سبک های مدیریتی به زبان ساده

مجله آنلاین موبنا؛ سمیه علی‌اصغری –  چنانچه مروری بر سوابق شغلی خود داشته باشید؛ قطعا کار با مدیران مختلفی را تجربه کرده اید که برخی از آنها خوشایند و گروه دیگر چندان خاطرات مطلوبی محسوب نمی شوند. اما چه فاکتورهایی موجب می شود تا کارمندان مدیران خود را در رده “مدیران خوب” قرار دهند. در این رابطه تحقیقاتی را ا انجام داده ایم و اکثر مخاطبان سبک و رفتار مناسب مدیران را عامل قرار گیری آنها درجایگاه “مدیران خوب” عنوان کرده اند.

یکی از اولین مسائلی که در علم مدیریت مورد توجه قرار می گیرد سبک و مدلی است که یک مدیر برای کنترل مجموعه تحت نظر خود انتخاب می کند. این سبک در واقع به عوامل مختلفی از فرهنگ، جامعه، نوع وظیفه، نیروی کار و همین طور شخصیت و توانایی یک مدیر بستگی دارد. البته نظریه هایی در دانش مدیریت نیز وجود دارند که بر اساس آن مدیران باید انواع سبک های مدیریتی را در قالب مهارت های حرفه ای بیاموزند تا در موقعیت های لازم آنها را به کار گیرند.

اما به تحقیق خودمان بازگردیم؛ واقعیت آن است که مدیران با بیشترین میزان انعطاف پذیری محبوبیت بیشتری در نزد کارمندان خود دارند. بر این اساس می توانیم 6 سبک مدیریتی را در نظر داشته باشیم.

مدیران دستوری

مدیرانی هستند که خواستار انطباق و هماهنگی فوری کارمندان با دستورات خود هستند، کارمندان ملزم هستند امور مختلف را با روش های مدیر پیگیری کنند، از نزدیک کارمندان را کنترل و انگیزه را با تهدید و انتظام ایجاد می کنند.

این سبک از مدیریت در مواقعی مفید خواهد بود که :

• بحرانی در شرکت وجود داشته باشد
• کارمندان کار را جدی نگیرند

این سبک از مدیریت زمینه ساز مشکلاتی خواهد بود، در مواقعی که:

• کارمندان چندان حرفه ای نباشند(با این سبک از مدیریت آموزش مناسبی در اختیار کارمندان قرار نمی گیرد زیرا تمرکز مدیر روی خروجی کار خواهد بود)
• کارمندان در حوزه فعالیت خود بسیار ماهر باشند( در این حالت نیز نیروی کار بر اثر رفتار مدیریت به زودی رنجیده خاطر شده و ناامیدی مجموعه را فرا می گیرد)

مدیران نظریه پرداز و تا حدودی رویایی

مدیرانی که دارای این سبک هستند پیوسته اهداف و چشم اندازهای بلند مدت را برای کار و نیروی تحت نظارت خود تعریف می کنند. این مدیران استوار، قاطع و در عین حال عادل هستند، مسیر روشنی را در برابر کارمندان قرار می دهند و پیوسته به تشویق نیروی کار پرداخته و بازخورد رفتار خود را در بازدهی کارمندان مورد بررسی قرار می دهند.

این سبک از مدیریت در مواقعی مفید خواهد بود که :

• چشم اندازها و استاندارها کاملا مشخص باشد
• مدیر و رهبر مجموعه قدرتمند و مورد اعتماد باشد

این سبک از مدیریت زمینه ساز مشکلاتی خواهد بود، در مواقعی که:

• کارمندان چندان ماهر نباشند
• مدیر قدرتمند و مورد اعتماد نباشد. در این صورت کارمندان چشم اندازها و دیدگاههای وی را باور نخواهند کرد

مدیران سازشکار

هدف اصالی مدیرانی با این سبک ایجاد هماهنگی میان مدیریت و کارکنان است. این دسته معتقدند مردم در درجه اول قراردارند و انجام وظیفه در جایگاه دوم. از درگیری با کارمندان اجتناب کرده و معمولا روابط خوبی با آنها دارند. این سبک از مدیریت برای ایجاد انگیزه در مجموعه خود تلاش می کند تا نیروهایی شاد و سرحال داشته باشد.

