چوب حراج بر انبار خالی

نخستین نکته‌ای که به ذهن متبادر می‌شود بررسی حجم تخفیف و تعداد مشترکینی است که از تخفیف تعرفه دایمی برخوردار می‌شوند.
واقعیت این است که از مجموع بیش از هفتاد میلیون سیم‌کارت واگذار شده توسط ایرانسل تنها حدود یک درصد سیم‌کارت‌ها دایمی هستند. درواقع این سهم ناچیز سیم‌کارت دایمی شاید ارزش فعال بودن نیز نداشته باشد و حتی اگر تعرفه استفاده از این سیم‌کارت‌ها مجانی شود تاثیر چندانی در درآمد این اپراتور ندارد.
آنچه معمولا در میان عموم استفاده کنند‌گان تلفن همراه بیان می‌شود ارائه خدمات مختلف و تبلیغات گسترده از سوی ایرانسل است. درباره همراه اول اما کمتر کسی است که به خدمات گسترده، دسترسی آسان و گستردگی جغرافیایی دسترسی به خدمات همراه اول اذعان نداشته باشد.
به گفته مسئولان این شرکت درصد بالایی از درآمدهای حاصل از مکالمات شهروندان صرف گسترش، به روز رسانی و گسترش شبکه‌ی دیتا می‌شود. همراه اول به عنوان موتور توسعه زیرساخت‌های ارتباطی تلفن همراه در ایران نیاز به درآمد بیشتری برای حفظ این وضعیت دارد و بدیهی است که بر این اساس امکان کاهش بیشتر نرخ تعرفه‌هایش را در مقایسه با دیگر اپراتور‌ها و به خصوص ایرانسل ندارد.

ایرانسل در رقابت با همراه اول در دو سال گذشته با ناکامی های فراوانی مواجه شده اند. علاوه بر ناکامی کامل در طرح ترابردپذیری، سهم بازار این اپراتورها به میزان چشم‌گیری کم شده است. این اپراتور با تمام امیدهایی که در سر می‌پروراندند رقابت سخت ترابردپذیری را پس از انجام تبلیغات ده‌ها میلیاردی به همراه اول واگذار کرده و حالا به عنوان آخرین راهبرد با کاهش تعرفه در فرعی‌ترین بخش تجارتشان قصد دارد سقوط سهم بازار را متوقف یا دست کم سرعتش را کم کند.

از سوی دیگر، ایرانسل هیچگاه نتوانسته در پوشش شبکه به همراه اول نزدیک شود، با اجرای طرح رومینگ ملی بار ترافیکی این اپراتور در نقاطی که پوشش شبکه ندارد به دوش همراه اول افتاد تا این اپراتور روزی یک میلیون مکالمه را برای مشترکان این اپراتور کوچک‌تر فراهم آورد. هنوز مشکل پوشش شبکه ایرانسل برطرف نشده بود که در ارایه اینترنت پرسرعت نیز همراه اول با انجام سرمایه‌گذاری سنگین و ارایه اینترنت نسل ۴.۵ خود را به عنوان بزرگترین مدعی در دیتای کشور به رخ کشید.
با همه این اوضاع مشخص نیست کاهش قیمت مکالمه برای تعداد کمی مشترک تا چه حد چاره‌ساز مشکلات اپراتور دوم است.