دولت پول نقد می‌گیرد، دارو نسیه می‌دهد؛ گرانی دارو تا مشکلات نقدینگی شرکت‌های داروسازی

به‌ گزارش به‌روزترین‌ها، طی تصمیم تازه سازمان غذا و دارو برای تغییر نرخ ارز برخی داروها از ۲۸۵۰۰ تومان به ۴۷۰۰۰ تومان، مشکلات جدی ای برای مردم در تأمین نیازهای دارویی شان به وجود آمده است. این تغییرات نیز بدون در نظر گرفتن نوسانات ارز و تورم، اعمال و باعث افزایش قیمت داروها شده است. از این رو عجیب نیست که بیماران برای تامین نیاز، باید هزینه‌ بیشتری را از جیب خود بپردازند.

تبدیل ارز دارو به نیمایی

وحید هاشم‌ بیک‌محلاتی نایب‌رئیس انجمن پخش دارو درباره تغییر ارز دارو گفت: قرار است ارز دارو از ۲۸۵۰۰ تومان به نیمایی تبدیل شود و این تغییرات باعث نگرانی‌هایی در خصوص افزایش قیمت داروها شده است.

این درحالی است که به گفته وی، کمبودهای داروهایی بروز یافته در سال ١۴٠١ نیز به دلیل تغییر نرخ ارز و پرداخت دیرهنگام دولت رخ داده است.

محلاتی با اشاره افزایش پرداختی از جیب مردم طی سال های خیر ادامه داد: بازار دارویی در سال ۱۴۰۰ حدود ۶۰ هزار میلیارد تومان بود که ۳۰ هزار میلیارد آن از جیب مردم پرداخت شد.

وی تاکید کرد: این درحالی است که در سال ۱۴۰۲ این رقم به ۱۶۰ هزار میلیارد تومان رسید و پرداختی از جیب مردم نیز به بیش از ۸۰ هزار میلیارد تومان افزایش یافت. این افزایش هزینه‌ها برخلاف برنامه‌های اعلامی مسئولان دولتی است.

مشکلات تأمین ارز و نقدینگی

محلاتی اشاره کرد که دولت نتوانسته به‌موقع پول حوزه دارو را پرداخت کند و تخصیص کم ارز نیز به مشکلات افزوده است. همچنین، افزایش تعداد داروخانه‌ها نیز به زنجیره تأمین فشار وارد کرده و در شرایطی که نه بیماری همه گیر و نه افزایش جمعیتی رخ داده، دچار کمبود دارو شده ایم.

از طرفی به گفته محلاتی دولت پول مابه‌التفاوت ارز را نقد دریافت می‌کند اما به صورت نسیه خرج می‌کند. این مسئله باعث مشکلات نقدینگی شرکت‌های تولیدکننده و پخش دارو شده است.

وی تأکید کرد: هرچند دولت باید مابه‌التفاوت ریال را در اختیار کارخانه‌ها قرار دهد تا تولید دارو ادامه یابد و کمبودها برطرف شود.

این فعال صنعت دارو تأکید کرد: حدود سه فصل است که در مقایسه با مدت مشابه سال قبل، دچار کاهش تعدادی عرضه در بازار شده‌ایم. علت اصلی هم این است که دولت در پرداخت مابه‌التفاوت نرخ ارز دچار مشکل شده و نتوانسته ریال پرداخت کند. حالا به این موضوع تخصیص کم ارز را هم اضافه کنید که به مشکلات می‌افزاید؛ بنابراین این کمبودها وجود دارد.

به گفته محلاتی قرار بود با پرداخت مابه‌التفاوت نرخ ارز به مصرف‌کننده نهایی،‌ گرانی ایجاد نشود، اما در عمل این اتفاق هم نیفتاده و مردم در تمام حوزه‌های دارویی این گرانی را لمس می‌کنند.

