تراژدي مدارس شلوغ باز مي گردد؟
نزديك به يك ميليون و يكصد هزار دانشآموز چند هفته اي است در مدارس شهر تهران بر سر كلاس هاي درس نشسته اند كه اين كلاس ها، شرايط متفاوتي با آنچه در سال هاي قبل داشته اند، دارند. افزايش تعداد دانش آموزان در كلاس هاي درس به ويژه در مدارس دولتي ، اتفاقي است كه در هفته هاي گذشته از سال تحصيلي جديد، برخي مشكلات را براي دانش آموزان و اولياي آنها رقم زده كه در نوع خود جالب توجه است. بنا به دلايلي نا معلوم، كلاس هاي درس مدارس دولتي شهر تهران در سال تحصيلي جديد با افزايش قابل توجه دانشآموز مواجه شده است كه البته برخي كارشناسان از سوق يافتن دانش آموزان مدارس غير انتفاعي به مدارس دولتي، به عنوان يكي از عوامل اين اتفاق ياد مي كنند. چنانچه در سالهاي گذشته برخي والدين خود را به آب و آتش مي زدند تا فرزندانشان را به دليل كيفيت مناسب آموزش در مدرسه هاي غيردولتي ثبت نام كنند، اما در سال 94-95 شرايط به گونهاي ديگر است.
شهريه هايي كه لجام گسيخته افزايش يافت
در حالي كه رئیس سازمان مدارس غیردولتی، مشارکت های مردمی و خانواده از افزایش 23 درصدی جمعیت دانش آموزی مدارس غیردولتی در دولت تدبیر و امید خبر مي دهد اما شواهد نشان مي دهد كه امسال گروههايي از دانش آموزان مدارس غير انتفاعي و غير دولتي، به دليل آنچه از آن به عنوان «افزايش شهريه مدارس غير دولتي» ياد مي شود، راهي مدارس دولتي و كم هزينه شده اند و اين مسئله سبب افزايش جمعيت مدارس دولتي شده است. با آنكه مرضیه گرد گفته است آمار دانشآموزان مدارس غیردولتی در سال تحصیلی 91-90 یک میلیون و 281 هزار و 745 نفر بوده که پس از فعالیت دو ساله آموزش و پرورش دولت تدبیر و امید به عدد یک میلیون و 575 هزار و 680 نفر در سال 94 رسیده است اما برخي شواهد گوياي آن است كه در تهران، مدارس غير انتفاعي شهريه يكسال تحصيلي خود را تا 15 ميليون تومان نيز افزايش داده اند و پرداخت اين هزينه حتي براي برخي والدين مرفه نيز قابل تصور نيست. گو اينكه در سال هاي قبل، برخي والدين با درآمدهاي متوسط صرفا با انديشه ارائه آموزش بهتر به دانش آموزان و يا چشم و همچشمي فاميلي، به هر طريق ممكن دانش آموزان خود را به مدارس غير انتفاعي مي سپردند اما امسال با توجه به افزايش هزينه هاي عجيب و غريب، از اين كار منصرف شده اند. بر اساس آمار، در شهر تهران بيش از چهار هزار باب مدرسه وجود دارد كه از اين ميان حدود يك هزار و 800 باب مدرسه غير انتفاعي و غير دولتي و مابقي دولتي هستند و افزايش هزينه هاي مدارس غير دولتي، عاملي بر افزايش جمعيت مدارس دولتي شده است.
افت كيفيت مدارس غير انتفاعي
يكي ديگر از عواملي كه در افزايش جمعيت مدارس دولتي و كاهش آن در مدارس غير انتفاعي تاثير گذار بوده ، كاهش كيفيت آموزشي در برخي مدارس غير انتفاعي به دلايلي همچون پرداخت پول براي تحصيل بوده است. شماري از خانواده هاي تهراني بر اين باور بودند كه در مدارس غير انتفاعي، توجه بيشتر به كيفيت تحصيل فرزندانشان شده و فراگيري مطلوب تري نسبت به آموزه هاي درسي دارند. از اين رو، دانش آموزان را به مدارس غير انتفاعي فرستادند تا سطح آموزشي بالاتري نسبت به دانشآموزان مدارس دولتي داشته باشند. اما در سالهاي اخير برقراري برخي روابط پولي در گروهي از مدارس غير انتفاعي، سبب شده تا توجه لازم به كيفيت آموزش دانش آموزان در اين مدارس نشده و والدين آنها، نتيجه دلخواه را از فراگيري درس توسط فرزند خود نگيرند. از اين رو، پرداخت پول گزاف در مدارس غير انتفاعي و حصول نتيجه نامطلوب درسي در اين مدارس، برايشان توجيهي نداشته و در نتيجه فرزند خود را به سمت مدارس دولتي سوق دادند. اين مهم، مي تواند عامل ديگري براي افزايش جمعيت مدارس دولتي در سال تحصيلي جديد باشد كه معايب خاص خود را نيز به همراه دارد.
