تردمیل چگونه وارد زندگی روزمره شد؟

موبنا – «تردمیل» در اصل به دستگاهی گفته می‌شود که حین ایستادن در یک نقطه مشخص امکان راه رفتن، دویدن یا بالا رفتن از سطح شیب‌دار را برای فرد فراهم می‌کند. تردمیل‌ها قبل از ساخت دستگاه‌های انرژی تولید شدند تا نیروی حیوانان یا انسان را برای انجام کارها مهیا کنند و آن زمان چنین دستگاهی مورد استفاده قرار میگرفت تا با گام‌هایی که یک فرد یا حیوان برمی‌داشت انرژی تولید شود. ایده ساخت تردمیل نخستین بار در سال ۱۸۷۵ میلادی توسط کشاورزانی مطرح شد که تمایل داشتند منبع جدید انرژی را در اختیار بگیرند و از آن برای انجام اقداماتی نظیر روغن گیری، خرمن کوبی و حرکت آسیاب استفاده کنند. پیش از این هم طرح هایی در این زمینه ارایه شده بود. در سال ۱۸۱۸ میلادی شخصی به نام «سر ویلیام کوبیت» دستگاهی را با نام «تردویل» معرفی کرد تا از زندانیان لجول بیشتر کار بکشد. او در اصل یک مهندس عمران بریتانیایی بود که با ماشین خود زندانیان را مجبور میکرد روی استوانه ای که ۲۴ پره دارد راه بروند. این پره ها در اصل به شکل پله ساخته شده بودند و تلاش برای بالا رفتن از آن باعث میشد موتور دستگاه به چرخش دربیاید و انرژی تولید شود. همان طور که میدانید کلمه «تردمیل» از دو بخش تشکیل شده است که کلمه Tread به معنی راه رفتن و کلمه Mill به معنی چرخ آسیاب است که نشان می دهد نمونه اولیه این دستگاه که برای زندانیان مورد استفاده قرار میگرفت، چنین کاربردی داشته است. این طور که در تاریخ ثبت شده است استفاده از «تردمیل» به گونه ای در زندان های بریتانیا مرسوم شده بود که زندانیان به صورت روزانه در شیفت های ۸ ساعته روی آن راه میرفتند و هر زندانی به طور میانگین هر روز معادل ۲۲۰۰ متر روی آن حرکت میکرد.

در سال‌های اخیر کاربرد تردمیل‌ها تغییر کرد و دیگر به عنوان منبعی برای تامین انرژی مورد استفاده قرار نگرفت و در عوض به ماشینی برای نرمش تبدیل شد. در مدل‌های جدید تردمیل به جای آنکه انسان نیروی مورد نیاز آن را تامین کند، دستگاه مربوطه یک سطح درحرکت را با یک تسمه پهن در اختیار فرد می‌گذارد که این تسمه به کمک موتورهای الکتریکی چرخان به حرکت درمی‌آید. این تسمه به صورت دایم در حرکت است و فردی که روی آن ایستاده است را مجبور می‌کند متناسب با سرعت حرکت تسمه بدود یا راه رود. سرعت چرخش تسمه با سرعت حرکت فردی که روی آن ایستاده یکسان است. بنابراین شخصی که روی تردمیل می‌ایستد می‌تواند به صورت دستی سرعت راه رفتن یا دویدن روی آن را کنترل کند.

هرچه تردمیل‌ها گران‌تر میشوند امکانات آنها افزایش میابد و موتورهای الکتریکی که تسمه آن را به چرخش در می‌آورند، پیشرفته‌تر می شوند. تردمیل‌های ساده‌تر، سبک‌تر و ارزان‌تر نیز موجود هستند که البته برخی از انواع آنها به گونه‌ای ساخته می‌شوند که موتور الکتریکی ندارند و فرد می‌بایست با حرکت پاهای خود آن را حرکت دربیاورد. به این گروه از دستگاه‌ها تردمیل‌های دستی گفته می‌شود.

به گفته «انجمن جهانی صنعت ورزش و تناسب اندام»، تردمیل‌ها همچنان پرفروش‌ترین و محبوب‌ترین ابزار در گروه تجهیزات نرمشی محسوب می‌شوند و همین عامل باعث شده است تا صنعت ساخت تردمیل امروزه پذیرای هزاران کارخانه بزرگ در سراسر جهان باشد.

نخستین تردمیل خانگی جهان توسط یک مهندس مکانیک به نام «ویلیام استاب» ساخته شد. استاب تردمیل خود را پس از خواندن کتاب «ایروبیک» که در سال ۱۹۶۸ میلادی نوشته شده بود، تولید کرد. این کتاب توضیح داده بود هر شخص که به مدت چهار تا پنج بار در هفته، هر بار هشت دقیقه بدود شرایط جسمانی بهتری دارد. استاب متوجه شد که تا آن زمان هیچ ابزاری برای دویدن در خانه اختراع نشده است و بنابراین در دهه ۱۹۶۰ میلادی تصمیم گرفت برای خود در خانه یک دستگاه تردمیل بسازد. او نخستین مدل از این دستگاه را «پِیس‌مَستر ۶۰۰» نامگذاری کرده بود. زمانی که ساخت آن به پایان رسید آقای استاب نمونه اولیه خود را به نویسنده کتاب فرستاد و متوجه شد این نخستین دستگاه تناسب اندام خانگی در جهان محسوب می‌شود.

امروزه بیشتر افراد برای سلامتی و نشاط جسمانی-روحانی، تناسب اندام و کاهش وزن از تردمیل استفاده می‌کنند. تردمیل‌ها می‌توانند ضمن مصرف هرچه بیشتر چربی‌های موجود در بدن، امکان عضله‌سازی را هم فراهم کنند.