این زیرزمین پر از ترانه است
امیدها از دو سال پیش در حوزه موسیقی برای گرفتن مجوز بیشتر شد. وقتی علی مرادخانی معاونت امور هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی گفت: «سعی می‌کنیم کاری کنیم که چیزی به اسم هنر زیرزمینی وجود نداشته باشد تا تبدیل به موضوع مجرمانه شود؛ وقتی همه از زیر زمین به روی زمین آمدند، در چارچوب قانون کار می‌کنند.»
بحث رد شدن مجوز بسیاری از خواننده‌ها را با فرزاد طالبی سرپرست دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مطرح می‌کنم. او درباره کار اولی‌ها می‌گوید: «به وفور در طی 9 ماه اخیر مجوز گرفته‌اند. حتی تسهیلات جدیدی هم برای کار اولی‌ها در نظر گرفته‌ایم تا نیازی به حمایت مؤسسه‌ها نداشته باشند.
اگر 3 قطعه یا یک قطعه داشته باشند خودشان هم می‌توانند پیگیری کنند و مجوز بگیرند و به صورت تک قطعه در فضای مجازی منتشر کنند تا اگر مورد استقبال عموم قرار گرفتند، به جای اینکه آنها به دنبال مؤسسات باشند مؤسسات دنبال آنها بیایند. چون معمولاً برای مؤسسات خیلی توجیه اقتصادی ندارد که با یک کار اولی کار کنند.»
زمانی موسیقی زیرزمینی به معنای اعتراض بود اما در حال حاضر این نوع از موسیقی معنا و رویکردهای دیگری پیدا کرده است. با این اوصاف چرا موسیقی زیرزمینی هنوز زیرزمینی است؟
مصاحبه با حمید زیپو یکی از رپرهای نوپا ولی با استعداد:
منبع: رپ‌مود
اوضاع و احوالشان غم انگیز است نه درآمد خوبی دارند و نه امیدی به گرفتن مجوز. فقط دلگرمی‌شان به همین استودیوی کوچک رؤیایی‌شان است: « تریبونی برای شنیدن حرف‌ها و مشکلاتمان نداریم.» آرزو دارند روزی بتوانند قانونی و بدون هیچ دغدغه‌ای بنوازند و بخوانند. اسم زیرزمینی را هم دوست ندارند. منتظرند تا بالاخره روزی کوچ کنند و بیایند روی زمین.
