شخصیت کودکان در دست مدرسه و خانواده
بنابراين مسائل آنان از جمله مسائلي است كه بايد به آنها توجه كافي مبذول داشت لذا توجه جدي به محيط خانواده و مدرسه كه نقش بسزايي در تكوين شخصيت دانشآموزان دارند ضرورتي انكارناپذير است. با توجه به اينكه اولين محيطي كه كودك با آن در ارتباط است خانواده است، لذا محيط خانواده عامل مؤثر در تكوين و تحول شخصيت كودك است و حكم كانالي را دارد كه به وسيله آن، كودك با فرهنگ اجتماع خود مأنوس ميشود و عادات و عواطفي را در او ايجاد ميكند كه شخصيت او را تحت تأثير قرار ميدهد.
به طور كلي طرز تفكر والدين يا ساير اعضاي خانواده به هر شكلي كه باشد كم و بيش در فرزندان آنها تأثير ميگذارد.
تجارب کودک در مدرسه همراه با تجارب او در محيط خانوادگي شكل دهنده شخصيت و منش كودك است. به عقيده جامعه شناسان، انسان از هنگام تولد در شبكهاي از روابط متقابل اجتماعي قرار ميگيرد و از ميان كنشهاي متقابلي كه با ديگران دارد، ميراث جامعه را به خود جذب كرده، هياتي اجتماعي مييابد و در تمامي مدت حيات خود در اين شبكه روابط متقابل، به فراخور دگرگوني اين روابط دگرگون ميشود و همواره از جامعه سرمشق ميگيرد. بدون تأثير محيط بيروني تأمين نيازهاي مادي و معنوي براي انسان امكان پذير نيست. شخصيت انسان امري ثابت و مادرزاد نيست و شكل گيري آن ناشي از نقشهايي است كه جامعه در برابر فرد ايفا ميكند و نقشهايي كه بر عهده وي ميگذارد.
179/