بیش از نیم قرن است که بشر به آن سطح از توانمندی دست یافته که دست سازه های مختلف و حتی همنوع خود را به فضا ارسال کند. اما این کار بسیار پرهزینه بوده و در صورتیکه اختلالی در عملکرد این سیستم ها به وجود آید تعمیر آنها کار دشواری خواهد بود به طوریکه در اکثر موارد، نابودی سیستم ها سرانجام آنها خواهد بود، مانند برخورد «اسپوتنیک»، نخستین ماهواره ساخت دست بشر به زمین تنها ۹۲ روز پس از پرتاب.
حالا در آژانس پروژه های تحقیقات پیشرفته دفاعی آمریکا موسوم به DARPA برنامه ای موسوم به «فنیکس» دنبال می شود که در آن طراحی و ساخت لنگرگاه فضایی مورد بحث و بررسی قرار می گیرد.
ساخت این لنگرگاه فضایی با استفاده از بازوهای روباتیکی در جایی در اطراف زمین صورت خواهد گرفت تا توسعه اکتشافات فضایی با سرعتی به مراتب بیشتر از اکنون ادامه پیدا کند.
سرویس دهی به انبوه ماهواره های در حال گردش به دور زمین از جمله کاربردهای این لنگرگاه فضایی خواهد بود.
به طور کلی، هر چه زمان می گذرد از کیفیت عملکرد ماهواره های در حال گردش به دور زمین کاسته می شود. اما با راه اندازی چنین لنگرگاه فضایی، سطحی کیفی این سیستم های پیشرفته همواره به روز رسانی شده و برای سرویس دهی بهتر به زمین آماده می شوند.
از آن گذشته جمع آوری زباله های سرگردان فضایی نیز یکی دیگر از کاربردهای لنگرگاه فضایی عنوان شده است. این نوع زباله ها همواره تهدیدی جدی برای سیستم های فضایی از جمله ماهواره ها و فضاپیماها بوده اند و درصورتیکه پروژه فنیکس تحقق پیدا کند، می توان از آن به عنوان تعمیرگاه فضایی ماهواره ها یاد کرد.
