پی بردن به حیات آغازین با بررسی «سیارکها»
موبنا – در فرهنگ عامه، سیارکها به عنوان تهدیدی برای پایان جهان، عامل از بین بردن دایناسورها و یا منبع فرازمینی برای استخراج معادن شناخته میشوند.
اما سیارکها برای محققی به نام نیکلاس هود، نقشی کاملا متفاوت ایفا میکنند و به عنوان “کپسول زمانی”، نشان دهنده مولکولهایی است که در ابتدا در منظومه شمسی وجود داشتند. داشتن این اطلاعات نقطه عطفی برای محاسبه زمان آغازین زمین محسوب میشود.
هود، مدیر مرکز تکاملات شیمیایی در موسسه فناوری جورجیا که زیر نظر بنیاد ملی علوم آمریکا و ناسا فعالیت میکند، اظهار کرد: یافتن مولکولهایی در سیارکها محکمترین شواهد مبنی بر وجود این ترکیبات پیش از آغاز زندگی روی زمین محسوب میشوند.
وی افزود، دانستن این که چه مولکولهایی در گذشتههای دور وجود داشتند، به ایجاد یک شرایط اولیه که منجر به تشکیل آمینواسید و ترکیبات مرتبط میشوند، کمک میکند. این ترکیبات با هم ترکیب می شوند تا پپتیدها که واحدهای کوچک تشکیل دهنده پروتئین هستند را به وجود آورند. ممکن است که ایجاد این پروتئینها سبب آغاز زندگی روی زمین شده باشند.
هود اظهار کرد ما به کمک این سیارکها میتوانیم بفهمیم که چه فعل و انفعالات شیمیایی در جهان هستی ممکن هستند.
وی افزود، مطالعه مواد تشکیل دهنده بخش کوچکی از سیارکها و شهاب سنگها که به زمین سقوط کردهاند، برای بررسی اعتبار مدلهای ارائه شده توسط ما درباره چگونگی آغاز حیات توسط مولکولهای تشکیل دهنده آنها کمک میکند.
هود اظهار کرد، تشخیص یک مولکول در یک شهاب سنگ یا سیارک تقریبا به عنوان تنها مدرکی است که همگان به عنوان مولکولهای اولیه خواهند پذیرفت.
درسال ۱۹۵۲ دو دانشمند با نامهای “استنلی میلر” و”هارولد یوری” آزمایش معروف “میلر–یوری” را در شرایط مشابه با جو ابتدایی زمین و برای بازسازی شرایط زمین در ابتدای تشکیل آن انجام دادند. دراین آزمایش، میلر و یوری “آب”،”متان”،”آمونیاک” و “هیدورژن” را دریک فلاسک ریختند و برای شبیه سازی “انفجار بزرگ” یک جرقه در این فلاسک ایجاد کردند تا شرایط کاملا مانند جوآغازین زمین باشد. این مولکولها، موادی بودند که دانشمندان معتقدند در شرایط آغازین کره زمین موجود بوده است.
هود معتقد است که راههای متعددی برای تشکیل مولکولهای حیاتی وجود داشته است و ممکن است حیات روی زمین با مولکولهایی اغاز شده باشد که امروزه از پیچیدگی و کارایی کمتری برخوردار هستند.
زمین شناسان بر این باورند که میلیاردها سال پیش، زمین بسیار متفاوت بوده است. به عنوان مثال، به جای قارهها، جزایری وجود داشته است که از میان اقیانوسها تشکیل شدهاند.
خورشید نیز نسبت به هم اکنون متفاوت تر بوده است و نور کمتری تولید میکرده است. این در حالی است که اشعههای کیهانی خورشید که منجر به تولید پروتئین طی فرآیندهای شیمیایی میشود، بیشتر بوده است.
بدین ترتیب، دانستن شرایط گذشته زمین، پایههای علمی قویتری را برای دانشمندان فراهم میآورد تا برای دانستن آنچه که در گذشته بوده است، فرضیهسازی کنند و همچنین میتواند راهنمایی، برای پی بردن به راهکارهایی باشد که تاکنون مطرح نشدهاند.
منبع: ایسنا