دوئل دولت و مخابرات
ما مخابرات را از پشت ویترین خریدیم و اگر هر مشکلی در ارتباط با قبل از این واگذاری وجود داشته، به ما مربوط نمی‌شود. بعضی‌ها می‌گویند مخابرات را ارزان خریدید آن زمان رضایت داشتید و ما نیز به دو برابر قیمت فروش، سهام این شرکت را خریدیم. مسوولان هر سهم مخابرات را ۲۲۰ تومان قیمت داده‌اند و این در حالی است که ما هر سهم را ۳۴۰ تومان خریدیم و ۱۱ هزار میلیارد تومان از زمان خصوصی‌سازی تاکنون در این حوزه سرمایه‌گذاری کردیم.» اینها سخنان رییس هیات‌مدیره مخابرات است که با لحن تندی روز دوشنبه 25 خرداد خطاب به دولتیها بیان و مقرر شد تا شنبه 30 خرداد آگهی فروش به صورت مکتوب منتشر شود.
این سخنان در حالی از سوی سیدهاشمی مطرح می‌شود که وی به اظهارات معاون وزیر ارتباطات که گفته بود مخابرات ایران ۱۴۰ هزار میلیارد تومان می‌ارزد، واکنش نشان داد وگفت: ما نمی‌خواهیم این مبلغ را به ما بدهید حتی یک‌سوم این مبلغ را بلکه مخابرات را به کمتر از این قیمت نیز می‌فروشیم چراکه سیاست ما ماندگاری نیست و مخابرات را با همان شرایطی که خریدیم، واگذار می‌کنیم اما تا زمانی که هستیم هیچ خللی در برنامه، مدیریت و انتصابات ما وارد نمی‌شود و به اقدامات خود ادامه می‌دهیم.
قصه سهام مخابرات در حالی وارد فاز تازه‌ای شده است که امروز باید آگهی فروش مخابرات منتشر شود، اما به نظر می‌رسد آگهی فروش گران‌ترین سهام تالار بورس بیشتر از آنکه واقعیت داشته باشد یک نمایش و قدرت‌نمایی از سوی صاحبان آن است، چراکه کسی که برای خرید 100 درصد سهام توسعه اعتماد مبین پا پیش می‌گذارد، باید توانایی پرداخت حداقل حدود 10 هزار میلیارد تومان ( به دو برابر قیمت تابلو بورس) یا حدود 18 هزار میلیارد تومان (با احتساب 11 هزار میلیارد تومان سرمایه‌گذاری انجام داده) داشته باشد. از سوی دیگر مطرح کردن فروش مخابرات و تهدید دولتیها به فروش سهام مخابرات نه‌تنها دولتیها و شبه‌دولتی‌ها را وارد چالش جدید می‌کند بلکه به طرز زیرکانه‌ای این مساله را مطرح می‌کند که در صورت خرید سهام مخابرات از سوی دولت، اصل «44» قانون اساسی را نیز زیر سووال می‌برد؛ اتفاقی که نمی‌تواند بیفتد (چراکه به طور قطع به‌غیر از دولت هیچ شخصی نمی‌تواند این رقم را برای خرید سهام مخابرات پرداخت کند). از این رو رییس هیات‌مدیره مخابرات با این پیشنهاد و به بیان بهتر با این تهدید دولت و مسوولان دولتی را به دوئلی دعوت کرده است که به طور قطع برنده آن، مخابرات است، چراکه شرکتی که تاکنون 20 درصد نقد و 11 قسط از 16 قسط (مجموعا 7 هزار میلیارد تومان) را پرداخت کرده، برای 500 میلیارد تومان، سهام مدیریتی را از دست نخواهد داد.
به هر حال باید منتظر ماند و دید که آگهی فروشی که امروز منتشر می‌شود، دارای چه بندهایی است و در این بین آیا نهاد خصوصی وجود دارد که سهام مخابرات را یکجا خریداری کند یا اینکه معادله‌های رییس هیات‌مدیره مخابرات درست از آب درمی‌آید و با پیدا نشدن خریدار دیگر دولت دست از سر مخابرات برمی‌دارد یا خیر؟ اما تمام این مسایل باز هم می‌تواند با یک معادله دیگر به هم بریزد و آن، زمانی است که برای مخابرات مشتری دست به نقدی پیدا می‌شود و سهام مخابرات یکجا به فروش می‌رود. آن زمان است که دیگر این نمایش قدرت به واقعیت تبدیل می‌شود؛ مساله‌ای که هرچند دور از ذهن به نظر می‌رسد اما ممکن است اتفاق بیفتد.
ولی در صورتی که معادله‌های رییس هیات‌مدیره مخابرات درست از آب دربیاید و هیچ متقاضی برای مخابرات پیدا نشود، به طور قطع در خواست افزایش تعرفه‌ها که چند صباحی است در هر محفل خبری و غیرخبری از سوی مخابراتی‌ها مطرح می‌شود، ریتم تندتری به خود می‌گیرد هرچند وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات تا به امروز صراحتا اعلام کرده است که هیچ تعرفه ارتباطی افزایش پیدا نمی‌کند. باید دید بعد از پایان این اتفاقات چه سرنوشتی در انتظار کاربران است؛ آیا سرانجام وزیر با افزایش تعرفه‌ها موافقت می‌کند یا اینکه مخابرات برای چند ماهی دست از خواسته خود برمی‌دارد؟
