آیا واقعاً نادیده گرفته می‌شوید یا خودشیفته هستید؟
آیا احساس می‌کنید نادیده گرفته می‌شوید؟ پژوهش‌ها نشان می‌دهند افراد خودشیفته نه تنها بیشتر طرد می‌شوند، بلکه به دلیل حساسیت بالا، طرد شدن را حتی در موقعیت‌های مبهم نیز بیشتر احساس می‌کنند. این درک نادرست می‌تواند چرخه‌ای معیوب از طرد شدن و تقویت خودشیفتگی ایجاد کند.
به‌روزترین‌ها| احساس طرد شدن، تجربه‌ای ناخوشایند و فراگیر است. اما آیا همه به یک اندازه آن را تجربه می‌کنند؟ مطالعات جدید نشان می‌دهد که خودشیفتگی، به‌ویژه نوع «باشکوه» آن، با افزایش احساس طرد شدن مرتبط است. این ارتباط پیچیده، نه تنها به دلیل رفتار خودشیفته‌ها، بلکه به دلیل تفسیر خاص آن‌ها از تعاملات اجتماعی شکل می‌گیرد. جالب توجه است، احساس طرد شدن همچنین می‌تواند در طول زمان باعث تقویت ویژگی‌های خودشیفتگی شود.
خودشیفتگان و طرد اجتماعی
طبق تحقیقات انجمن روانشناسی آمریکا، خودشیفتگان بیشتر از کسانی که سطح خودمحوری کمتری دارند، احساس طرد شدن می‌کنند. این نه تنها به این دلیل است که دیگران ممکن است به دلیل شخصیت‌شان از آن‌ها اجتناب کنند، بلکه از تمایل آن‌ها به تفسیر نادرست سیگنال‌های اجتماعی مبهم به عنوان طرد شدن نیز ناشی می‌شود.
کریستین بوتنر نویسنده اصلی این پژوهش از دانشگاه بازل می‌گوید: «احساس طرد شدن یک تجربه ذهنی است که بر اساس درک فرد از نشانه‌های اجتماعی است. برخی ممکن است عمداً طرد شوند، در حالی که برخی دیگر ممکن است صرفاً باور داشته باشند که طرد می‌شوند، در حالی که اینطور نیست.»
وی ادامه می‌دهد: «یافته‌های ما نشان می‌دهد که افراد با سطوح بالاتر خودشیفتگی نسبت به نشانه‌های طرد شدن حساس‌تر هستند و این باعث می‌شود که طرد شدن را بیشتر درک کنند.»
تمرکز بر خودشیفتگی باشکوه
در حالی که خودشیفتگی می‌تواند اشکال مختلفی داشته باشد، محققان تصمیم گرفتند که به طور انحصاری بر خودشیفتگی باشکوه تمرکز کنند، که شامل ویژگی‌هایی مانند: استحقاق، سلطه، تمایل شدید به تحسین و تمایل به جستجوی موقعیت و مقام است.
تیم تحقیقاتی ابتدا داده‌های پنل اجتماعی-اقتصادی آلمان، یک نظرسنجی بلندمدت و ملی از تقریباً 22 هزار خانوار در آلمان را تجزیه و تحلیل کردند. این مطالعه با تمرکز بر روی هزار و 592 نفر انجام شد که طی آن، آن‌ها به سؤالات مربوط به خودشیفتگی و طرد شدن پاسخ دادند و نتیجه نشان داد که افراد با سطوح بالاتر خودشیفتگی، طرد شدن به مراتب بیشتری را تجربه می‌کنند.
ردیابی روزانه یافته‌ها را تأیید می‌کند
برای تأیید این یافته‌ها، محققان یک مطالعه دو هفته‌ای را با ۳۲۳ شرکت‌کننده انجام دادند. این افراد ارزیابی‌های خودشیفتگی را تکمیل کردند و احساسات گذشته خود را در مورد طرد شدن گزارش دادند. برای ۱۴ روز آینده، آن‌ها لحظاتی را که احساس طرد شدن یا نادیده گرفته شدن می‌کردند، با استفاده از یک برنامه تلفن همراه ثبت کردند.
بوتنر خاطرنشان می‌کند: «شرکت‌کنندگانی که نمرات خودشیفتگی بالاتری داشتند، گزارش دادند که در زندگی روزمره بیشتر احساس طرد شدن می‌کنند، که با نتایج نظرسنجی قبلی ما همخوانی دارد.»
آزمایش‌ها نور بیشتری بر طرد شدن درک شده می‌تابانند
مجموعه‌ای از آزمایش‌ها با بیش از 2 هزار و 500 نفر شرکت‌کننده، ارتباط بین خودشیفتگی و احساس طرد شدن را بیشتر بررسی کردند. در یک آزمایش، شرکت‌کنندگان به یک بازی پرتاب توپ مجازی پیوستند که در آن دو بازیکن دیگر آن‌ها را شامل می‌شدند یا طرد می‌کردند. آزمایش دیگری سناریوهای اجتماعی فرضی را ارائه داد و از شرکت‌کنندگان خواست تا میزان طرد شدن خود را ارزیابی کنند.
نتایج نشان داد که افراد خودشیفته بیشتر احتمال دارد تعاملات اجتماعی مبهم را که در آن طرد شدن به طور صریح مشخص نشده است، به عنوان طرد کننده تفسیر کنند. آزمایش‌های اضافی که این درک از طرد اجتماعی را بیشتر تقویت می‌کنند، نشان دادند که مردم اغلب ترجیح می‌دهند از افراد بسیار خودشیفته دوری کنند.
پیوند دو طرفه بین خودشیفتگی و طرد شدن
جالب توجه است که محققان همچنین شواهدی یافتند که نشان می‌دهد رابطه بین خودشیفتگی و طرد اجتماعی در هر دو جهت عمل می‌کند.
بوتنر توضیح می‌دهد: «خودشیفتگی ممکن است به طرد اجتماعی کمک کند، اما خود طرد شدن نیز می‌تواند به ایجاد ویژگی‌های خودشیفتگی دامن بزند.»
محققان با تجزیه و تحلیل ۱۴ سال داده از یک نظرسنجی ملی در نیوزیلند که شامل بیش از 72 هزار نفر شرکت‌کننده بود، مشاهده کردند که تغییرات در احساس طرد شدن با تغییرات در سطوح خودشیفتگی یک سال بعد و بالعکس همراه بود.
پیامدها برای جامعه و روابط
به گفته بوتنر، این یافته‌ها بر تعامل پیچیده بین ویژگی‌های شخصیتی و تجربیات اجتماعی تأکید می‌کند. درک این رابطه می‌تواند به حل بهتر تعارضات محل کار، انزوای اجتماعی و حتی مسائل گسترده‌تر اجتماعی کمک کند.
وی می‌افزاید: «اگر افراد دارای ویژگی‌های خودشیفتگی بالا بیشتر احتمال دارد احساس طرد شدن کنند و طرد شوند، این می‌تواند به تشدید تنش‌ها در محل کار یا گروه‌های اجتماعی کمک کند. در عین حال، حساسیت بیشتر آن‌ها به طرد شدن ممکن است باعث شود که آن‌ها با پرخاشگری بیشتری واکنش نشان دهند.»
بوتنر ادامه می‌دهد: «این یافته‌ها نشان می‌دهد که مداخلات با هدف بهبود روابط بین فردی و کاهش اصطکاک اجتماعی باید هم ادراکات و هم رفتارهای افراد درگیر را در نظر بگیرند.»
