هشدار به عقب‌ماندگی در اهداف سلامت برنامه هفتم توسعه
روح‌الامینی، عضو کمیسیون برنامه و بودجه مجلس، در همایش ملی روز داروسازی گفت: «در برنامه هفتم توسعه اهداف مهمی درحوزه سلامت برای جذب دانشجوی بین‌المللی، توریسم سلامت، آموزش پزشکی بین‌المللی و صادرات تعیین شده که می‌تواند میلیاردها دلار ارزآوری داشته باشد؛ اما از این اهداف عقب هستیم و شرایط حساس کنونی نمی‌تواند بهانه‌ای برای توجیه این عقب‌ماندگی باشد.»
به‌روزترین‌ها؛ عبدالحسین روح‌الامینی، عضو کمیسیون برنامه و بودجه مجلس، در چهل‌وهفتمین همایش ملی روز داروسازی با اشاره به گلایه‌ها و دغدغه‌های صنفی و تخصصی این حوزه اظهار کرد: «سخنانی که امروز مطرح می‌کنم شاید تلخ به نظر برسد، اما داروی تلخ هم همیشه نباید با روکش شیرین ارائه شود. این‌ها بازخوانی مجموعه نگرانی‌ها و چالش‌هایی است که جامعه داروسازی کشور — از دانشجویان و استادان دانشگاه گرفته تا فعالان صنعت، مراکز تحقیقاتی و داروسازان خط مقدم در داروخانه‌ها و بیمارستان‌ها — با آن دست‌وپنجه نرم می‌کنند.»
وی اضافه کرد: «برای ما توهین‌آمیز است که برخی سیاستمداران، این صنعت، این علم و این فناوری را — که در عین حال یک حرفه شریف است — با تعابیری نادرست خطاب کنند. چطور ممکن است یک رشته علمی که در آن فعالیت می‌کنیم، به اتهام «داروفروشی» تقلیل داده شود؟ چگونه جایگزین واژه علمی «فرمولاسیون» را لفظ «مونتاژ» می‌گذارند؟ یا به جای «دارورسانی هدفمند» و «سلول‌درمانی» عبارت‌های سطحی‌تری را به کار می‌برند؟ این صنعت را با خودرو اشتباه گرفته‌اند، در حالی که فرایند آن از ماده اولیه تا ماده مؤثره، فرمولاسیون، بسته‌بندی و تولید نهایی، طیفی کامل از کار علمی و صنعتی است. کم‌لطفی در این سطح به هیچ‌وجه قابل پذیرش نیست.»
۴۷ سال درخشش صنعتی که قدرش دانسته نمی‌شود
روح‌الامینی تأکید کرد: «جفای بزرگی که به ما می‌شود، این است که ارزش خدمات این صنعت — که ۴۷ سال است می‌درخشد و در آموزش، تخصص، نوآوری و بهای تمام‌شده خدمات نسبت به بسیاری از صنایع پیشرو است — به اندازه واقعی آن دیده نمی‌شود. از ابتدای انقلاب، بهای خدمات این بخش از داروخانه تا صنعت، عمداً پایین نگه داشته شده است. امروز ما با یک تا 2میلیارد دلار ماده اولیه و بسته‌بندی، خدماتی ارائه می‌دهیم که اگر نبود، مجبور بودیم بسیاری از داروها را وارد کنیم. این یعنی هزینه‌های ده‌ها میلیارددلاری به کشور تحمیل می‌شد.»
این نماینده مردم در مجلس با اشاره به شرایط گذشته اضافه کرد: «۳۰ سال پیش بسیاری از بیماران برای خدمات پزشکی و دارویی به لندن می‌رفتند. دهه ۷۰ چند جراح قلب به سوئیس و کشورهای دیگر اعزام شدند تا مهارت بیاموزند. امروز بالاترین خدمات پزشکی و جراحی‌ها را با قیمتی بسیار کمتر از ده‌ها هزار دلار یا یورو ارائه می‌کنیم. در دوره جنگ، یکی از عزیزان شیمیایی برای پیوند، ۵۰ هزار پوند هزینه کرد، اما امروز همان خدمات در بیمارستان‌های شریعتی و شیراز با هزینه بسیار ناچیز انجام می‌شود.»
وی ادامه داد: «باید این جهاد خاموش نیروهای ما در همه عرصه‌ها را برای تصمیم‌گیران توضیح داد. نباید هر سال بر سر تعرفه‌ها جدال کنیم. امسال رشد چشمگیری داشتیم، اما امروز دیدم که یکی از همکاران برگه‌ای منتشر کرده و وزارت بهداشت را به تخلف متهم کرده است. بسیاری از مسئولان ما هنوز توجیه نیستند. این تذکری تلخ است، اما نتیجه‌اش می‌تواند مثبت باشد تا حداقل زخم‌زبان‌ها را کنار بگذاریم.»
عدم تحقق اهداف سلامت برنامه هفتم
عضو کمیسیون برنامه و بودجه مجلس با اشاره به اهداف سلامت برنامه هفتم توسعه خاطرنشان کرد: «در این برنامه، که بخش سلامت آن به قلم جناب آقای دکتر پزشکیان نوشته شده، اهداف خوبی برای جذب دانشجوی بین‌المللی، جذب بیماران خارجی (توریسم سلامت)، آموزش پزشکی بین‌المللی و صادرات تعیین شده است؛ حوزه‌هایی که می‌توانند میلیاردها دلار ارزآوری داشته باشند. اما متأسفانه از این اهداف عقب هستیم. شرایط حساس کنونی بهانه نمی‌شود که عقب‌ماندگی‌مان را توجیه کنیم.»
وی افزود: «بازسازی و نوسازی صنعت دارو، تجهیزات و صنعت سلامت از اهداف برنامه است. این صنعت طی پنج تا 6 سال اخیر با شیب نزولی سرمایه‌گذاری مواجه بوده است، در حالی که در خدمت‌رسانی، ارزآوری و نیروی انسانی، دست برتر منطقه را داریم. اجرای این اهداف نباید به تصویب آیین‌نامه محدود شود. برای مثال، اگر هدف صادرات امسال ۲۵۰ میلیون دلار بوده و محقق نشود، سال آینده باید ۵۰۰ میلیون دلار اجرا شود تا از برنامه عقب نمانیم.»
روح‌الامینی تأکید کرد: «امیدوارم علیرغم زخم‌زبان‌ها و ناملایمات، سرمایه انسانی، غیرت و شرفمان را که در خدمت به ملت گذاشته‌ایم، حفظ کنیم و کوتاهی نکنیم. در سوگندی که خورده‌ایم، منافع شخصی و جاه‌طلبی جایی ندارد. مسئولان دولت و مجلس باید هزینه این خدمات را دقیق محاسبه و جبران کنند. مشکلات مردم بالاست، نباید فشار بیشتری آورد. باید بیمه‌ها و صنایع بیمه‌گر جبران‌کننده باشند. هیچ‌کس نمی‌گوید مشکلاتی در این حوزه نیست، اما درصد کمی از خطا نباید به کل جامعه سلامت تعمیم داده شود.»
