رعايت حرمت‌ها
قرآن چنين موكد به رعايت حرمت پدر و مادر فرمان مي‌دهد و از تندي و پرخاش نسبت به آنان برحذر مي‌دارد و به سخن نيك و لحن شايسته در گفتار و برخوردي خاضعانه و متواضعانه با ايشان و گشودن بال رحمت و رافت مهر بر سر آنان و نيز خيرخواهي و دعا درباره آنان دستور مي‌دهد. اينها همه، در آيه «اِمّا يبْلُغنّ عندك الكبر احدهُما او كلاهُما فلا تقُلْ لهما اُفٍّ…» آمده است. اخلاق قرآني، در حرمت نهادن به پدر و مادر و قدرشناسي از زحمات آنان جلوه گر است. ادب و احترام نسبت به پدر و مادر هم، كه امري پيش پا افتاده و خانوادگي و فاميلي است، از گردونه «اخلاق قرآني» بيرون نيست. در روايات، رعايت ادب و احسان نسبت به آن دو را به اين دانسته‌اند كه: آنان را به اسم صدا نكني؛ به احترامشان برخيزي؛ از آنان جلوتر راه نروي؛ با آنان بلند و پرخاشگرانه سخن نگويي؛ نيازهايشان را برآوري؛ خدمتگزاري به آنان را وظيفه اي بزرگ بداني و از آنان در سن كهولت و سالخوردگي و از كارافتادگي مراقبت كني. آنان، گوهرهاي خانگي‌اند و حفظ اين گوهرها، فرمان قرآن است.
179/
