موبنا – کوله های مذکور مجهز به حسگرهایی پیشرفته هستند که داده های متنوعی را از زمین های کشاورزی و دیگر نقاط مد نظر دریافت می کنند. مزیت این روش بهره گیری از تحرک و دقت زنبورها از یک سو و بی نیازی از تولید ربات های کوچک پرنده با صرف وقت و هزینه بسیار زیاد است. زیرا با این کار زنبور خود داده های لازم را از محیط جمع آوری می کند.
زنبورها به طور طبیعی با کمک گرده افشانی به حفظ سلامت محصولات کشاورزی کمک می کنند اما آنها هم محدودیت های خاص خود را دارند. از سوی دیگر پهپادهای کوچک نیز گران قیمت بوده و تنها برای مدت کوتاهی می توانند پرواز کنند. لذا نصب یک حسگر در قالب کوله پشتی بر روی زنبورها می تواند ایده مناسبی برای غلبه بر این چالش ها باشد.
این کوله های الکترونیکی قادر به ارسال اطلاعات موقعیت مکانی و همین طور داده های مربوط به محیط اطراف به شکل آنی هستند. حافظه ای کوچک برای ذخیره اطلاعات، حسگرهای سنجش دما، رطوبت و نور و باتری قابل شارژ تنها بخشی از امکانات آن است.
این کوله تنها ۱۰۲ میلیگرم وزن دارد و لذا فشاری به بدن زنبور عسل وارد نمی کند. دقت سیستم جی پی اس کوله پشتی مذکور در حدود ۸۰ متر است و باتری آن نیز برای چهار تا هفت سال قابل استفاده است. شارژ این باتری ها هم به طور بی سیم صورت می گیرد.
منبع: مهر
