه کاربر را برای به پایان رساندن بازی آن هم به صورت مخفی کاری ترغیب نمی کنند و دلیل این موضوع هم به مکانیزم خشک سیستم Stealth بازی باز می گردد. اگر می خواهید بدانید منظورمان از مکانیزم خشک سیستم مخفی کاری چیست، بهتر است چند ساعتی Shadow of Mordor یا سری بتمن آرکام را بازی کنید تا بفهمید مکانیزم مخفی کاری روان و جذاب چه معنایی دارد.

با این حال سوال پیش می آید که آیا این سیستم در نسخه چهارم بهبود یافته است یا خیر. اگر بخواهیم مو شکافانه راجع به این موضوع صحبت کنیم، باید بگوییم با وجود آنکه روند گیم پلی اسنایپر الیت ۴ نسبت به نسخه های پیشین دست خوش تغییرات بسیاری بوده، اما تلاش های استودیو توسعه دهنده این اثر همچنان کافی نبوده است.

گیم پلی بازی به غیر از بخش تیر اندازی با اسلحه های دوربین دار، همچنان خشک و معمولی است و کم تر پیش می آید که کاربر بخواهد مراحل را بی سر و صدا و با استفاده از سیستم مخفی کاری به پایان برساند. سیستم مخفی کاری با اینکه بسیار بهبود یافته تر نسبت به گذشته عمل می کند، هنوز راه بسیاری برای رسیدن به استاندارد بازی های بزرگ در پیش دارد.

در کنار مسائلی که مکانیزم گیم پلی با آن ها رو به رو است، اسنایپر الیت ۴ با مشکل بزرگتری هم دست و پنجه نرم می کند؛ طراحی مراحل ضعیف و خسته کننده. طراحی مراحل اسنایپر الیت ۴، همانند تمامی قسمت های پیشین روندی یکنواخت و خسته کننده دارند.

اغلب مراحل بازی تکراری هستند و می بایست در بسیاری از آن ها از نقطه A به نقطه B برسید و در این میان دشمنان خود را از پیش رو بردارید. بازی تقریبا هیچ سورپرازی برای گیمر در دست ندارد و مراحل ساده این اثر یک به یک پشت سر گذاشته می شوند تا زمانی که بازی با پایانی نه چندان دلچسب به آخر می رسد.

تقریبا هیچ باس فایتی برای بازی در نظر گرفته نشده و یکی از دلایل خسته کننده شدن این عنوان هم به همین موضوع باز می گردد. با این حال، گیم پلی اسنایپر الیت ۴ بدون جذابیت هم نیست و استفاده از اسلحه های دوربین دار و تلفیق شان با اکس-ری کیل ها همچنان از جذابیت بسیار بالایی برخوردار است و نمی توان از آن به راحتی چشم پوشید.

اما این المان ها هم تاریخ مصرف خود را دارند و اگر ربلیون بخواهد فقط با تمرکز روی آن ها آثاری شییه به هم روانه بازار بازی های ویدیویی کند، مسلما دیری نمی پاید که این فرانچایز وارد تالار فراموشی شود و از یادها به کل بیرون رود.

در کنار تمامی مشکلاتی که در بازی به چشم می خورد، سیستم امتیاز دهی ضعیف و درخت توانایی ها را هم اضافه کنید. ربلیون قصد داشته با استفاده از این سیستم امتیاز دهی و قرار دادن درخت توانایی ها در بازی، کمی بر پیچیدگی گیم پلی بیافزاید.

اما متاسفانه باید گفت که اضافه کردن درخت توانایی ها نیز نتوانسته رنگ یکنواختی و تکرار را از گیم پلی بازی پاک کند. درخت توانایی های بازی، آنقدر ناقص و خام طراحی شده که به جای نقطه قوت تبدیل به یکی از اساسی ترین مشکلات بازی شده است.

حتی می توانید به راحتی حضور این سیستم را در بازی نادیده بگیرید و از کنار امتیازهایی که دریافت می کنید، به راحتی بگذرید. اما اساسی ترین مشکلی که اسنایپر الیت ۴ با آن رو به روست، گرافیک بی کیفیت و نه چندان جالب آن است.