آسيب هايي كه مدارس دولتي را تهديد مي كند
اما در حالي جمعيت مدارس دولتي تهران افزايش پيدا كرده كه همين افزايش جمعيت، خود آسيبهاي متعددي را در مدارس دولتي به همراه دارد كه مي تواند دانش آموزان اين مدارس را با مشكلات جديد رو به رو كند. دانش آموزان حداقل 20 درصد از اوقات روزانه خود را در مدارس سپری میکنند و آموزش و رشد شخصیت آنان به روشهای آموزشی صحیح و مناسب، فضای فیزیکی مطلوب و محیط روانی مساعد بستگی دارد. از سويي، توجه به سلامت و ارتقای بهداشت محیط تحصیلی دانش آموزان نيز به نوعی سرمایهگذاری برای آینده قلمداد میشود و همزمان شدن اين موضوع با افزايش جمعيت مدارس، كيفيت تحصيل دانش آموزان را تحتالشعاع قرار ميدهد. متاسفانه در سال هاي اخير شاهد بهبود شرايط مدارس نيستيم و همچنان با كمبود سرانه آموزشي، نا مطلوب بودن كيفيت فضاي آموزشي و اكنون افزايش جمعيت در مدارس دست و پنجه نرم مي كنيم. امسال با مهاجرت دستهاي از دانش آموزان مدارس غير دولتي به دولتي، تهران نسبت به گذشته به لحاظ فضاي آموزشي فقيرتر خواهد بود و همچنين دانش آموزان اين شهر از فضاي آموزشي استاندارد برخوردار نخواهند شد و اين مهم، حتي ممكن است كه مدارس را مثل قبل به سمت «دوشيفته بودن» سوق دهد. اكنون در شماري از مدارس پايتخت، تعداد دانش آموزان در كلاسهاي درسي بيش از حد استاندارد تعريف شده است به طوريكه از يك نيمكت، سه نفر بايد استفاده كنند و اين مسئله ميزان رسيدگي به وضعيت تحصيلي دانش آموزان از سوي معلمان و مربيان مدارس را كمتر مي كند.
دولت، مدرسه بسازد
در چنين شرايطي، به نظر مي آيد نياز به افزايش فضاي آموزشي در شهرهاي بزرگي مانند تهران ، بيش از گذشته باشد و هم دولت و هم خيرين ، بايد توجهي دوچندان به اين مسئله داشته باشند. در سالهاي دهه شصت و دوران جنگ تحميلي، بسياري از اوليا تجربه مدارس سه شيفته و مملو از دانش آموز را به دليل كمبود شديد فضاي آموزشي به ياد دارند و اين مسئله، آسيب هاي جدي به نظام آموزشي آن دوره وارد كرد؛ تجربه اي كه سبب شد تا شايد گروهي از دانش آموزان، آنچنان كه بايد از توجه آموزشي برخوردار نشوند و اكنون، تكرار آن تجربه به شكل و شيوه اي ديگر، ميتواند نگران كننده باشد. از اين رو، ايجاد و بهره برداري از فضاهاي آموزشي دولتي و غير خصوصي با توجه به افزايش جمعيت و تقاضاي حضور در اين فضاها، از نياز هاي ضروري آموزش و پرورش به شمار ميرود و به طور مشخص در شهر تهران، بايد شرايطي را فراهم كرد كه در آن، امكان بازگشت كيفيت فضاهاي آموزشي به سال هاي نه چندان دور، ممكن نباشد.
179/