افزایش پرداخت از جیب بیماران

محلاتی با اشاره به مشکلات داروسازان و به همان میزان شرکت های پخش گفت: چون دولت نتوانسته به‌موقع پول حوزه دارو را پرداخت کند، از یک طرف شاهد کمبود هستیم‌ چون کارخانه‌ها نتوانستند تأمین ریال کنند و بانک‌ها هم همراهی نکردند.

وی ادامه داد: از طرف دیگر در این شرایط، یکباره به تعداد داروخانه‌ها هم ۳۰ درصد اضافه شد و همگی دست به دست هم دادند که مردم با گرانی و کمبود مواجه شوند.

نایب‌رئیس انجمن پخش دارو و مکمل تهران تأکید کرد: تصمیمات اشتباه سال‌های گذشته مانند افزایش یکباره تعداد داروخانه‌ها، تغییر ناگهانی نرخ ارز، همکاری‌نکردن بانک‌ها و… همگی باعث شده یک‌سری از داروها دچار کمبود شوند.

محلاتی درباره تغییر تالار تأمین ارز دارو نیز گفت: این اتفاق در اسفندماه گذشته رخ داده و داروهای مشابه تولید داخل و مولکول‌های جدید ارز تالار دوم دریافت می‌کنند. نقطه ضعف این تصمیم نیز نحوه تأمین منابع ریالی است.

او افزود: در طرح دارویار یک ارز چهارهزارو ۲۰۰ تومانی خریداری می‌کردیم که بعد به ۲۸۵۰۰ و حالا هم به بیش از ۴۰ هزار تومان در تالار نیمایی رسیده است. تأمین‌کننده دارو زمانی که می‌خواهد ارز را خریداری کند، به صورت نقد به حساب بانک مرکزی واریز و دولت این مابه‌التفاوت را به صورت نقد دریافت می‌کند، اما پرداخت آن بر اساس نسخی است که در سازمان‌های بیمه‌گر ثبت می‌شود. برای مثال در محدوده دو تا چهار ماه بعد انجام دهد.

درآمدزایی دولت از محل دارو

نایب‌رئیس انجمن پخش دارو و مکمل تهران ادامه داد: بنابراین دولت پول را نقد دریافت می‌کند، اما به صورت نسیه خیلی طولانی آن را خرج می‌کند. همین مابه‌التفاوت مشکل نقدینگی شرکت‌های تولیدکننده و پخش می‌شود.

وی افزود: نکته قابل توجه هم اینجاست که سال گذشته دو میلیارد دلار ارز برای دارو اختصاص دادند که اگر تمام این ارز را ۲۸۵۰۰ تومانی حساب کنیم و حتی به تالار دوم هم کار نداشته باشیم هر ارزی ۲۴۳۰۰ تومان مابه‌التفاوت دارد.

محلاتی تصریح کرد: اگر این رقم را ضرب در دو میلیارد دلار کنیم، رقمی در حدود ۴۸.۶ هزار میلیارد تومان فقط برای دارو می‌شود. این در حالی است که سال گذشته ۳۲ هزار میلیارد تومان برای دارو اختصاص یافت که ۱۶.۶ هزار میلیارد تومان فاصله وجود دارد؛ یعنی دولت ۴۸.۶ هزار میلیارد تومان پول گرفته اما حداکثر ۳۲ هزار میلیارد تومان پول به دارو پرداخت کرده است. بنابراین دولت ۱۶ هزار میلیارد تومان از این کار درآمد داشته و صرف امور دیگر کرده است.

به گفته این داروساز، دولت باید مابه‌التفاوت ریال را در اختیار کارخانه‌ها قرار می‌داد تا داروسازان تولید را ادامه دهند تا کشور دچار مشکل نشود. البته اگر همین وضعیت دو سال ادامه یابد، دوباره مشکلات نقد و نسیه برطرف می‌شود اما به هر حال کمبودهایی که این مدت به وجود آمده، در نتیجه همین اقداماتی است که گفته شد.