جلوه های بصری اسنایپر الیت ۴ فرسنگ ها با استاندارد بازی های کنسول های نسل هشتمی فاصله دارد. بافت های بی کیفیت، افکت های نه چندان زیبا و Draw Distance بسیار ضعیف، همگی از مشکلاتی هستند که اسنایپر الیت ۴ با آن ها دست و پنجه نرم می کند.

به تمامی مشکلات گفته شده، حرکات غیر طبیعی چهره ها و بدن کاراکترها را بیافزایید تا بفهمید با چه گرافیک هنری ضعیفی رو به رو هستید. اما اگر فکر می کنید گرافیک فنی بازی هم وضعیتی بهتر از گرافیک هنری دارد، سخت در اشتباه هستید.

نرخ فریم دهی بازی همانند بسیاری از بازی های کنسولی روی ۳۰ قفل شده و با وجود آنکه اسنایپر الیت ۴ گرافیک هنری فوق العاده ای هم ندارد، این موضوع کمی آزار دهنده تر شده است. جالب است بدانید که این نرخ فریم دهی حتی ثابت هم نیست و گاهی به زیر ۳۰ هم افت پیدا می کند.

اسنایپر الیت ۴ به هیچ عنوان گرافیک قابل قبولی ندارد و تنها قسمت خوب جلوه های بصری این اثر به اکس-ری کیل ها و لحظه برخورد گلوله به بدن دشمنان خلاصه می شود. خوشبختانه جزئیات در اکس-ری کیل ها بیداد می کنند که همین موضوع باعث شده تا لذت تماشای انیمیشن های خرد شدن استخوان ها و انفجار اعضای بدن دشمنان دو چندان شود.

نوبتی هم که باشد، نوبت به داستان اسنایپر الیت ۴ می رسد. اسنایپر الیت ۴ صرفا یک بازی سرگرم کننده است و چیزی بیش از آن نیست. به همین منظور نمی توان از آن انتظار روایت داستانی پیچیده و خاص را داشت. پلات بازی ساده و بی آب و رنگ است و هیچ پیچیدگی خاصی در داستان وجود ندارد.

داستان بازی آنقدر ساده و خطیست که به تنهایی نمی تواند نظر گیمر را به خود جلب کند. با این حال، جای شکر آن باقیست که روند گیم پلی با تمام ایراداتی که به آن وارد است، جذابیت نسبتا قابل قبولی دارد و می تواند برای ده ساعت متوالی، هر گیمری را به خود درگیر کند.

در کنار تمامی موضوعاتی که به آن ها اشاره شد، باید گفت اسنایپر الیت ۴ در بخش موسیقی و صدا گذاری توانسته عملکرد نسبتا خوبی از خود نشان دهد. موسیقی ها با اینکه شاهکار نیستند، اما از کیفیت قابل قبولی برخوردارند و لذت انجام مراحل را چند برابر می کنند.

در کنار موسیقی ها، صدای گذاری سلاح ها و انفجارها بسیار خوب و با کیفیت هستند. خصوصا در اکس-ری کیل ها، صدای اصابت گلوله و از بین رفتن بافت های اعضای بدن دشمنان بسیار خوب کار شده و حس خوبی به گیمر هنگام بازی کردن منتقل می کنند.

در کلام پایانی باید گفت، اسنایپر الیت ۴ با وجود تمامی پیشرفت هایی که نسبت به نسخه های پیشین خود داشته، بازی قدرتمند و خوش ساختی نیست. با وجود اینکه می تواند برای چندین ساعت گیمر را در حد متوسطی درگیر خود سازد، اما قادر نیست تا یاد و خاطره ای خوش از خود در ذهن ها باقی بگذارد.

با توجه به این موضوع که خرید بازی ها روی کنسول ها ارزان تمام نمی شوند، باید گفت که اسنایپر الیت ۴ برای گیمرهایی که به دنبال آثاری پر قدرت هستند، یک بازی نا امید کننده خواهد بود. اما اگر به دنبال یک بازی ساده برای گذراندن اوقات فراغت خود هستید، می توانید به سراغ اسنایپر الیت ۴ بروید و چندین ساعت متوالی از گیم پلی ساده اما نسبتا خوب آن لذت ببرید.

 منبع: دیجیاتو