این سبک از مدیریت در مواقعی مفید خواهد بود که :

• به همراه سایر سبک های مدیریتی و البته به عنوان یک مکمل به کار گرفته شود
• وظایف معمولی باشند و عملکرد کارمندان در حد قابل قبول باشد

این سبک از مدیریت زمینه ساز مشکلاتی خواهد بود، در مواقعی که:

• عملکرد کارمندان مطلوب و مکفی نباشد
• شرکت در شرایطی بحرانی گرفتار باشد

مدیریت مشارکتی

در این سبک از مدیریت، به کارمندان اجازه داده می شود تا در تصمیم گیری ها شرکت کنند و هدف اصلی از آن، ایجاد تعهد و اجماع میان مجموعه تحت مدیریت است. در این وضعیت هر کارمندی می تواند خود را در جایگاه مدیر احساس کند و از این رو برای مشارکت در تصمیم گیری ها تشویق می شود. در این سبک مدیریت؛ ایجاد انگیزه از مسیر پاداش تلاش تیمی محقق خواهد شد.

این سبک از مدیریت در مواقعی مفید خواهد بود که :

• کارمندان روحیه همکاری داشته باشند
• کارمندان باتجربه و ماهر باشند
• محیط کار ثابت داشته باشند

این سبک از مدیریت زمینه ساز مشکلاتی خواهد بود، در مواقعی که:

• کارمندان نیازمند هماهنگی باشند و روحیه همکاری نداشته باشند
• بحرانی در شرکت وجود داشته باشد و فرصتی برای همنشینی و برگزاری نشست ها وجود نداشته باشد
• موردهایی از عدم صلاحیت وجود داشته باشد و نظارت مورد نیاز باشد

مدیریت ایده آل

در این سبک از مدیریت هدف از فعالیت شغلی برای شخص مدیر دستیابی به بالاترین استانداردهای ممکن است.  این مدیران به شدت توانایی های خود را باور داشته و بدان اتکا می کنند. در این فضا ایجاد انگیزه با تایین استانداردهای بالا و تشویق کارکنان به نمایش خلاقیت های خود دنبال می شود.

این سبک از مدیریت در مواقعی مفید خواهد بود که :

• کارمندان دارای انگیره بالایی بوده و در عین حال شایسته باشند
• هماهنگی در مجموعه برقرار باشد
• مدیریت کارشناس باشد

این سبک از مدیریت زمینه ساز مشکلاتی خواهد بود، در مواقعی که:

• هنگامی که حجم کار نیازمند دریافت کمک از خارج شرکت باشد
• هنگامی که فقدان همکاری و سرپرستی مشهود باشد

مدیریت پدرانه!

هدف اصلی از این سبک مدیریت  توسعه بلند مدت و تربیت کارمندانی حرفه ای است. مدیران این سبک توجه ویژه ای به پیشبرد برنامه های توسعه ای در مجموعه خود دارند. این مدیران پیوسته کارمندان خود را با کمک ها و تشویق ها همراهی می کنند.

این سبک از مدیریت در مواقعی مفید خواهد بود که :

• مهارت های مجموعه نیازمند توسعه باشد
• کارکنانی با انگیزه و متمایل به فراگیری در مجموعه حاضر باشند

این سبک از مدیریت زمینه ساز مشکلاتی خواهد بود، در مواقعی که:

• رهبر مجموعه فاقد تخصص مرتبط باشد
• مشکلات مالی همواره پررنگ باشند

موارد مطروحه تقریبا ساده ترین بیان از سبک های نختلف مدیریتی محسوب می شود. بی شک با ما هم نظر هستید که هر کدام از این سبک ها مزایا و معایب خاص خود را دارند. همانطور که در ابتدای این مبحث نیز بیان شد، کارشناسان ترکیبی از سبک های مختلف مدیریتی را برای هدایت یک مجموعه مفید می دانند. در این شرایط یک مدیر نیازمند دریافت آموزش ها، افزایش دانش و توسعه مهارت های خود است تا بتواند در مواقع لازم از روش های مفیدتر بهره برداری کند.

 منبع: پول نیوز