موبنا – به قول آذری‌جهرمی این روش بهترین راه نظارت است؛ البته کارشناسان با سابقه این حوزه نیز با آقای وزیر هم‌نظر هستند. باید بگوییم اقدامی که وزیر ارتباطات در پی انجام آن است، محسنات و ویژگی‌های مثبتی دارد که اگر این رویکرد و اطلاع‌رسانی شفاف با رسانه‌ها در این وزارتخانه تداوم یابد، بزودی شاهد اتفاقات مثبت زیادی خواهیم بود. همین‌جا به این نکته هم اشاره‌کنیم که این اقدام باوجود نفس‌پسندیده‌ای که داشت، موجب بروز برخی ابهامات و انتقادات نیز شد. در واقع نحوه ارائه این گزارش توسط رگلاتوری باعث بروز سوء‌تفاهم‌ها و البته سوءاستفاده‌هایی شد که لازم است سازمان تنظیم مقررات نسبت به اصلاح و تنویر افکار عمومی اقدام نماید. یک مثال ساده از ابهام‌آمیز بودن این گزارش این است که جدول منتشرشده با استناد به شکایات ثبت‌شده در سامانه ۱۹۵ بدون توضیحات و جزییات دقیق بوده و تنها براساس یکی از شاخص‌هایی که درصد شکایت مرتبط با مصرف اینترنت در کل شکایات است، تنظیم شده است و همین شرایط نیز ابهامات جدی در اذهان عمومی ایجاد کرده است. سطحی بودن گزارش باعث شده که شرکت‌هایی با چهار هزار یا ۱۵هزار شکایت در شرایط به‌مراتب بهتری از شرکتی قرار گیرند که تعداد شکایت کاربرانش به سامانه ۱۹۵ با حدود یک هزار شکایت کمتر از ۰.۱درصد کل کاربرانش بوده است! جالب است بدانید اپراتور چند ملیتی ام.تی.ان- ایرانسل هم از فضای غبارآلود به‌وجود آمده نهایت استفاده را کرد و در سایتش این‌گونه نوشت که «ایرانسل کمترین میزان نارضایتی مشترکان در حوزه کم‌فروشی اینترنت را دارد»؛ این ادعای اپراتور دوم در حالی صورت می‌گیرد که ام.تی.ان- ایرانسل به‌تازگی به‌دلیل تخلفاتش در فروش بسته‌های اینترنتی تذکر دریافت کرده است! حال چگونه است این اپراتور از یک‌سو در حوزه فروش بسته‌های اینترنتی دچار تخلف شده و از سویی دیگر به‌دلیل گزارش منتشرشده در کم‌فروشی اینترنت به خود می‌بالد؟ موضوع دیگری که نشان از سطحی بودن گزارش دارد، تعداد مشترکان هر اپراتور است. هر اپراتور باید با توجه به تعداد سیمکارت‌های فروخته‌شده یا بهتر بگوییم تعداد سیمکارت‌های فعال در این جدول مورد مقایسه قرار گیرد و نه اینکه اپراتوری که کلاً مجموع سیمکارت‌های فعالش نصف اپراتور همراه‌اول هم نیست، ادعای رقابت در عرصه رضایت از مشتریان را داشته باشد.
موضوع دیگری که این روزها موجب نگرانی فعالان صنعت ارتباطات کشورمان و البته باعث شکل‌گیری سؤالات زیادی شده، بحث تشدید و مطرح‌شدن دوباره تحریم‌های صنعت ارتباطات ایران است. همان‌طور که می‌دانید اخیراً اپل در پیامی به سازندگان اپلیکیشن‌ها در ایران اعلام کرده «بر مبنای مقررات تحریم آمریکا، فروشگاه اپل نمی‌تواند میزبان، توزیع‌کننده یا طرف تجارت اپلیکیشن‌ها یا سازندگان اپلیکیشن‌هایی باشد که با کشورهای خاص تحت تحریم ارتباط دارند…» تا بدین‌جای مطلب رفتار خصمانه آمریکایی‌ها برای مردم ایران کاملاً آشنا و مسبوق به سابقه است؛ اما مشکل اصلی و تأمل‌برانگیز از آنجایی آغاز می‌شود که چرا آمریکایی‌ها به‌صورت گزینشی تحریم‌هایشان را اعمال می‌کنند؟ چطور می‌شود اپل و بعدازآن گوگل باید تن به تحریم‌های سفت‌وسخت آمریکا بدهند، اما شرکت چند ملیتی ام.تی.ان با چراغ سبز آمریکا هر روز بر دامنه فعالیت‌هایش(شما بخوانید نفوذش) در کشورمان می‌افزاید؟! چطور می‌شود کمپانی‌‌‌ها و سازمان‌های بزرگ دست به تحریم ایران می‌زنند تا از گزند جریمه‌های آمریکایی‌ها به دلیل ارتباط با ایران در امان بمانند، اما اپراتور چند ملیتی ام.تی.ان طی این سال‌ها همواره در حال گسترش فعالیت‌هایش(شما بخوانید نفوذش) است؟ قطعاً تصور اینکه آمریکایی‌ها متوجه ابعاد حضور شرکت ام.تی.ان در ایران نیستند، خیال کاملاً باطلی است؛ چراکه خوی استکباری آن‌ها به‌هیچ‌عنوان نمی‌پذیرد شرکتی چون ام.تی.ان در ایران فعالیت کند، بدون اینکه آن‌ها از حضور این اپراتور نفعی عایدشان شود. فراموش نکنید فروش محصولات یا خدمات شرکت‌هایی نظیر اپل یا گوگل در ایران از جنبه‌های مختلف منافع مالی آن‌ها را تأمین می‌کند، اما با این وجود دولت آمریکا قید منافع مالی کوتاه‌مدت را می‌زند و به‌لحاظ سیاسی به دنبال استفاده از اهرم‌های فشار است. حال ماجرا از چه قرار است که ام.تی.ان در کنار همه این سخت‌گیری‌ها و سیاست‌های خصمانه آمریکایی‌ها نسبت به کشورمان می‌تواند به فعالیتش در ایران ادامه دهد؟ حضور ام.تی.ان در ایران، یمن، سوریه و افغانستان چه منفعتی برای جامعه استکبار دارد؟ شاید وقت آن باشد مسئولان این حوزه کمی عمیق‌تر نسبت به اتفاقاتی که درون و پیرامون کشورمان در حال وقوع است، بیندیشند و منافع ملی را به نفع برخی ارجحیت دهند.
